West Coast, Beomjun

ep 9

Oy ve yorumm🫂🌟
İyi okumalarr🙆🏻‍♀️

O bir iki gün su gibi geçip gitti.

Gitme zamanı geldiğinde Danielle ile beraber toplanmaya başladık. Taehyun dün gittiğimiz sinemaya gelmediği için dünden toplanmış aşağıda bizi bekliyordu.

Kıyafetlerimi oyalanmak için dikkatlice dürüp koyerken tam tersi Danielle bıkkınca kıyafetleri bavula olduğu gibi atıyordu. Sinemadayken ikinci arada tuvaletten geri dönmemiş ona bakmaya gittiğim zamanda birşey anlatmamıştı ama gözlerinden ağladığını anlamıştım. Gece eve gelince bana sadece o "gizli" kişi ile kavga ettiğini söylemişti. O andan beride morali bozuktu, bu hallerine alışık olmadığım için ona ayak uyduramıyordum.

"Abimle aranız nasıl?"

Danielle bana bakmadan kıyafetlerini tıkıştırırken mırıldandı. Bu konuyu çok açmak istemediğinin farkındaydım. Beni rahatsız ettiğini biliyordu. Yine de merak ettiği için kendini durduramıyordu.

"O geceden sonra konuşmadık. Konuşmayalım da zaten."

Ona karşı hislerim biraz bile azalmamıştı ama artık onun yanında iyi hissetmiyordum. Her zaman her şeyi batıracak bir şey buluyordu.

O benim aşık olduğum da hayal ettiğim de adam değildi.

Bunun farkındaydım ama hislerimden kolay vazgeçemiyor, ama çabalıyordum.

"Haberin yoktur büyük ihtimalle. Soobin ve abim kavga etmiş, yine."

Kafamı salladım işime devam ederken. Şaşırılıcak bir durum değildi her zaman ediyorlardı, hele yeonjun sevgili olmadıklarını söyledikten sonra normal geliyordu.

Danielle'e bu konu hakkında bir şeyler söyleyecekken ona hâlâ bu olaydan bahsetmediğimi fark ettim. Etrafıma bakınınca bunun söylemek doğru bir zaman olmadığına karar kılıp son olarak şortu koyup valizi kapattım. Danielle ise işini çoktan bitirmiş telefonuna bakıyordu.

"Gel inelim, Taehyun bizi bekliyordu fazla bekletmeyelim."

Tam o sırada telefonu çalınca, "Sen git telefonla konuşup geliyorum." dediğinde ona farkettirmeden telefonuna baktım. Sadece kalp şeklinde kayıtlı olan biri arıyordu, büyük ihtimalle bu o çocuktu. Bir şey demeden kafamla onaylayıp odadan çıktım.

Kapıyı kapatınca Taehyun'un yanına gidicektim ama içime kurt düştü. Düşününce biz en yakın arkadaştık ve bu çocuğu inatla bize söylemiyordu. Ona kim diye sormasam da merak ediyordum. Üçümüzde birbirimizin her şeyini bilirken söylememesi tuhaf geliyordu.

Koridorda birileri var mı diye bakınıp kimseyi görmeyince kafamı kapıya dayadım. Ses çıkarmadan iyice yaslandım yine de sesler boğuk geliyordu ama zar zor dediklerini anlıyordum.

"Sana beni arama demedim mi? ... Hayır daha hazırlanmadım. .... Şuan cidden seninle konuşmak istemiyorum kasabaya döndüğümüzde arıyacağım seni tamam mı?"

Konuşmanın biticeğini anlayınca sessizce çekilip hiçbir şey olmamış gibi merdivenlerden indim.

Biz hariç herkes oradaydı. Hanni ve Minjeong beraber telefondan bir şeyler izliyorlardı, Minho ve Sunoo ise televizyondan video oyunu oynuyorlardı. Sesleri daha merdivenin başına kadar geliyor arada birbirlerine bağırıyorlardı.

Tekli koltukta Taehyun tek başına oturmuş telefonla oynuyordu, onun bu haline içimden gülmeden edemedim asosyal takılmayı seviyordu. Taehyun'un yanındaki üçlü koltukta ise Yeonjun en köşeye oturmuştu. Ona ikinci kez bakmayıp Taehyun'un oturduğu koltuğun başlık kısmına oturdum Taehyun beni görünce baktığı videoyu bana da gösterdi.  Biz gülüşürken içeri Soobin girdi hiçbir şey demeden Yeonjun'un oturduğu yere gidip dizlerine yattı. Onların bu hallerine alışık olduğum için ilgimi tekrar Taehyun'a verdim ama bi kulağım onları dinledi.