Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"The trust of the innocent is the liar's most useful tool."
-
Bu kasaba tuhaftı.
Her zamanda tuhaf olmaya devam edecekti. Burda doğan burda ölürdü. Burda inançlı insanların işi yoktu. Herkesin soyu birbirinden gelirdi.
Lanetli gibiydi bu kasaba.
Küçüklüğümden beri bu kasabadan sadece bir kere çıkmıştım oda babamın cenazesi içindi. Başka hiç bir zaman burdan çıkmamıştım.
Şuan ise 18 yaşındaydım.
Kasaba çok büyük değildi bu da herkesin birbirini tanımasını sağlıyordu diyorum ya herkesin büyük büyük annesi babası bile burda yaşamıştı. Bu bir gelenek gibi birşeydi.
Biz kasabanın en orta kısmında abim ve annemle 2 katlı samimi bir evde oturuyorduk.
Güzeldi evimiz.
Büyük bir bölümde güzeldi.
Annem babam öldükten sonra kendini iyice salmış, alkolden tut uyuşturucuya kadar herşeyi içmeye başlamıştı. Yemek yemek yerine bunları alıyordu.
Abim ve ben son bir yılda bu durum yüzünden çok zorluk çektik. Annem odasından asla çıkmıyor, bizimle işi düşmediği zaman asla konuşmuyordu.
Abim olmasaydı bu zamanları atlatabilir miydim bilmiyordum.
Abim Soobin 20 yaşında hukuk 2. sınıf öğrencisiydi. Her zaman akıllı bir çocuk olmuştu benim gibi değildi. Her zaman bana bir abi olmak dışında arkadaş gibi davranmıştı o olmasaydı şu an ki halim olur muydu da bilmiyorum. Ona bu hayatımda çok şey borçluydum.
Bir de sevgilisi vardı. Neredeyse her gün eve gelip onunla odaya çekilip düşünmek istemediğim şeyler yapan.
Choi Yeonjun.
Abimin biricik sevgilisi benim biricik sevdiğim.
Abimle sevgili olmadan önce lisedeyken tanışmışlardı ben o zamanlar daha 13 yaşındaydım. Küçüktüm, hemde fazla.
Ama Yeonjun benim için her zaman Abimin sevgilisinden, bir abiden daha fazlası olmuştu.
Onun aurası beni daha aşkın ne olduğunu tatmadan bile çekmişti.
O güzeldi, yakışıklıydı ama bunun dışında kalbi çok güzeldi onun. Herkese verdiği ısık saçan gülümsemesi güneşe bile diz çöktürebilirdi. Hele o gülümsemenin oluştuğu dudaklar.
Ama ben ne kadar Yeonjun'a aşıksam oda o kadar abime aşıktı.
Deliler gibi.
Onu tek gördüğüm zaman bizim eve abimi görmeye geldiği zamanlar olurdu sadece zaten. Ve o zamanlar bile gözlerindeki abime olan bakışı görüyordum. Parıldıyordu bir yıldız gibi.
Bir gün o gözler banada öyle parlar mıydı?
Sanmıyorum.
Yeonjun abime tanrının bir armağanı gibiydi. Ben ne kadar abim sayesinde bu kadar iyi durumdaydık desemde asıl Yeonjun sayesinde bu kadar iyiydik, abime iyi gelen her zaman oydu. Bazen abim bana karşı bile Yeonjun'u seçermi diye düşünüyordum.
Yeonjunla konuştuğumuz zaman bana hiç bir zaman küçük kardeşten fazlası gibi davranmamıştı o abimin dışında bana arkadaş gibi de davranmazdı. Abi gibi davranırdı.
Bu daha rahatsız ediciydi.
Her geldiğinde ergen kardeş-abi şakaları yapıp saçımı karıştırırdı.
Sırf saçımı karıştırması için hiçbir şey demezdim çok severdim elinin saçlarımın arasında gezmesini.
Bir gün o eller saçlarıma şevkatle girer miydi?
Sanmıyordum
Aşkları fazlaydı.
Hayal edemeyceğim kadar, fakat her güzel şeyin bir sonu da vardı.
Ben Yeonjun için küçük kardeşten fazlası değildim.
Ta ki bu yaza kadar.
-
Selamm!! Ay cok heycanlıyım ilk defa kendi yazdığım bir kurgumu yayınlıyorum🫶🏻
Beomgyu? hiç etik bir hikaye değil cidden ldjeksbslsbs
2. Bölümü ne zaman yayınlarım Allah bilir o yüzden o zamana kadar Beomjun ile kalın<333
Oy verip yorum yapmayı da unutmazsanız da çok sevinirimm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
