My Husband |Taekook

2

Selam selam selamm,öncelikle söylemeliyim ki fici yayınlamakta çok kararsız kalmıştım çünkü okunacağına dair ufacık dahi fikrim yoktu. Ama tiktokta yaptığım povun beklediğimden de fazla ilgi duyması beni gerçekten çok sevindirdi.

Hepinize okur mu bilmiyorum ama özellikle de her zaman yanımda olan yazdığım her cümleden sonra gidip başını ağrıttığım Sofy'e çok çok teşekkürler. Biliyorum yine fazla boş yaptım,keyifli okumalarrr!

3 Yıl Önce/Jeon Jungkook'tan

Hastanenin dar koridorunda bir o yana bir bu yana adımlar atarken hissettiğim endişe ayaklarımı kaydırıyordu. Düşüyor gibi oluyordum ama düşemiyordum bile. Sadece yorulmakla kalıyordum.

"Jeon Bey, su aldım ister misiniz? "

Dalmış bir halde yürümeye devam ederken Taehyung'un adamlarından birinin elindeki şu şişelerinden birini uzatarak sorduğu soruyla duraksamıştım.Taehyung'u hastaneye getirirken Jin'i aramış her şeyi kısaca özet geçmiştim. Jin de hepsini toplayıp bizden birkaç dakika sonra gelmişlerdi. Sonunda beynim adamın sorusunu algılayabildiğinde başımı iki yana olumsuzca sallayarak reddettim.

Taehyung'dan bir haber alana kadar canım hiçbir şey istemiyordu.

"Efendim, madem su içmiyorsunuz en azından oturun. Bu şekilde sadece kendinizi boşa yoruyorsunuz. "

O adamın sesini tekrar duyduğum da az önce eğdiğim kafamı tekrar kaldırdım. Sözlerinde biraz haklıydı. Ona hafifçe başımı salladıktan sonra boş koltuklardan birine oturdum. Ağrıyan başımı ellerimin arasına alırken sıkıntıyla oflamıştım.

Şu birkaç saat için de o kadar şey olmuştu ki ne hissedeceğimi ne yapacağımı şaşırmıştım. Koskoca mafya Kim Taehyung'u duvara yapıştırmış, çatışmaya girmiş ve Kim Taehyung'un bana siper oluşu sayesinde şimdi onun için hastanedeydim.

Parmaklarımla yavaş yavaş alnımı ovarken doktorun çıkışıyla aniden ayaklanmıştım. Adımlarım anında yanında bittiğinde doktor maskesini indirerek bana bakmıştı.

"Durumu nasıl? "

"Hastanın nesi oluyorsunuz? "

Taehyung'un neyin olmamı istersin sorusu kulaklarımda yankılanırken benden bir cevap bekleyen doktor ile düşüncelerimden kurtulmak adına başımı iki yana salladım.

"Kuzeniyim ben. "

Doktor beni başıyla onaylarken yanımıza Jin ve o adam da gelmişti.

"Kurşunları çıkarttık şimdilik bir risk gözükmüyor ama yine de kontrol altında tutacağız. "

Rahatlamışçasına içime bir nefes çektiğimde elim kalbime doğru gitmişti. Yüzümde istemsizce bir gülümseme oluşurken elimi hızla atan kalbime bastırmıştım.

"Tanrım, şükürler olsun sana! "

Doktorun yüzünde bir gülümseme oluştuğunu fark ettiğimde toparlanarak kendime geldim. İyice kaptırmıştım kendimi.Boğazımı temizlediğimde doktorun gülümsemesi de yüzünden silinmişti.

"Peki, Taehyung'u başka bir hastaneye sevk etme şansımız var mı? "

Doktor birkaç saniye yüzüme baktıktan sonra kafasını olumsuzca iki yana sallamıştı.

"Ne yazık ki bugün için bu mümkün değil. Her ne kadar iyi olsada sevk için uygun olduğunu düşünmüyorum."

"Pekala."

Adımlarım tekrardan koltukların orayı bulduğunda düşük omuzlarımla eski yerime oturmuştum.Taehyung kurtulmuştu. Düşüncesi bile dudaklarımda bir tebessüme sebep olduğunda bizimkilerin garip bakışlarından sakınmak adına başımı eğdim.