Bir gün değil hep beraber olup gülelim birbirimize. Yalandan gülmek değil gözlerimizin icine kadar gülelim. Git değil kal diyelim birbirimize. Unutmak yakışmaz bize aşkımızı her gün daha fAzla şekilde yaşayalım. Kim ne derse desin kimsenin lafına inanmadan sevsek birbirimizi. Asla bırakmayalım aşkımızı. Biz aşkımız kadar masum insanlar kadar olmasakta öyle yaşayalım. Hayatı deli dolu bir şekilde gecirelim. Saçma saçma şeyler yapalım. Omzunda uyuya kalsam. Öperek uyandirsan. Gözlerimi actigimda gozlerinle uyansam. Pasta yapalım beraber. Üzerine isimlerimizi yerlestirelim. Bide sonsuzluk işareti koyalım. Sonsuz olan aşkımızı belli edelim. Geceleri dışarı çıkıp insanların zillerini basalim. Sonrada çocuklar basıp kaçtı diyelim. Ağaçlara isimlerimizi kaziyalim. Kalbimize kazigimiz gibi. Mal mal numaralar çevirip insanlarla dalga geçelim. Hayatı dalgaya aldığımız gibi. Bir gün gelsin ki nefesler kesilsin. Agzimizdan tek kelime "evet" çıksın. Ve artık resmen senin olayım. Sen hayatımdaki tek erkek ol. Bende tek kadın. Ilk günlerimizi eylenceli gecilerim. Bir ömür yapacağımız gibi. Filmler izleyelim korkunç filmler. Korkup sana sarilsam. Sende bisey yok şaka bunlar şaka desen. Bende sus be yalancı desem. Yıllar geçse hayatımın ikinci erkeginin geleceğini ogrensek beraber. Sevinçten deliye dönsen. Beraber olumuza kiyafetler almaya gitsek. Sen fenerli kıyafet alıp karşıma gelsen. Bak bu oluma çok yakışacak desen. Bende Galatasaraylı olacak desem. Tek kavgamız bu olsa. Ve gün gelse. Iki kişi gidelim hastaneye. Odaya alsalar beni. Heyecandan ne yapacağını bilmesen. Saatlerce beklesen çıkmamızı. Ve sesi gelir olumuzun. Birden kucağında bulursun onu. Evet benim olum dersin. Ve ben çıkarım odadan. Evet sevgilim bu benim hayatımın ikinci erkeği derim. Iki kişi girdiğimiz hastaneden üç kişi çıkarız. Evimize geliriz ardından. Olumuza beraber bakarız altını degiştiririz. Yıllar geçer olumuz buyur okul zamanı gelir. Onu ilk okula goturdugunuzde birakmamizi istemez. Kiyamayip yanında dururuz. Yıllar önce oturdugumuz sıralarda otururuz oğlumuz. Adımızı kazidigimiz sıralarda ders yapar kalem tutmayı öğrenir. Artık buyur ve gitme zamanı gelir büyütüp sevdigimiz evladımız. Her ne kadar gitmemesini istemesekte gider evimizden. Ilk başta olduğu gibi iki kişi kaldigimiz evde tek kalırız. Beraber yaslaniriz. Her ne kadar yaslansakta gözlerimiz hep aynı aşkla bakar birbirimize. Hep severiz birbirimizi.
