Kabanata 3
Stare
I wasn't able to sleep the whole night, gising na gising ang diwa ko hanggang sa unang pag tilaok ng mga manok sa pag sapit ng umaga. Hindi ko alam kung saan ako kumukuha ng lakas at parang buhay na buhay parin ako ngayon.
I looked at myself in the mirror, I look like shit. Dark circles under my eyes are evident, an evidence of the all - nighter I pulled last night. Ang putla putla ko rin, I really look like shit. Hindi naman bago sakin ang ganitong mga araw, lalo na pag pasahan ng mga modules. I just can't help but to procrastinate kahit alam kong ako lang ang magsisisi after.
It is now exactly 6:25 in the morning, pero mamayang hapon pa ako magpapasa ng mga nasagutan kong mga modules. I look at the mess I have done, paper cut outs everywhere, sandamakmak na mga yellow scratch paper.
Last minute na akong gumagawa ng mga modules pero I still make sure that they look neat and presentable. Konting mali o kahit isang guhit ang hindi ko magustuhan ay uulitin ko ang pag sulat. Some people might find it wasteful and overacting but this is my own way of making an effort.
I could easily just print these out agad agad to save me the burden but this is okay. PE modules at 3I's lang ang nip-print ko kasi tamad akong gumawa ng table sa PE while 3I's looks so presentable when it is printed. The rest, I had wrote them na.
3:00 pm pa ako aalis pero naligo na ako in advance, nag saing at naglabas na rin ako ng uulamin namin, tocino at chorizo. Gutom na ako, for sure yung kapatid ko rin. Kami lang ni Andrea ngayon sa bahay, pag labas ko ng kwarto ay nasa sofa lang sya't nakatunganga kaya napailing nalang ako.
Kumuha na lang ako ng shampoo, sabon at towel para makaligo na.
I will pass my modules alone later, umaga kasi magpapasa ang mga kaibigan ko. Tapos na ako pero tinatamad pa akong umalis ng bahay kaya mamaya na lang.
Pag tapos kong maligo ay nagbihis ako kaagad, isusuot ko na sana ang pambahay kong damit nang mag chat si Zarena na sabay kaming magpapasa. Sabi ko sakanya na papayag akong sabay kami basta't ililibre nya ako ng lunch, pumayag naman sya.
Kaya dali dali akong naghanap ng masusuot, I chose the white top I got from shopee and the black wide leg pants I got from ukay. I put on gold accesories din so I won't look dull. I put on liptint and powder to add life to my face.
Binilin ko kay andrea na lutuin nya ang nilabas kong ulam, tumango lang sya at pinagpatuloy ang ginagawa kaya umalis na ako.
When I arrived, konti palang ang tao sa labas, usually kasi hapon talaga nagpapasa ang mga studyante. Papasok na sana ako sa gate when I bumped into someone making me drop the modules that I have answered last night.
"Fuck." mura ko sa hangin at dali daling kinuha sa sahig ang mga nahulog kong modules.
"Shit, sorry" rinig kong sabi ng nakabangga sakin at tinulungan ako sa pagdampot. Hindi ko sya binalingan ng tingin.
"Next time, watch where you're going, I am supposed to passed this today. I hope walang na dumihan sa mga to." I lamented without looking at who it was.
"I'm sorry miss but ikaw ang bumangga saakin." napabaling ako sakanya.
"Ikaw na naman? Binangga mo rin ako kahapon." pagsusungit ko sakanya.
Believe me when I say that she's really tall, halos hanggang balikat nya lang ako, she have broad shoulders and defined jawline. I look directly into her eyes and without breaking contact, kinuha ko ang nadampot nyang modules ko.
"I have apologized to you kahapon, that was an accident. Ikaw ang bumangga saakin kanina." she said, also staring at me.
Hindi ako sumagot pero nakatingin lang ako sakanya. Mukhang wala syang balak magpatalo at hindi nya rin iniiwas ang tingin nya sakin. Her eyelashes are long which suits her enticing and intimidating eyes.
I feel like she's digging my whole being using only her naked eyes, gusto kong umiwas ng tingin, I can't stand her eyes. Nakakatunaw. But breaking our eyes contact would surely break my ego, ako ang unang tumitig kaya dapat sya ang unang iiwas ng tingin.
To see is to devour. That maybe her mantra for today, we have been staring at each other for almost 3 minutes at mukhang walang gustong magpatalo. Ang mata nyang para akong kinakain ng buhay, iiwas na sana ako nang may tumapik sakanya dahilan para umiwas sya ng tingin.
"Grant." a familiar girl called, it was a schoolmate of mine, Nichole. Also a STEM student pero magkaiba kami ng section.
Finally, nag iwas din sya ng tingin. Hindi ko na sila pinansin at naglakad na para makapasok sa gate.
"Hey." napalingon ako.
"Ano?" mataray kong sagot, walang pakialam kung marinig man ni Nichole.
"Sorry for your modules." pag hingi nya ng tawad, making my eyes squint.
Parang kanina lang ini-insist nya pa na kasalanan ko ah, bait baitan sa harap ni Nichole. Ngumiti nalang ako ng pilit at tumango. Ayoko mag salita, baka iba ang masabi ko e. Tumalikod na ako at tinuloy na ang pagpasok.
Pag dating ko sa building namin ay nandon si Zarena at Kim, namiss ko sila kaya I immediately threw them tight hugs. Madalang nalang kaming magkita e.
"Ang tagal mo, ipasa mo na yan don para makakain na tayo, gutom na ako." sabi ni Kim.
I entered our classroom and passed my outputs on their respective boxes with names indicating the subjects. may iilang nadumihan ng konti pero ayos lang, they still look presentable pero naiinis parin talaga ako.
Pag tapos kong ipasa ay kumuha na ako ng panibagong set ng modules, lailan ba matatapos to. Lumabas ako at sinalubong sila Zarena.
"Tara na?" aya ko sakanila.
"Tara." sabay nilang sabi at naglakad na.
"Saan tayo kakain?" tanong ko kahit expected ko naman na talaga kung saan kami kakain.
"Saan paba edi sa Noemi's" sagot ni Zarena sabay tawa
Noemi's will always be our go - to cafe. Bukod sa masarap ang pagkain, malapit lang din sa school. Konting lakad lang at nasa cafe kana agad. Binilisan namin ang lakad kasi kahit ako ay gutom na rin.
