Beyaz Nokta

9. bölüm

Son zamanlarda olan durumlar beni iyice germişti. Karanlığa güvenmek nedir ki. Kafamda birazcık daha düşündükten sonra sanırım mesajı almıştım. İnsanlar karanlığa girdiklerinde karşılarına birsey çıkmasından korkarlar. Yani güvenmezler. Ama bu şey bana guvenmemi söylüyor. Ama bende karanlıktan korkarım. Üstümü değiştirip aşağıya indim ve aynı bankın yanına gittim. Boyalı olup olmadığını kontrol ettim. Daha sonra oturup beklemeye başladım. Bir buluşma ayarlamamıştık Ama gelirse artık. Gözüm insanları yokluyordu. Gözüm bir tanesine takıldı. Bu çok tanıdık gelmişti. Ağh. Bu Erva idi. Beni görmemesini umdum. E tabi ne olacak, ben ne istesem hayat tam tersini yapacağı için beni gördü. Hayatın yapacağı tek şey karanlığa güven demek zaten. Yanıma birseyler söyleyerek geldi. Bende duymadım normal olarak. Sonra hatırladı sağır olduğumu. Telefonundan notları açtı. Ve birseyler yazmaya başladı. "Naber yeni kiz sağırmışsın onu unuttum" yazıyordu. Ben buna gıcık oldum. Daha sonra yine birseyler yazmaya başladı. "Neyse canım benim gitmem lazım Burhan' im bekler bb" yazmıştı. Ve sonra birseyi hatırlar gibi oldu. "Bu arada burhandan uzak duruyorsun yoksa bozuşuruz" yazmıştı bu sefer. Senin o zilli sevgilini ne yapayım ben aaaa. Daha sonra çocuk ağlama sesi geldi. Evet sesi. Arkamı döndüğümde, ki dönmez olaydım gördüğüm karşısında şok olmuştum...