-ნეიონი: ჯიმინ! მე ცოტახნით წავალ, იმ ღამის შემდეგ ბებიასთან არ მივსულვარ. ნეტავ როგორ არის. წავალ ვნახავ. შემდეგ კი მინდა ახალი სამუშაო მოვძებნო. იმ კაცს ვანახებ, თუ ვინ გააგდო. დიდი შეცდომა დაუშვა.
-ჯიმინი: ოოუუ. ჩემო გადარეულო. კარგი მიდი წარმატებები. ბებია მომიკითხე ნეი.
-ნეიონი: კარგი ძამი. შენ კი თეს მიმიხედე. მიყვარხართ.
1საათის შემდეგ:
-ნეიონი: ბებიიააა... ჩემო ლამაზო როგორ მომენატრე. როგორ ხარ.
-ჩემო ფერია როგორ მომენატრე. სად იყავი ამდენი ხანი შვილო. კი მითხარი ჯიმინნთან ვრჩებიო, მაგრამ მაინც ვნერვიულობდი. არც დაგირეკავს.
-ნეიონი:მაპატიე ჩემო ტკბილო, გთხოვ. რაღაც საქმეები მქონდა მოსაგვარებელი. სულ გადარბენაზე ვიყავი. ახლა ხომ აქ ვარ. ბებია შეიძლება დღესაც ჯიმინთან დავრჩე. სამსახურთან დაკავშირებით რაღაც უნდა მოვაგვაროთ.
- რახდება ჩემო ლამაზო. სამსახურში რაიმე პრობლემა ხომ არაა.
-ნეიონი: არა ბებია. არ ინერვიულო ჩემო თბილო. ყველაფერი კარგადაა. მოდი ყავას მოვამზადებ, ხომ დალევ.
-რათქმაუნდა. ჩემი პრინცესას მოდუღებული ყავა, მთელი სამიდღეა არ დამილევია. ჩემო პატარა, ასე მგონია საუკუნე გავიდა.
-ნეიონი: ბებიკო. მეც ძალიან მომენატრე.(ბებიას მთელი ძალით ჩაეხუტა.)
შუადღის 3:00:
-თე: ბატონო ჯივუნ! მართალი იყავით! ბიჭებმა დამირეკეს ფულთან დაკავშირებით. ყველაფერი ისე გავაკეთე, როგორც მითხარით.
-ჯივუნი: ძალიან კარგი, ჩემო ბიჭო. საღამოს 6:00-ზე ადგილზე იყავი. მე და ჩემი ბიჭებიც გავემზადებით, და მოვალთ.
-თე: კარგით.
-ჯიმინი: თე ვის ელაპარაკებოდი? რა ფული?
-თე: ჰა? როდის მოხვედი? დიდიხანია აქ ხარ?
-ჯიმინი: მაგას მე უნდა გეკითხებოდე. დილით სად წახვედი?
-თე:ჯანდაბა! ძმაო. მეტი აღარ შემიძლია.
YOU ARE READING
მარგალიტის ცრემლები
Romanceდაკარგულმა სულებმა მწარე არსებობის შემდეგ, საბოლოოდ იპოვეს ერთმანეთი. "დასასრულის დასაწყისი".