UZAYDAN GELEN

BÖLÜM 1

        Yağmurlu bir geceydi. Yağmurların ıslattığı toprakların ferahlatıcı kokusunu içime çekerek eve doğru yürüyordum. Birkaç gündür arkadaşımlarda kalıyordum ama annesi ile babası tartışınca saçma bi suçluluk duygusuyla eve geri dönmeye karar verdim.

 Yolda yürürken evde ne halt yiyeceğimi düşünüyordum çünkü annemle kavga etmiştik gerçi sadece bu olsaydı sorun olmazdı ama tartışmalarımızın sayısı bir değil beş değil. Ve bu saçma kavgamızın sebebi her zamanki gibi kardeşim Elif. Kız beni delirtmeye ant içmiş sanki, bu seferde kavgamızın sebebi kalemlerim... Elif ben yokken tüm odamı dağıtmış bi halt bulamayınca da kalemlerimi kırmıştı tükenmez kalemlerimi kırdığı için yere dağılan mürekkeplerden bahsetmiyorum bile. İşte ben de Elif e kızınca kabak ben zavallısının başına patladı.

 Eve ulaşmak üzereydim. Çöp taraflarından tanıdık bi mırlama duyduğuma sevinmiştim. Duman. Dumanım beni anlayan ve dinleyen sayılı kişilerdendi. Duman tüyleri gri ama cins olmayan bir kediydi 11 yaşımdan beri benimleydi. Yavaş yavaş, nazlana nazlana yanıma gelince gülümsemeden edemedim . Bu kedi hiç değişmeyecekti. "Nazlı Duman ım gel buraya " nazlanmaya son vermeye karar vererek yanıma geldi. Ayaklarıma sürtününce çıkardığı mırlama sesi sanki beynimi uyuşturuyordu. Eğildim ve yumuşacık tüylerini hayranlıkla okşadım. Eski bi arkadaşım bazen sadece kedi olmak istersin derdi , sanırım yanılmıyordu . Kim kedi olmak istemezdi ki. Koyu yeşil gözleri beni süzüyordu. Okşanmayı seviyordu Duman ım . Bu tatlı kediyi sonsuza dek sevebilirdim ama artık eve girmem gerekiyordu.

 İstemeye istemeye ayağa kalktım , evin dış kapısını açıp bahçeye girdim merdivenleri tırmanıp anahtarı almak için çantamı çıkardım. Küçük göze koyduğuma eminim. Nerede bu aptal anahtar. Harika şimdi kapıyı çalmak zorunda ve annemden işiteceğim tüm azarlara hazır olmalıydım. Parmağım yavaşça zile doğru gitti ve zile bastım. Beş saniye geçmeden kapı açılmıştı.

 Annem elinde Elif in simli (iğrenç) tokalarından biriyle suratıma beynimi delip geçecekmiş gibi bakıyordu. Bi ürpermedim değil doğrusu. " Neredesin sen Alena !" . Bağırmak için kendini zorluyor gibiydi. Konuşursam her şey daha da kötüleşecekti bu yüzden sustum . "17 yaşındasın bir de şu hale bak istediğin zaman çekip gidiyorsun. Böyle bi dünya yok Alena efendi!". Cümlesini bitirir bitirmez Elif geldi Anneme çaktırmadan bana dil çıkardı.

 Benim bu çocuğu öldürmek istemem normal mi? Annem benimle daha fazla uğraşmamaya karar vermiş olacak ki bana göz devirdi ve Elif in elinden tutup odasına götürdü. Bu velet 11 değil de 5 yaşındaydı da benim mi haberim yoktu? Bende annemin arkasından göz devirerek odama gittim. Her ne kadar 4 gün de evde olmasam odamı özlemiştim. Çantamı çıkardım ve masamın üstüne koydum . Üstümü de değiştirip rahat bir şeyler giyince yatağıma zıpladım.