Ebedi Sorgu

KENDİ KUYUNU KAZMAK

AYBARS'IN ÖLDÜĞÜ GECE, ASENA'NIN EVİ

Mina annesiyle beraber gitmek için annesine dil döküyordu. Asena ise kızının yalvarışlarına göz yumarak mutfağa doğru ilerliyordu. Asena mutfağa girdiğinde içeride yemek yapan bir Aybars ile karşılaşmayı beklemediğinden aniden duraksadı. Bunu fark etmeyen Mina'ysa annesine çarptı. Acıyla inliyen Mina'nın sesiyle Aybars, afallamış anneyle kızına döndü. Mina ise dakikalarca sürmüş gibi gelen sessiz saniyelerden ve oluşan gergin ortamdan habersiz söylenerek bu sessiz saniyeleri bozuyordu:
—Yaa... Anne! Ne diye bir anda duruyorsun? Bak kafam acıdı işte.

Aybars oluşan bu gergin ortamın büyüsünü bozan Mina'nın sesiyle kendine geldi. Ortamın gergin havasını biraz daha kırmak için zoraki bir kahkaha attı.

Asena her ne kadar başta Mina'nın sesiyle kendine gelmiş olsa da Aybars'ın zoraki kahkahasıyla kısa bir süre daha sessiz kalmıştı. Mina, annesinin bu kısa süreli sessizliğiyle ortamın gerginliğini daha yeni fark etmişti ve bu sessizliğe daha fazla dayanamayarak sessizliği bozdu:
—Eee... Ne yapıyorsun baba?
Aybars kızının sorduğu bu saçma soruyu alaycı bir ses tonuyla cevapladı:
~Halay çekiyorum. Katılmak ister misin?
—Olur. Hadi gel.

Mina eline geçen ilk mutfak beziyle babasının serçe parmağına sarıldığı gibi onu halaya kaldırdı. Asena bunlar olurken sessizce seyirci kalmayı seçiyordu. Mina bunu fark ederek annesinin de serçe parmağına yapıştı.
—Yaa... Baba o ayak öyle mi yapılır?
~Ben halay çekmeyi beceremiyorum en son düğünümde halay çektim ve on dört yıl geçti üstünden.
+On beş...
Diye düzeltti Asena.

Ortam gene gerilmişti. Bu sıralar bu çok oluyordu. Öncesinde bunu Mina'ya çaktırmamaya çalışıyorlardı ancak zamanla bunu gizliyemez hâle geldiler. Mina zaten tek başına zor yürüttüğü halayı bırakmıştı ve ortamı tekrardan nasıl neşelendirebileceğini düşünüyordu. Aybars diyeceği şeyi tam toparlayamayarak kem kümlerle beraber banyoya gitmişti. Mina bunun kendi yüzünden olduğunu düşündüğü ve ağlamak üzere olduğunu çaktırmamak için içeri geçmişti.

Asena mutfakta tek başına kaldığında Aybars banyodaki ilaçları kurcalamaya başlamıştı bile. İlaçların arasında kırmızı etiketli bir ilaç gördüğünde ne olduğunu merak ederek eline almıştı. Uyku ilacı olduğunu fark esince yüzünü  hain bir sırıtış sarmıştı. Aradığını bulmuştu. Asena'yı daha önce bu ilacı kullanırken görmüştü. Bazı geceler uykusu kaçtığında uyumadan önce alıyordu. Etiketin neden kırmızı olduğunu sorgulamadan içinden bir hap seçerek yanında getirdiği kitli poşetin içine attı. Hapı iyice ezerek toz haline getirdi.

Aybars haince planını yerine getirirken Asena tezgahın üzerinde duran iki tavaya yaklaştı. Tavalarda patatesli menemen vardı. Asena Aybars'ın yemek yapmasına şaşırmıştı çünkü Aybars eli ne kadar lezzetli olursa olsun üşengeç bir insandı(?). Üstelik menemen yapmak her ne kadar basit bir iş olsa da Mina soğanlı menemeni tercih etmediğinden iki tava yapılması gerekiyordu bu da iki kat zahmet demekti. Ancak mina patatesli menemeni seviyordu ve Aybars da kızını mutlu etmeyi seviyordu. Asena daha fazla düşünmek istemedi fazlasıyla paranoyak olmuştu. Sonuçta babasıydı ve Mina'yı ilk defa ona emanet etmiyordu.

Asena hazırlıkları tam mı emin olmak için yatak odasına çantasını kontrol etmeye gitmişti. Tam bu sırada ise Aybars banyodan çıkmış hızlıca mutfak tezgahının önüne gelmişti. Hızla cebinden çıkardığı kilitli poşeti açmış soğansız menemenin içine dökmüştü. Tam bu sırada Mina içeriye daldı. Aybars, kızının bu ani hareketiyle eli ayağına dolaştı.
~Niye sinsi sinsi yaklaşıyorsun? Ya kalp krizi geçirseydim.
—Ufff... Ne abarttın bee baba.
~Ne abartması? Ahh!
-—Ne oldu?
~Ölüyorum, sanırım kalp krizi. Ben sana demiştim.
—... Peki... Baba?
~Efendim?
—Annemle aranızda ne oldu?
~Bir şey olmadı. Neden sordun?
—Hadi ama üç yaşındaki çocuk bile aranızda bir sıkıntı olduğunu anlar.
~Sadece... Belli bir dönemden geçiyoruz. Her çift bazen böyle dönemlerden geçer. Ama sana bunları annen yokken anlatmam hem senin için hemde can sağlığım için sağlıklı değil.
Aybars ve Mina Aybars'ın yaptığı bu espriye gülerken içeri Asena girdi.
+Eee... Bu kadar komik olan ne? Bu kadar güldünüz.
—Hiç...
+Eminim öyledir. Hem ben yokken şakalaşın hem de sonra hiç olsun. Öyle olsun Mina hanım.
Baba kız o an birbirlerine bakıp tekrardan kıkırdadılar.