მარგალიტის ცრემლები

ნაწილი7

  -B: ეს როგორ დაუშვით ნაბიჭვრებო! ამისთვის გიხდით ამდენ ფულს? რა ჯანდაბისთვის დაგაყენეთ მცველად, ბუზების სათვლელად? კიდევ ერთხელ მსგავსი განმეორდება და თითოეულის ოჯახს ამოვწყვეტავ! გასაგებიაა? (გაცოფებულმა დაიღრიალა, რის გამოც მცველებს კანკალი აუტყდათ)
- დდ..დდ..იი...ახ ბატონო B.
-B: რას ბუტბუტებთ ნავიჭვრებო.
- გასაგებია ბატონო B.
-B: აი ასე. ახლა კი გაეთრიეთ და თვალებში ნუ მეჩხირებით. მცველის მოვალეობა შეასრულეთ, მშიშარა ლაწირაკები არაფერში მჭირდება. ლის დაუძახეთ შემოვიდეს.
-B-ის პოვ: მე შენ გასწავლი ჭკუას პატარა ბავშვო. განახებ, რომ ძალიან არასწორ ადამიანს დაუპირისპირდი. ორმაგს გადაგახდევინებ.
- კარზე ზარი...
-B: შემოდით.
-ლი: გისმენთ ბატონო B. მეძახდით?
-B: კი. მისნინე რამდენად ძნელიც არ უნდა იყოს ეს შენთვის, უნდა შეასრულო რადგან სხვას ვერავის ვენდობი. ერთი ბიჭია კიმ ტეჰიონი, ჩემთან მუშაობდა, თუმცა მაგ ნაბიჭვარმა ნარკოტიკები მომპარა. უნდა გაარკვიო თუ სადაა ახლა. საცხოვრებელი ადგილი, სად სძინავს. სად დადის, ყველაფერი გესმის? აბსოლიტურად ყველაფერი. შემდეგ კი მე თვითონ მივხედავ.
-ლი: კარგით ბატონო. ყველაფერს გავარკვევ. არ იღელვოთ.
დღის2 საათი:
- გამარჯობათ ბატონო ჯიმინ. როგორც მითხარით ყველაფერი გავარკვიე. ნარკოტიკებით მოვაჭრეა. მისი ბიჭები სხვადასხვა ადგილას დგანან. სხვადასხვა ქალაქებში და სოფლებში. რამდენიმე აქაც შევამჩნიეთ. რაც შეეხება ადგილს, სადაც ის იმყოფება! ნუუუუ.... ერთ ადგილზე გვაქვს ეჭვი, თუმცა დარწმუნებულები არ ვართ. თან შეიძლება, მხოლოდ ერთი სამალავი არ ჰქონდეს.
-ჯიმინი:შეიძლება კი არა, 100%-ით ასე იქნება. ოჯახი, შვილები ან ვინმე თუ ჰყავს? ნათესავები.
- როგორც გავიგე 1 შვილი ჰყავს. გოგონა, ასე 23 წლის უნდა იყოს. რაც შეეხება B- ის, მგონი მხოლოდ დედა ჰყავს. ხო კიდევ, B -ის რამდენიმე ფოტოც გვაქვს. სამწუხაროდ ახლო კადრით ვერცერთი გადავიღეთ.
-ჯიმინი: კარგი დიდი მადლობა ჩან! შენ რომ არ მყავდე.
-ჩანი: რასამბობთ ბატონო ჯიმინ. მიხარია თუ დაგეხმარეთ. ახლა კი დაგემშვიდობებით, თუ რამე დაგჭირდებათ, თქვენს გვერდით ვარ.
-ჯიმინი: კარგი ჩან. ნახვამდის, და კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა. ( ზარის დასასრული )
-ნეიონი: ჯიმინ ვინ იყო? ისე ლაპარაკობდი, თითქოს რესტორნის მმართველი კი არა დეტექტივი იყო, ხო მშვიდობაა?
