Artık en mutlu olabileceğim yerdeydim onlari gram ozlemiyordum görmek dahi istemiyorum.
Hyunjin:şuan boş bir oda yok bu gün benimle uyuyabilirsin.
Hyunjin:yani istersen
Felix:olur,tamam
Hyunjin:yarın bir odayı boşaltır yatak falan koyarız
Felix:hep,beraber uyusak olur mu?
Hyunjin:sen nasıl istersen
hyunjin'in bunu anlayışla karşılaması gayet normaldi cunku benden hoşlanıyordu bende ondan
Hyunjin:Orada bana sevgilim dedin...
Felix:ne?
Hyunjin:bana sevgilim dedin.
Felix:öyle olduğumuzu sandım özür dilerim...
o sırada başımı yere eğmiş ağlamamak için zor duruyordum...Ne yani sevgili değil miydik?
Hyunjin:Sevgili miyiz?
Felix:Değil miyiz
Hyunjin:Bilmem öyle miyiz
çenemden tutup başımı kaldırdığında farketmiş olsa gerek gözümün dolduğunu farketmişti
Hyunjin bana sımsıkı sarılıp
'seni kırmak istemedim özür dilerim'
bana sarıldığı anda sol gözümden bir yaş aktı hayatım boyuna bana kimse sarılmamıştı arkadaşlarım bile...
hyunjin'in yanında minicik kalıyordum o kadar uzundu ki...
Felix:Bana hayatım boyunca kimse sarılmadı...
Hyunjin:ama ben sarıldım ben varım herşey geçti bir daha adamın yüzünü görmeyeceksin
Felix:Biliyorum ama hâla tedirginim
hyunjin birşey demeden beni bir kez daha öptü.
saat 00.18 di ve ben baya yorulmuştum
Felix:Yatalım mı?
Hyunjin:olur sen geç ben geliyorum
Felix:tam olarak nasıl oldu hatırlamıyorum ama kafamı yastığa koyduğum anda uyumuşum en son hatırladığım Hyunjin'in bana belimden sarılması olmuştu
AKTİFLİK İÇİN OKİYİN BARİ 😫😭
