The Walking Dead (KathNiel)

~Chapter 1~

Kathryn's POV

Kasalukuyan kaming nasa ibaba ng puno ngayon. Magkayakap. Simula nung araw na nawala lahat ng kasamahan namin. Nawalan kami ng lakas ng loob. Iniisip ko 'Baka malapit na katapusan ko'. Kita ko naman eh. Unti unting namamatay ang mga tao dahil sa zombie na yan. Dapat kasi hindi nalang kami nag field trip para wala ng ganito. Para wala ng gulo. Miss na miss ko na sila Mama at Papa. Kumusta na kaya sila? Siguro.... namatay na rin sila. 2 years na rin kasi akong umalis sa bahay eh.

"Baby, paano kung... kung ngayon na yung last day natin sa mundo?" Tanong ko kay Daniel na nakapikit. Napagod siguro. Umatake nanaman kasi yung mga zombie kanina. Eh ayun laban siya. Gamit ang kaniyang espada.

"Baby, huwag kang magsabi ng ganyan. Ok? Huwag tayong mawalan ng lakas ng loob" Sabi naman niya at mas hinigpitan pa ang pagkayakap saakin. Tama siya, huwag dapat akong mawalan ng lakas ng loob. Pero paano? Eh kitang kita mo naman eh. Paano nga kaya kung wala na talagang makakatulong saamin? 1 month ago simula nung namatay lahat ng kasamahan namin. Masakit para saakin kasi parang pamilya na rin namin sila. Pero namatay lang sila.

"Baby ko, i love you" Sabi ko at hinalikan siya sa cheeks. Ngumiti naman ang loko. Kahit na ganito. Laging nasa panganib. Sweet parin kami sa isat isa. Wala eh, mahal namin isat isa eh.

"I love you too" Sabi naman niya at hinalikan ako sa noo. Sumandal ako sa chest niya. Siya naman nakayakap parin saakin at ako rin nakayakap parin sakanya. Pumikit na ako at mamatutulog na sana kaya lang may narinig kami. Yan nanaman... Aatake nanaman mga zombies.

"Babe, the zombies are coming again" Sabi ko at medyo naiiyak narin ako. Nandiyan nanaman sila. Aatake nanaman. Nakakatakot. Paano nga kung ito na talaga last day namin sa mundo?

"Shhhh. Dont worry, i'll protect you. Ok?" Sabi niya at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko. Tumango nalang ako bilang sagot. Tatayo na sana kami ng nasa likod na pala ng puno ang dalawang zombie. Agad namang sinaksak ni Daniel kaya namatay rin sila.

"Babe, lets hide. Im scared" Sabi ko at kumapit sa braso niya. Nakakatakot talaga kapag aatake ang mga zombies. Mawawalan ka ng lakas ng loob. Tapos manginginig ka sa takot. Basta, i cant explain what will you feel.

"But, theres nothing to hide Baby. Lets just face them. Ok? We can do this" Sabi niya at hinalikan ako sa noo. Hindi namin namalayan meron palang papalapit na zombie saamin. Sasaksakin sana ni Dj yung zombie pero na out of balance siya at yung zombie napahiga rin.

"Babe!!!" Sigaw ko. Pilit kung hinihila yung zombie pero ang lakas niya. Pero hindi pa nakakagat si Dj. Makakagat na sana siya nung

*Baaang*

Tunog ng baril. Tinignan ko yung zombie pero pata na siya. Si Daniel naman nakahiga sa lupa. Halatang pagod na siya. Tinulungan ko siyang tumayo. Nung nakatayo na siya agad niya akong niyakap. Yinakap ko narin siya.

"Be carefull next time. Ok? I dont want to lost you" Sabi ko at umiyak. Agad naman niyang pinunasan iyon at hinalikan ang aking mga mata.

"Yes Baby. I love you" Sabi niya at hinalikan ako sa lips. Its just a peck. After he kiss me, he just smiled at me and hold my hand.

"I love you too" Sabi ko ang i tiptoe to kiss him in his forehead. May lumapit naman na babae saamin. Naka smile siya. Maganda siya. At maputi. Pero mukhang mas bata siya saakin.

"Hi! Im Georgina Solentina! Im 16! Grabe ah! Kanina ko pa kayo pinapanood! Sweet niyo nga eh! Sayang nga walang popcorn! Mas enjoy sana!" Sabi niya at tumawa. And we just laugh also. May bago nanaman kaming kasamahan? Yes! You dont know how happy i am!