Umierający Książę // Taekook

4. Szczery Książę

Książę wrócił do zamku razem z kapitanem następnego dnia o zmroku. Taehyung ubrany już jak na księcia przystało w eleganckich butach i z Tiarą na głowie kroczył dumnie przez zamkowe korytarze. U jego boku szedł kapitan Jeon, który wciąż przeżywał dwa oblicza: swojego księcia i kochanka. Nie wiedział, którym wzrokiem spojrzeć na starszego.

-Wasza Książęca mość, czym się książę aż tak stresuje? - słowa ledwo zdążyły ulecieć z ust kapitana, kiedy następca tronu skręcał w kolejne zawirowania pałacowe.

Za jednym z gobelinów ostry zakręt w lewo, drugie przejście od prawej. Zatrzymał się przy drzwiach po prawej a kiedy odpuściły pociągnął za sobą Jeongguka. Dłonie szybko odnalazły szczękę młodszego, a usta przykleiły się do tych drugich z charakterystycznym mlaśnięciem. Dłonie Jeona ułożyły się na talii delikatnie przeciągając koszulę, a później jedna z nich wplotła się we włosy. Charakterystyczne pociągnięcie, a później cichy zduszony jęk. Książę był najbardziej pociągający kiedy być nie powinien. Dłoń ścisnęła biodro, a niewzruszony tym Taehyung zaczął zaczepiać palcami tors mężczyzny. Chciał też od niego usłyszeć jęk błagania o więcej. Chciał uciec z zamku i zamknąć się na kolejne dni w domku. Chciał Jeongguka znowu tylko dla siebie i nie patrzeć na to, że jest księciem.

※

-Ojcze, matko, moja niesubordynacja jest niewybaczalna, ale muszę usprawiedliwić moje wcześniejsze zachowanie - Taehyung wyglądał według kobiety źle, był blady jak ściana z odznaczającymi się czerwonymi od pocałunków ustami. Tiara na głowie delikatnie się przekrzywiła, a koszula wyszła z eleganckich spodni. Rodzice zmartwieni obserwowali swojego syna, ale nie rozumieli, dlaczego się usprawiedliwia. Książę bardzo często znikał na kilka dni, po czym wracał i udawał, że nic specyficznego nie miało miejsca.

-Synu ukochany - powiedziała Królowa natychmiast wstając z miejsca. Kobieta biegiem dotarła do syna układając dłonie na jego twarzy. Poprawiła delikatnie tiarę, przeczesała włosy i sprawdziła czy nic się nie stało jej pociesze.

-Tak Taehyung słuchamy - męski głos dobiegł z końca pokoju a był przenikliwy jak zawsze. Mężczyzna wywierał odpowiednie emocje i używał swojego głosu w taki sposób, by nikt nie odważył się skłamać.

-Ojcze, matko. Z przykrością muszę zrezygnować z małżeństwa z księżniczką Elizabettą. Swoją decyzję popieram dwoma znaczącymi dla mnie i jak sądzę jednocześnie dla was argumentami. Księżniczka jest w szczęśliwym związku, a ja nie szczególnie gustuję w damach. Wiem, że jest to dla was kochani rodzice zaskoczenie, ale nie wyobrażam sobie życia z Kobietą u mego boku - powiedział książę uważnie dobierając słowa. Twarz kobiety nie zmieniła się, a mężczyzny znieruchomiała. Pomyśleć, że nie domyślali się byłoby mocnym niedopowiedzeniem. Kobieta była świadoma, że jej syn nie zainteresował się Księżniczką, mężczyzna odpychał od siebie to prawdopodobieństwo, mając więcej spraw na głowie.

-Synu, tylko o to chodzi? Nie ma potrzeby się rozdrabniać, przecież sam wiesz. Listy z oświadczynami dla ciebie pochodzą zarówno od kobiet jak i mężczyzn. Wybierzemy dla ciebie męża skarbie - usta kobiety opadły na polik syna a sama rozpromieniona odeszła do szafy, w której specjalnie trzymała wszystkie propozycje oświadczyn skierowane dla swojego pięknego syna.

-Tylko Matko jest jeden szkopuł w tym wszystkim. Tak jak Michał Anioł miał swojego Tommasa De Cavalieri, Jakub I Stuart miał Georga Villiersa ja znalazłem już swojego wybranka.

Z niemałym przerażeniem wbił wzrok w twarz kobiety, trzymała ona kufer z listami, do czasu ostatnich słów swojego syna. Wtedy też drewniany przedmiot upadł na ziemię odbijając się i rozsypując zawartość. Przerażały listy ze zdobieniami, za to wszystkie z pieczęciami. Jedne eleganckie i proste inne wręcz przeciwnie z milionem rysunków na kopercie i pieczęciami, w których zatopione były kwiaty.