-ჯიმინი: ( ჩაიცინა. ) არა, არა ნეი. უბრალოდ რესტორანში ახალი თანამშრომელი გადმოდის და მის შესახებ ინფორმაცია მჭირდებოდა. ( ჯიმინმა დივნისკენ გაიხედა და თეს თვალი ჩაუკრა, თე კი მაშინვე მიხვდა, თუ ვისზე და რაზე იყო საუბარი და მადლობის ნიშნათ ჯიმინს თავი დაუკრა. )
-ნეიონი: ხოო გასაგებია. კარგით, მოდით ახლა და ვისაუზმოთ. უკვე ყველაფერი გავამზადე.  თეე! მართალია ჯიმინივით კარგი მზარეული არ ვარ, მაგრამ ცუდად ნამდვილად არ ვამზადებ. ( საყვარლად უღიმის, რაზეც თეთეს ჭკუა ეკეტება, მაგრამ ჯიმინს გამო ვერაფერს აკეთებს. )
-თე: დარწმუნებული ვარ ყველაფერი გემრიელი იქნება ნეი. ( ჯიმინმა ცოტა არ იყოს და გაოცებულმა შეხედა. ) ხო რაიყო, ჩემი დაიკოცაა. რამე პრობლემაა?
-ჯიმინი: ჰაჰა..., აა..რა ცოტა არიყოს მოულოდნელი იყო და...(იცინის )
-თე: კარგით. როგორც არის. ეხლა ავდგები თორემ მგელივით მშია. (ცოტა წამოიწია და ჭრილობამ თავი შეახსენა ) ააა... ჯანდაბა. მტკივა.
-ნეიონი: თე, თე... კარგად ხარ? მოდი დაგეხმარები. ( ნეილონი თეს მივარდა, ერთი ხელი წელს ქვევით შეუცურა, მეორეთი კი ბალიში გაუსწორა და მისი მაღლა აწევა სცადა, რაც ვერ მოახერხა და თეჰიონს ზედ დაეცა. რაზეც თე სიმწრისგან დაიმანჭა, თუმცა არც ამ მომენტის გაფუჭება უნდოდა. ნეის პაწაწუნა სხეული, მთლიანად მასზე იყო მოთავსებული. მისი მკლავები კი ნეის მთლიანად გრძნობდნენ. ნეიონის გულმა სწრაფად დაიწყო ძგერა. მისი თვალები კი აქეთ იქით დარბოდნენ. )
-ჯიმინი: (ჩაახველა)ისა და აქ რა ხდება? რა რომანტიული ფილმი მომიწყეთ. ნეიონ ადექი მანდედან. მას მე მივხედავ.
-ნეიონი:  (სწრაფად წამოხტა. ნერვიული სახე ჰქონდა ) თეე... მაპატიე. მე დახმარება მინდოდა. ძაან გეტკინა? ბოდიში.
-თე: არაუშავს ფერიავ. ძაან არ მტკენია. ( ეშმაკური ღიმილი მიაპყრო ნეიონს, რაზეც ნეიმ დაიმორცხვა და თვალები იატაკს მიაპყრო. )
-ჯიმინი: მოდი ზევით აიწიე, ბალიშს გაგისწორებ.
-ნეიონი: თე მოდი მე გაჭმევ საჭმელს, დაშავებული ხარ.
-ჯიმინი: არა ნეიონ. შენ მიდი ჭამე. მუცელზე აქვს ჭრილობა ხელებზე კიარა. თვითონაც მოახერხებს.
-ნეიონი: ჭრილობა არა, მაგრამ იმდღეს დავინახე, რომ მხარზე იდებდა ხელს. როგორც ჩანს იმდღეს რომ ბიჭებმა სცემეს მაშინ იტკინა. დავეხმარები.
-ჯიმინი: კარგი. გასაგებია. არა შენ ჭამე მიდი. მე დავეხმარები ჭამაში.
თეს პოვ: აუ ჩემი რაა... ეს რო ეჭვიანი დედამთილივით არ გამოხატეს ხოლმე ისე არ შეუძლია ხო?
