"ဆေးဝါးတွေ ပြည့်စုံနေတဲ့ခေတ်ကြီးမှာ Kim အိမ်တော်အတွက် ဆက်ခံဖို့ ငါမြစ်တစ်ယောက်တော့လိုချင်တယ်"
နန်းတော်လိုအိမ်တော်ကြီးရဲ့ ဧည့်ခန်းစားပွဲရှည်ကြီးမှာ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်နေပြီဖြစ်တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးဟာ မော့ကြွားနေတဲ့မျက်နှာတော်လေး ညိုးနွမ်းအောင် စကားစတယ်။ သူမအနေနဲ့လည်းသိပ်ပြောချင်လို့မဟုတ်ပေမယ့် အိမ်တော်အတွက်အရေးကြီးလာပြီမို့ လိုကိုလိုအပ်လာပြီမို့ ပြောရသည်။
"ကျွန်တော့်သွေးသားကို ဘယ်သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ ထည့်မွေးဖို့အစီအစဥ်မရှိဘူး"
မြင့်မြတ်လွန်းတဲ့တော်ဝင်သွေးမို့ အိမ်ကြီးရှင်၏ မာနတွေဟာ ကြောက်စရာကောင်းစွာဟုန်းဟုန်းတောက်နေသည်။ အငှားကိုယ်ဝန်ဆောင်တောင် သူ မဖြစ်သလို ခပ်ထန်ထန်မျက်နှာဘေးနဲ့ ပြောပုံဟာ အမြင်ကပ်စရာပဲ...။ ရက်စက်လှပါသည် ဆို သော အဘွား အိမ်တော်ကြီး၏ဘုရင်မကတောင် သူ့နဲ့ယှဥ်ပြိုင်မာနတွေကြီးဖို့ တော်တော်အားမွေးယူထားရသည်။ Kim Seok jinဟာ ငယ်ရွယ်သော်ငြား အရှိန်အဝါတွေအပြည့်...။
"မင်းလက်ခံထားတဲ့အိမ်ထောင်ဖက်ရဲ့ကိုယ်ထဲဆိုရင်ရော"
အဖွားစကားတွေကြောင့် သူ့ခေါင်းတွေမူးဝေသွားသည်။ အခုပွောလိုကျတဲ့စကားအဓိပ်ပါယျက ဘာကြီးလဲ။ အဖွားက မောင့်ကို ကလေးမွေးခိုင်းနေတာလား...။
"အဘွား!"
"မင်းလိုမာနခဲကတော့ မွေးမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်။ Namjoonဆိုရင်တော့..."
"တော်ပါတော့! သူ့အတွက်အဲ့တာက အန္တရာယ်ရှိနိုင်တယ်။ ပြီးတော့သူ့ကိုကျွန်တော် အဲ့တာမျိုး ပေးလည်းမလုပ်နိုင်ဘူး"
"မင်းပျော့ညံ့လာလိုက်တာ Kim Seok jinရယ်တွေးကြည့်ပါအုံး။ အနာဂတ်မှာမင်းတို့အိမ်ထောင်ထူကြမယ်။ အခုထိမင်းတို့ဆက်ဆံရေးက အေးစက်နေလွန်းတယ်။ ကလေးသာမရှိရင် တစ်ချိန်ချိန် အလွယ်လေးကွဲပြဲနေနိုင်တာ အသိသားကြီးကို"
အဘွားဖြစ်သူအပြောကြောင့် Jin အနည်းငယ်တွေဝေသွားသည်။သို့ပေမယ့် ဒါကအန္တရာယ်များလွန်းတာက များလွန်းတာပဲလေ။ သူလက်မခံချင်ပါ။ မောင်အနေနဲ့လည်းဒါလက်ခံမယ့်ကိစ္စမဟုတ်။
