Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilmem kaç yüz kişi içinden,gördüm deli gözlerini birden.
Benimle Kayboldun -Kaan Boşnak
3 Yıl Önce / Jungkook'tan
Hayatımda değiştirmek istediğim çok an olmuştu,hata olarak gördüğüm her anıyı değiştirmek isterdim ben. Ve bu değiştirmek istediğim anıların başında da doğumum gelirdi çünkü ben bir hataydım. Annesinin ölümüne sebep olmamış dahi olsam babası tarafindan hep suçlanan bir hataydım ta ki on bir yaşıma gelene dek.
On bir yaşıma geldiğimde amcam beni babamın pençelerinden kurtarmış hatta bir nevi kanatlarının altına almıştı. Ki bana hep şunu da söylerdi. "Sen bana babanın değil,annenin emanetisin seni hep koruyacağım." Koruyacağım demişti ve korumuştu da hatta sadece bununla sınırlı kalmayıp kendimi nasıl koruyabileceğimi de öğretmişti bana. Güçlendirmişti beni sadece fiziksel olarak değil babam tarafından ruhuma aldığım yaralarımı bu dünyadan yok olana kadar iyileştirmişti koca adam.
Ve şimdi karşımda taburcu işlemleri halleden Kim Taehyung'da da amcamı görüyordum. Beni korumak için bana kalkan oluşu,bakışları,sözleri,oğluymuşum gibi davrandığı anları Kim Taehyung'un şu kısacık zamana sığdırdığı onlarca şey gözümün önünden bir bir geçerken daha da benzetmiştim birbirine bu iki koca adamı.
Taehyung'un gözleri kendisini pür dikkat izleyen gözlere çevrildiğinde boştaki ellerimi cebime sokarak başımı eğdim böylecede kurmaya çalıştığı göz temasını bozmuştum. Muhtemelen başından beri bakışlarımın farkındaydı. Bana doğru gelen adımlarını fark ettiğimde düşüncelerime bir kilit vuraraktan onları beyin odalarımdan birine hapsettim.
"Bitti mi işlemler,hallettin mi hepsini?"
Başım eğik kurduğum sorunun hemen ardından çenemde onun uzun parmaklarını hissetmiştim. Nazikçe çenemi kaldırarak bizi tekrardan göz göze getirdiğinde yakınlığından dolayı derince yutkunmuştum. Şuan çevremizde birçok insan vardı değil mi?
"Bitti."
Sıcak fısıltısı yüzüme vurduğubda gözlerimi kapatmamak için zor durmuştum. Birkaç adım geri çekilerek çenemdeki elinin boşluğa düşmesini sağlarken aynı zamanda da cebime soktuğum ellerimi çıkardım.
"Madem öyle ben de gideyim,tekrardan teşekkür ederim ve tekrardan geçmiş olsun Bay Kim."
Kaçarcasına arkamı dönüp kapıya yürümeye başladığımda önce onun tüm hastaneyi inleten gülüşünü ardından sesini duymuştum.
"Ne kadar kaçarsan kaç seni bulacağımı biliyorsun değil mi Jungkook?"
Adımlarım duraksarken yüzümü ona çevirmemiştim.
"Ben saklanmak istersem Azrail bile beni bulamaz Kim,sen de kimsin?"
Alayvari sesime karşılık yüzünü göremesem de sırıtan suratını sırtımda hissedebiliyordum.