-ნეიონი: კარგი მაშინ. გემრიელად მიირთვი თეე. იმედია მოგეწონება.
-თე: მიდი ნეი, შენც გემრიელად მიირთვი, რათქმაუნდა მომეწონება.
- ყველამ ჭამა დაიწყო ჯიმინს გარდა. რადგან ის თეს აჭმევდა, რის დროსაც, ყოველ ლუკმაზე თეჰის მოწყენილ და უკმაყოფილო სახეს ხვდებოდა. ჯიმინი რათქმაუნდა ყველაფერს ხვდებოდა, თუმცა დარწმუნებული მაინც არ იყო. თითქოს თან მოსწონდა სიტუაცია, მაგრამ თან არც ეთმობოდა თავისი დაიკო. თეს კი ბოლოს ისე მოეწონა საჭმელი, რომ მეორე ჯამიც დაისხა. ჯიმინმა ბოლოს ჭამა.
-ჯიმინი: უგემრიელესი იყო დაიკო. დიდი მადლობა.
-თე: კი ნამდვილად. ვეთანხმები. მადლობა.
-ნეიონი: ჰიჰი.... არაფერს ბიჭებო. მიხარია თუ მოგეწონათ. ჯიმინ დღეს რამე ხომარ გაქვს დაგეგმილი? სახლში იქნები?
-ჯიმინი: პატარა საქმე მაქვს მოსაგვარებელი, და მალე დავბრუნდები. რა ხდება? შენ ხომ არ გინდოდა გასვლა?
-ნეიონი: ნუუ.... ვიფიქრე სამსახურს მოვძებნიდითქო, მარა კაი არაუშავს. სახლიდან ვნახავ. თან თეჰისაც ყურადღებას მივაქცევ.
-ჯიმინი: კარგი მაში  მე წავალ. საღამოთი დავბრუნდები.
-ნეიონი: კარგი ნახვამდის.
-თე: ნეი! მაპატიე, რომ ჩემს გამო სახლში დარჩენა გიწევს.
-ნეიონი: რასამბობ თე. მთავარი შენი კარგად ყოფნაა. რაც შეეხება სამსახურს კი აქედან ვნახავ რამეს. შენ მაგაზე არ ინერვიულო. მოდი ბალიშს დაბლა დავწევ და დაიძინე, ახლა დასვენება ნამდვილად გჭირდება.( ნეიონი თესთან ახლოს მიიწია, თემ კი რათქმაუნდა ხელიდან შანსი არ გაუშვა და გოგონა მისკენ მიიზიდა. ხელი მისი სახისკენ წაიღო და უნდა ეკოცნა, როცა ნეიონმა გააწყვეტინა. )
-ნეიონი: მოიცა. მოიცა.... რას აკეთებ! ჯიმინი რომ....(კოცნით შეაჩერა ბიჭმა. ნეიონი რა თქმა უნდა თავის დახსნას ცდილობდა, თუმცა თეიონის ტუჩებს სად გაექცეოდა. როგორც იქნა დანებდა და ბიჭს კოცნაში აყვა.)
-თე: ჩშშშ....(გოგონას ცერა თითი, ქვედა ტუჩზე გადაუსვა) რა ტკბილი ხარ პატარავ. ხო მართალია. გამასინჯე შენი მომაჯადოვებელი ტუჩები. ჩემი ნარკოტიკი, რომელიც ყველა ტკივილს მავიწყებს და ყველა დარდს შორს ისვრის და აქრობს, სანამ ის ეჭვიანი დედამთილი მოვა.
- ნეიონმა მთელი ძალით გადაიხარხარა....
-ნეიონი: რა თქვი? ვიინ? ( სიცილით ჰკითხა)
-თე: ეჭვიანი დედამთილი. ხო ზედ აკვდება ეს სახელი. ასეთ მომენტებში ყოველთვის ხელს მიშლის.
