"Hayır Jisung, okula sırf yeni matematik hocasını görmek için gitmeyeceğim. Ayrıca metrodayım, kapatıyorum arama bir daha."
Hyunjin her günkü gibi Jisung'un yorucu ısrarlarına katlanmaya çalışıyordu. Bir de gördüğü herkesten hoşlanmayı bırakırsa daha hoş olacaktı..
Her gün olduğu gibi metrodaydı. Resim defteri elindeydi. Durakta durduğunda kendi yaşlarında bir kişi bindi. Elindeki kitaplardan öğrenci olduğu belli oluyordu. "Bugün kimi çizeceğim ortaya çıktı." diye içinden geçirdi Hyunjin. Kalem kağıdını eline alarak genci çizmeye başladı.
Resmini bitirmesine az kalmıştı ki önündeki genç duraktan iniyordu, ama Hyunjin'in resmi vermesi gerekiyordu. Hızlı bir hareketle gencin kolundan tuttu, ama gencin kendini korumak istercesine kollarini engel gibi kullanmasını beklemiyordu.
"Özür dilerim, rahat bırakın beni lütfen"
Genç, bir anda çocuk gibi ağlamaya başlamasıyla tüm gözler Hyunjin'e döndü. Hyunjin şaşırarak gence döndü:
"Üzgünüm korkutmak istememiştim."
Genç, gördüğü adama şaşırmış fakat rahatlamıştı. Hyunjin , genci dışarı sürükledi. Genç:
"Sey, özür dilerim seni başka biri sanmıştım"
"Sorun değil. Sana sadece yaptığım resmi vermek istemiştim."
"Ne resmi?"
Gencin ağlaması kesilmişti. Hyunjin cantasindan yaptığı resmi çıkarıp gence uzattı.
"Oha- şey, cok güzel olmuş ama neden benim resmimi çizdin?"
"Metroda dikkatimi çeken insanlari çizerim. Bu arada adım ne?"
"Ben Jeongin, Yang Jeongin."
Bu, Hyunjin'in bir kaç saniye boyunca duraksamasına yol açmıştı.
——————————~—————————— Resmi alttaki yazi olmadan soyle dusunebilirsiniz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalarrr, ilk defa fic yaziyorum kimsenin okuyacagini zannetmiyorum🤠 okuyan varsa iyi okumalar💋
