◣ Kimetsu No Yaiba Tepki ◢

3. Y/N bir çocuğa dönüşürse (part 1)

Savaşta bir iblisin kan sanatı yüzünden çocuğa dönüştün. K/İ (Karakterin İsmi) tam zamanında yetişti ve iblisi öldürdü. Sense giysileri üzerine yorgan gibi örtülmüş oturup korkmuş gözlerle ona bakıyordun (bu cümleyi nasıl yazacağımı bilemedim özür dilerim q-q). Bedenin küçüldüğü gibi aklında küçük bir çocuğun aklı gibi olmuştu. K/İ nin yüzüne bakarak ağlamaya başladın...

Kamado Tanjiro

Ağladığını gördüğünde hemen senin yanına koştu ve giysilerinle birlikte kucağına aldı. Küçük kardeşlerinin olduğu için seninle şuan nasıl davranmalı olduğunu biliyordu.
- Şşşh... Geçti, geçti.. Artık güvendesin, ben seni koruyacağım — dedi ve seni sakinleştirmeyi başardı. Hava artık gittikçe soğuyordu ve güneş batmaya başlıyordu. Gece olmadan kelebek konağına dönmek zorundaydı. Hem seni koruyacak hem de savaşacak halde değildi. Hızlı adımlarla kelebek konağına doğru koşmaya başladı...

Shinobu iblisin kan sanatını ölümünden sonra bile devam ettiğini söyledi ama sadece bir süreliğine. Bu süreyi dakik söylemek zordu bu yüzden ne zamana kadar çocuk halinde kalacağını hiçkimse bilmiyordu. Tanjiro görevlerinden döndüğünde hep onu karşılıyor ayağına sarılıp "Hoşgeldin! Seni çok özledim Tanjiro-san!" diyordun. Seninle hep oyunlar oynar, vakit geçirirdi. O yanında olmayınca kelebek konağındakiler seninle ilgileniyorlardı.

Kamado Nezuko

Tanjiro iblisle savaşırken seni kucağına aldı ve başını okşamaya, ninni mırıldamaya başladı. Nezuko ninni mırldamaya başladığında ağlamayı kestin ve dinlemeye başladın. Kısa süre sonra ise uyuya kaldın. İblis öldürüldükten sonra birlikte kelebek konağına doğru gittiniz..

Nezuko ile oynamayı çok seviyordun. Nezuko senin boyuna kadar küçülüyordu ve birlikte eğleniyordunuz. Ama yalnız geceleri. Çünki güneş ışıkları Nezukoyu öldürebilirdi. Bu yüzden sabahları ya karanlık odada oturuyordunuz, ya da gece birlikte dışarıya çıkıp geziyordunuz.

Agatsuma Zenitsu ve Hashibira İnosuke

Zenitsu seni çocuk halinde görünce deli gibi bağırmaya, bir bu yana bir bu tarafa koşarak "Y/N ÇOCUK OLDUYSA BENİ KİM KORUYACAK AĞAĞAĞAĞAĞAĞĞAA". İnosuke ise iblisle savaşıyordu.
-Kral İnosuke herkesi koruyacak! Bu yüzden mızmızlanmayı bırak ve şu lanet çocuğu götür! —diye bağırdı. Zenitsu az da olsa sakinleşti ve seni kucağına aldı. Onun ağladığını görünce sen de daha çok ağlamaya başladın. O da senin ağladığını görerek daha da çok ağlamaya başladı...

Kelebek konağında yatağın üzerinde oturuyordun. Karşı tarafta ise İnosuke maskesini çıkarmış yatakta uzanıyordu. Shinobu onun yanındaki masada ilaçlarla bir şey yapıyordu.
- İnosuke hadi kalk ve bu ilaçları iç. Bunlardan sonra kendini daha iyi hissedeceksin — gülümseyerek dedi Shinobu. İnosuke zümrüt gibi parlayan gözlerini açtı ve kalkarak ilaçları içti. Yataktan aşağı inerek küçük bacaklarında onun durduğu yatağın önüne geldin.
- Kendini daha iyi hissediyor musun İnosuke-san? — diyerek ona baktın.
- Ben her zaman iyiyim küçük velet! 
- Ama yaraların çok kötü görünüyor.
- Sen buna yara mı diyorsun? Ha ha! Daha kötü yaralarım oldu!
Ona korkmuş gözlerle baktın ve yatağın üzerine tırmanmaya başladın. O ise sana "bu ne yapıyor?" bakışlarıyla bakmaya başladı. Yatağa çıktığında onun yaralı koluna sarıldın. Bunu yapınca onun içi anlık pamuk şeker gibi oldu. 

Zenitsu seninle çok vakit geçirmeye başladı. Birlikte oyun oynar ve eğlenirdiniz. Zenitsu göreve gittiğinde ise onun bacağından tutup ağlayarak gitmemesini istersin. Ama görev beklemez. Zor olsa bile seni bırakıp göreve gidiyordu. O olmadığında ise İnosukem ile oynardın. Onun beline at biniyordun. İnosuke bundan pek hoşlanmasa da çocuk olduğun için hiçbir şey demiyordu.

Tsuyuri Kanao

Ağlamaya başladığında ne yapacağını bilemedi. Seni burada koyup gidemezdi, bunu kesin biliyordu. Hava soğuyordu. Daha çok ağlamaya başladın. Dayanamayıp seni kucağına aldı ve hızla kelebek konağına doğru koşmaya başladı. Kararını parasını atmadan vermişti. Bu onu biraz tuhaf hissettirse de seni korumak zorundaydı ve buna zaman yoktu...

- Kararını paran olmadan vermen çok iyi Kanao — dedi Shinobu — Bu iyi bir şey. Y/N biraz daha soğukta kalsaydı hastalanırdı. Tam zamanında hareket etmişsin. Aferin sana — diyerek yatakta derin uykuya dalan çocuğa, yani sana bakarak başını okşadı.

Kanao seninle nasıl konuşacağını, nasıl davranacağını bilmiyordu. Bu yüzden sen onu öğretmeye çalışıyordun. Görevi olmadığında birlikte dışarıdı gezerdiniz.
- Kanao-san, bak! Bu çiçekler çok güzel öyle değil mi?
- Evet çok güzeller.
En güzel çiçeklerden birini koparıp ona eğilmesini söyledin. Eğilince çiçeği onun saçlarına koydun.
- Çok güzel oldun Kanao-san! — diyerek gülmeye başladın. Kanao ise sana bakıp gülümsedi ve birlikte gezmeye devam ettiniz.

•

•

•

İyi günler. Geçen hafta yeni bölüm atamadığım için özür dilerim. Hashiralar çok olduğu için onları yazamadım. Gelecek sefere hepsini yazmaya çalışacağım. Bölümü beğendiyseniz oy vermeyi unutmayın. Ve istekleri hala kabul ediyorum. İsteğiniz varsa yorumlarda yazabilirsiniz.