One Night With Him (Marriage Series #1) [ Self Published Under IMMAC PPH]

CHAPTER 34

"BAKIT ang unfair ng mundo sakin? Bakit lagi nalang ako? Hindi ba ako pwedeng magmahal na walang paghihirap o sakit na mararanasan?" I screamed knowing the truth. Three months had passed the doctors confirm that he have an amnesia. Para akong nabagsakan ng langit at lupa ng malaman ko ang balita, oo nga't nagising siya at masaya ako ng araw nayon ngunit ang kasiyahan nayon ay napawi at napalitan ng sakit at lungkot.

"Who are you, do I know you?" Nanlamig ang mukha ko ng seryosong nakatingin ito sakin. "Do I know you miss?" Ulit na tanong niya na hindi ko masagot ramdam ko ang pamamanhid ng puso ko, It's hurt! Ang sakit kasi akala ko paggising niya okay na ang lahat but it's not. "Ah eh I-im your f-friend Tristan!" May bahid na sakit na sagot ko dito. "I DON'T HAVE GIRLFRIENDS" he said ng ikinalambot ng tuhod ko. Nagising siyang hindi ako kilala yes he have an amnesia!"
"Ayaw kitang makita, wala akong kaibigang babae" mahinang sabi nito ng ikina-agos ng luha ko hindi kona hinihintay na magsalita ang mum niya tumakbo ako palabas ang sakit sakit! Lumuwas ako para makita siya but knowing na may amnesia siya gusto ko nalang magkulong sa silid at ilabas lahat ng hinanakit.

"I want you miss masungit!" Napatawa ako at pinunasan ang luhang walang tigil sa pag-agos. Pinaghalong sakit at saya ang bumubuo sa sistema ko knowing that he is the man who got me pregnant. "Bakit ngayon kopa nalaman kung kailan may amnesia siya! Deserve ko ba ito Lord deserve ko bang masaktan ng ganito? Tell me!" I shouted at binato lahat ng unan na nasa kama ko. "Pagod napo ako, pwede po bang masasayang pangyayari naman ang ibigay niyo? Pagod na pagod na kasi ako! I just want to be happy iparanas niyo naman po sakin oh pwedi poba yon?" Mapait na saad ko at lumabas ng kwarto at pinuntahan ang kwarto ng kambal.
Ngumiti ako ng makita ang kambal na mahimbing ang tulog tila saglit nawala ang sakit na nararamdaman ko.
"Bakit ganun mga anak nine months na nasa sinapupunan ko kayo pero bakit habang lumalaki kayo kamukha niyo ang daddy Tristan niyo!" Napatawa ako at ginawaran ng halik sa pisngi ang mga ito nakakatampo kamukha niyo talaga siya. "For now si mommy mona ang kasama niyo ha, si daddy kasi hindi pa magaling!" Mapait na saad ko sa natutulog kong kambal at dahan-dahang humiga. "Sana wag kayo magtampo sa daddy niyo paglaki niyo ha, alam ko naman kapag malaman ng daddy niyo ito matutuwa yon kasi pangarap niyang magkaroon ng pamilya at mga anak!" I smiled at pilit winawaksi ang lungkot.

"Farrah, ija" Nagising ako ng marinig ang boses ng kong sino man, minulat ko ang mata ko at tiningnan kong sino ito nanlaki ang mata ko ng makita ang pamilya ni Tristan makikita ang kasiyahan sa mga mukha nito na isa sa pangarap ko na sana maranasan kodin ang ganitong saya. "Long time no see ija!" Napayakap ako sa mum niya ng yumakap ito sakin ang totoo namiss ko sila ni tito it's been three months hindi ko sila nadadalaw sa Pilipinas at isa sa dahilan para maiwasan na madagdagan ang sakit na nararamdaman at baka makakasama pa sa kalagayan ng anak nila ang makita ako. We missed you ija!, How are you? Kamosta ang dalawang makulit na apo namin?" Ani niya at hinalikan ang kambal gising na ito pareho. "Okay lang po Tita, Tito!" Pagsisinungaling ko. "What about him, he's okay poba?" Tanong ko sa kanila at nagkatinginan silang mag-asawa. "Hm yes he's okay na nakarecover na din siya, pero minsan sumasakit ang ulo niya siguro dahil sa amnesia niya at sa mga naalala niya." Ani niya dito ng ikina tango ko. "Humihingi kami ng pasensya sayo ija, Sana wag kang mapagod sa anak namin maalala ka din niya at alam kong gagawin niya yon." Tito said at niyakap ako. "Okay lang po Tito na hindi niya ako naalala ang mahalaga bumubuti na ang kalagayan niya." Saad ko ng ikina tango nila. "Btw Isa sa dahilan kong bakit kami nandito wala kabang natatanggap na threat or mga regalo na may laman na kong ano-anong nakakatakot?" Nag-alalang tanong nito at siya namang pagpasok ng pangyayari sa isip ko several times na ako nakakatanggap ng box but when I'm opening it, it's a dead rats or frog with a blood sometimes letter. Kaya mas hinigpitan ko ang security dito sa Bahay. "Hm meron po, I don't know if saan po galing yun, pero wag po kayo mag-alala hindi po ako natatakot sa taong yon, subukan niya lang na saktan kami ng mga anak ko makakatikim siya sakin." Ani ko dahilan ng ikina kuyom ng kamay ni tita. "That bitch humanda siya sakin pagbalik ko ng Pilipinas." Galit na ani nito ng ikinakunot ng noo ko kilala ba nila kung sino iyong nagpapadala sakin non. "Yes, ija we know who is that someone send those boxes to you, she's Tristan ex nagiging obsessed siya sa anak namin kaya inalam niya kung sino ang babaeng pinagpalit sa kanya, wag mong isiping Ikaw ang dahilan kung bakit sila naghiwalay ija, kating-kati lang talaga ang isang yun na magkaroon ng anak sa anak namin, kaya nagpabuntis sa ibang lalaki at sinabing ang anak daw namin ang ama but sorry to her, si Tristan na ang nagsabi na walang nangyari sa kanila kaya ang ginawa ng babaeng yun pinalaglag niya ang bata." Napatanga ako ng matapos sabihin iyon ng mommy niya. "Pano niya nagawang ipalaglag ang inosenting batang nasa sinapupunan niya?" Galit na ani ko she's a devil witch. "Dahil sa kagustuhang may makuhang yaman sa pamilya namin." Dugtong ng daddy nito na siyang ikinailing ko. "Wow, so hindi niya minahal si Tristan dahil ang tanging Mahal niya ay ang kayamanan ng pamilyang Voncey?" Tanging tango ang isinagot ng ginang she smiled and hugged the man's mother.

"Don't worry tita I can fight, if she want to met me then why not pagbibigyan ko siya. Sino ako para umatras sa isang tulad niya. Kung si Tristan ang pag-aawayan namin sorry to her hindi siya mananalo sakin." Tristan Xnox Voncey is mine I can slap her 100 times if it's not enough, I'll add more slap para ipaalala sa kanya na akin ang lalaking gusto niyang agawin.