Aradan birkaç dakika geçmişti aşağıdan gelen adım sesleri duymamla irkildim.Korkum ikiye katlanmıştı. Daha fazla bir şey yapmadan nasıl hayatta kalabiliceğimi hesaplamaya çalışırken aşağıdan büyük bir gürültü ve bir bağırma sesi geldi.Daha sonra biri koşarak yukarı çıktı.
"Hey Delilah iyi misin?" bu ses telefonda ki sesti sanırım.Bu bir oyun muydu yoksa gerçekten bana yardıma mı gelmişti emin değildim ama başka bir seçeneğim yok gibi gözüküyordu.
"Burdayım" dedim yüksek bir sesle. O da sesi takip ederek odama geldi. "Nick çok içtiği için uyanmadı da durum acil olunca ben geldim." "Evimi nerden bildiğini sormalı mıyım?" "Anneni tanıyorum"dediğinde kendimi ister istemez geri çektim."korkmana gerek yok annen babamın arkadaşıydı ölümüne üzüldüm" gülümsedim biraz rahatlamıştım. "Kapı açıktı ve evde biri vardı beni görünce kaçtı" teşekkür ederim ve elimle yatağımın karşısında ki koltuğu işaret ederek oturabileceğini söyledim.
koltuğa doğru ilerledi ve otururken"ben Rafe bu arada Rafe Cameron" kaşlarım hafifçe yukarı kalktı ve yüzümde istemsiz bir gülümseme belirdi. "Ward Cameron'nun oğlu? seni hatırlıyorum karseşinde vardı dimi?" Rafe gözlerini kıstı ve sırıttı "tanıştığımızı hatırlamıyorum" "Kırıcısın Rafe küçükken en yakın arkadaşımdın tabi 6 yaşına kadar" "Özür dilerim ama gerçekten hatırlamıyorum " "Bana Lilah derdin" o an resmen gözleri ışıldadı sanki bir anda kafasında her şey yerine oturmuştu.
"Tanrım,Lilah Clark gittiğinde çok üzülmüştüm"
"Babam yüzünden gitmiştik ağladığımı bile hatırlıyorum"
"Baban nerde Lilah?" uzun zaman sonra biri bana Lilah demişti bu çok hoşuma gidiyordu o yüzden konuşma boyunca ister istemez sırıtıyordum.
"Babam annem ölünce beni terketti"
"Neden?"
"Annem bütün parasını bana bıraktığı için,benide sevdiği falan yoktu zaten bahane oldu"dedim gülerek.Ben böyle yapardım üzücü bir şey anlatırken gülerdim ki acımı saklayabileyim.
-Rafe-
Gülüyordu,babasının onu terkettiğini gülerek anlatıyordu.Anlıyodum onu,bende böyle yapardım çünkü. Onu nasıl tanımadığımal hâlâ şaşrıyorum.Enerjisi ve o gülüşü... hiç değişmemiş.
"Sen neden geldin"dedim bir anda ciddileşerek. "gelmeme pek sevinmedin galiba"dedi gülerek. "Hayır hayır sevindim sadece biraz tehlikeli değil mi? Sonuçta anneni öldüren kişi burada ve seni de öldürebilir."dedim çekinerek çünkü ona bunu hatırlatarak onu daha çok üzüp kırabilirdim ama o "Sonunda çok sevdiğim korku filmlerinin içine düştüm desene"dedi ve güldü. "Biliyor musun Lilah bence yeniden yakın arkadaş olabiliz"
-Delilah-
Ona baktım,tam gözlerinin içine.Buraya gelmeden önce kimseye güvenmeyeceğime dair kendime söz vermiştim çünkü herkes katil olabilirdi Rafe bile ama bazen risk almak gerekir. Tabii ki ona güvenmeyecektik ama biraz rol ve gözlemden zarar gelmezdi. "Neden olmasın"dedim ve güldüm.
-Rafe-
"Bu gece burada kalamazsın gibi duruyor"dedim.
"Kalabilecek başka bir yerim yok"
"Bizde kal kardeşimle yatarsın"
"O nasıl?" dedi Sarah'yı kastederek.
"İyi yoksul arkadaşları ve sevgilisiyle gayet mutlu"
"Şu yoksul ve züppe ayrımını unutmuşum."
"Bu önemli bir şey annende bunu önemserdi."
"O zaman şirket iflas ederse benimle konuşmayacaksın sanırım para konusunda daha dikkatli olmam gerek"dedi dalga geçer gibi.
"Hayır seninle konuşurum"
-Delilah-
Konuyu daha fazla konuşmadık ve ben Rafe'in onlarda kalma teklifini kabul ettiğim için Cameron malikanesine doğru yola çıktık.
——————————————————————————
Selammmm umarim seversiniz💕.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
