Mutluluk ile Çaresizliğin Arasındaki Sokak

Gül Bahçesinden Bir Köşe ve Köln

Lia okuldan dönmüştü. Odası çok güzel kokuyordu, gül bahçesinden bir köşe gibi. Nedenini biraz araştırdı. Sonra yırtık pırtık da olsa bir işe yarayan yastığının altında bir not buldu. Odanın güzel kokmasının sebebi de buydu. Notun arasında pembe bir gül vardı ama koku başka bir yerden geliyordu. Her neyse, notu okumaya başladı. Notta şunlar yazıyordu, "Sevgili Lia, selam. Ben Jennifer, annenin ablasıyım. Bundan sonra bizde kalmak ister misin? 2 tane kuzenin var, Lora ve Molie. Eğer gelmek istersen, kapımız her zaman açık. İstasyon sizin caddeye çıkınca sağda kalıyor. Bana geri dönüş yap, sana bilet satın alırım. İşte adres, bekliyoruz. Otto-Kayser-Str. 2c, 51069 Köln, Kuzey Ren-Vestfalya Almanya... Hey, bekle. Bir şey daha söyleyeceğim, eğer bu gül parfümünü beğendiysen, biz de daha fazlası var. Gelirsen sana da 2-3 paket veririm. ~Jennifer Vileano" İşte şimdi gül kokusunun sırrı ortaya çıkmıştı. Lia düşündü, aslında Berlin güzel bir şehirdi ama Köln de aynı şekilde. Hem orada kuzenleri de vardı. Ama Neola ne olacaktı? Belki onunla gelebilirdi. Zaten ortalıkta yoktu, belki onu terketmişti. Kararını verdi. Köln'e, teyzesinin yanına gidiyordu. Hemen bir mektup yazmaya koyuldu. Evet, o iş de tamamdı. Mektubu hazırdı, " Sevgili Teyze, merhaba. Kararımı verdim. Köln'e geleceğim. Biletimi sabaha alırsan sevinirim, geceleri hiçbir şey gözükmüyor. Pembe gülün anlamını biliyorum, çok teşekkürler. Sadece bir tane sırt çantam var. Ağır olmayacak gibi gözüküyor, zaten sadece 4 parça kıyafetim bir de çorabım var. Yolculuk tarihini ve saatini yazmayı unutma teyzeciğim. Seni seviyorum. ~Lia Cornea" Babası zaten onunla uğraşmıyordu, gerekirse evden babası uyurken çıkardı ve tren saatine kadar sokakta kalabilirdi, alışıktı...