-ნეიონი: კარგი. კარგი. მართალია.( თან სიცილს ვერ იკავებდა. ბოლოს როგორც იქნა დაწყნარდნენ. ნეიონმა პაწაწუნა თითები, თეს სახეს შეახო.) ულამაზესი ხარ. შენი თვალები მომაჯადოვებელია. თვალები რომელსაც შემიძლია უსასრულოდ ვუყურო. თვალები საიდანაც უდიდესი სითბო იღვრება, მიუხედავად ამდენი ტკივილისა. ამას როგორ ახერხებ? ვინ ხარ?
-თე: ჰმმმ....და კიდევ! თვალები, რომლებიც ამბობენ: შენ მე მეკუთვნი პატარავ. (და ისევ ნეიონის ტუჩებს დაეწაფა. ნეიმაც გაიღიმა და კოცნაში აყვა. ცოტახანში ნეიონმა თეს თავი მკერდზე დაადო, და ბოლოს ორივეს ასე ჩაეძინა)
-ჯიმინის პოვ: ცოტახნით სამსახურში შევივლი. შემდეგ კი ბარში წავალ. ცოტა გულს გადავაყოლებ.
- მოგესალმებით ბატონო. როგორ ბრძანდებით.
-ჯიმინი: კარგად, კარგად მადლობა. თქვენ როგორ ხართ ბიჭებო, როგორ მიდის საქმეები. ხვალ ახალ მცველს მოგიყვანთ.
- მადლობა ბატონო, ჩვენც კარგად. ძალიან კარგი, რაც მეტი მით უკეთესი.
-ჯიმინი: რათქმაუნდა. ოუუუ.... უგემრიელესი სუნი დგას. რას ამზადებთ? ძალიან გემრიელად გამოიყურება.
- გამარჯობა ბატონო. როგორ ბრძანდებით? როდის მოხვედით? ( ყველა თავის დაკვრით მიესალმა )
-ჯიმინი: კარგად. კარგად მადლობა. ახლახანს.
- ძალიან კარგი. რამეს ხომ არ მიირთმევთ?
-ჯიმინი: არა, არა. ცოტახნით შემოვიარე, უნდა წავიდე.
- კარგით. ნახვამდის.
ჯიმინის პოვ: კარგი. ცოტა გართობის დროა.
-ჯონი: ვააა.... ამას ვის ხედავს ჩემი თვალები.როგორ მოხდა. როგორ ხარ ძმაო, რამდენი ხანია არ მინახიხარ.
-ჯიმინი: რავი კარგად შენ როგორ ხარ?
-ჯონი: აი ასე. ვმუშაობ და ვარ. რა ხდება! ასეთ ადგილებში იშვიათად გხედავ. აქაც რამდენი ხანია არ მოსულხარ. რამე მოხდა?
-ჯიმინი: არა, უბრალოდ ცოტა გართობა და ტვინის დასვენება მინდოდა. მეც ძალიან გადატვირთული ვარ. თან ვიფიქრე შევუვლი გავახარებთქო.
-ჯონი: კი კი. ნამდვილად სწორად და კარგად იფიქრე. ძალიან გამახარე. რას დალევ, რა დაგისხა?
-ჯიმინი: რაც ყველაზე ძლიერია.
-ჯონი: ოოო.... რა მარტოსული ბიჭივით ლაპარაკობ, ვინც ცოტახნის წინ შეყვარებულმა მიატოვა. რა გჭირს?
-ჯიმინი: არაფერი! უბრალოდ დაასხი გთხოვ!
-ჯონი: კარგი, ახლავე. ასეთი სახე რატომ გაქ.
-ჯიმინი: ცოტახნით საპირფარეშოში გავალ და მოვალ კარგი?
-ჯონი: კი, რათქმაუნდა.
ჯიმინის პოვ: საპირფარეშოში შევედი, სახეზე წყალი შევისხი. გამოვფხიზლდი. გამოვედი და დავინახე, ბარის კუთხეში მჯდარი პრინცესა.