Impossible baby/Sanzu Haruchiyo

5.BÖLÜM

"Dün seni yalnız bıraktığım için özür dilerim" Banklarda oturmuş Takemichi'nin onuncu defa özür dileyişini dinliyordum.

"Takemichi, sorun değil demiştim hatırlarsan bir önceki özür dileyişinde."

Gözlerimi devirerek cevap vermiştim. Dün gece zar zor Toman -aynı zamanda Musashi tapınağı- Ayrıldıktan sonra Takemichi nedense üzülmüş gibiydi. Ben ise sinirli!

Oturduğumuz yerden ayağa kalkarak çantamı aldım. "Pekala. Kütüphaneye gitmem gerekiyor. Sonra görüşürüz."

Takemichi'nin ardımda bırakarak kütüphaneye doğru gidiyordum. Aslında bir yandan da korkuyordum. Dün gece olanlar akıl alabilecek türden değildi. Kafam çok doluydu. İçimdeki huzursuzluk büyüyordu ve ben bununla nasıl başa çıkılır bilmiyordum.

🎭

"Yarın yine aynı saatte gel Saori!"

"Ah,peki peki! İyi günler!"
Kütüphaneden çıkınca eve doğru gitmek için servislere binecektim ki gelen motor sesiyle kafamı sağa çevirmiştim.

"Selam kunduz! Görüşmeyeli nasılsın?"
Yok artık Sanzu?! Bir dakika, karşımdaki cidden oydu.

"Ne işin var burada?" Bu sefer üstünde çete kıyafetleri yoktu. Ağzında maskesi yoktu

Yüzünde anlamsız bir ifade oluştuğunda kaşlarını da çatmıştı.

"Ha? Dün konuştuklarımızı ne çabuk unuttun?" Sonra aniden aklına bir fikir gelmiş gibi sırıttı.

"İstersen tekrar edebiliriz" Bu adam!

"Ne istiyorsun Sanzu?" Derdi neydi gerçekten acaba?

"oh... Daha önce çoğu kişi adımı söyledi ama, senin ağzından duymak aşırı seksi"

YUH BE ADAM! YAVAŞ GEL!

Kesinlikle yanaklarıma kan hücüm etmişti. Ben utana sıkıla parmaklarımla oynarken Sanzu ise kahkaha atmıştı.

"Geç oldu gitmem lazım. Ne konuşacaksan sonra konuşalım." Ben önünden geçip gitmeyi düşünüyordum ki gelen sırıtma sesleriyle bir kez daha küplere binmiştim.

"Yani beni yine görmek istiyorsun?" BİRİ ŞU ADAMI KARŞIMDAN ALABİLİR Mİ?

Telefonundan bildirim sesi gelince susup telefonuyla ilgilenmişti. Ben ise gitmek için adım atıyordum ki;

"Saat geç oldu. Atla motora, seni bırakayım" Motorun önündeki kaskı bana uzatınca geri çevirmek için elimi kaldırdım ki o beni fazla takmadan kaskı başımdan aşağı geçirmişti.

"Kabul edeceğimi söylemedim?"

"Kabul etmeni beklemedim" Tamam. Bu defa tartışmaya giremeyeceğim.

Sanzu'nun arkasına, motora bindikten sonra motoru çalıştırdı. Ani bir refleks ile kollarımı beline dolamıştım. Sanzu ise kasılmıştı, sanırım bunu beklemiyordu.

"Üzgünüm bir an öyle hızlı çalışınca, ani olara-"

"Evinin kestirme yolu bu taraftantı değil mi?" Sözümü keserek sorduğu soruyla kaşlarımı çatmıştım.

"Evimin kestirme yolunu veya evimin yolunu nereden biliyorsun?"

Sanzu yine sırıtmıştı. "Aptal olma. Her şeyini biliyorum." Ona nereden öğrendiğini ve ne demek istediğini sormak istiyordum ki konuşunca susmak zorunda kalmıştım.

"Tamam. Geldik"
"Bıraktığın için Saol. Başka hiçbir şey demeden inince evin kapısına doğru gidiyordum ki Sanzu'nun bana seslenişi ile durdum.

"Hey Kunduz! Güzel dinlen. Yarın senin için yorucu bir gün olacak!"

MERHABAAAAA!!! Attack On Titan'ın yeni partı çıkmış, aşırı heyecanlıyım! Siz ne düşünüyorsunuz?

Nasılsınız? Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Zaman zaman cringe gelebilir ama ilerleyen bölümlerde güzel olacağına ve seveceğinize inanıyorum.