04.17

🐚 Depremin Çocukları 🐚

Selam arkadaşlar baya uzun zaman oldu bölüm atmayalı. Nedeni ise ilham yokğğğğ. İLHAM YOK ARKADAŞLAR İLHAM YOK! İLHAM NE, KİMMM! Neyse oyunculuğumuz bittiiii. Depremin üzerinden 60 gün yani 2 Ay geçti. Yaralar sarılıyor ama kalp kırıklıkları aynı. Bugün Malatya'ya gittik. Her taraf enkaz, acı, üzüntü, keder. Bir enkazın yanından geçerken adam gördük, ağlıyordu. Bir diğerinde polisler çocukları teselli ediyordu. Birimde ise hemen bitişiğinde yıkılmamış bir binada şu yazı yazıyodu" Enkaz Çalışması Bitti, 12.02.23" bittim. İnanın her enkaz gördüğümde depremi yeniden ve yeniden yaşıyordum. Sabah bingölde de  az şiddetli ama bayağı hissedilen bir deprem oldu. Neyse şimdilik bu kadar yeter, ALLAH'A emanet olun, sizi seviyorum 💨🐚

Bölüm şarkısı "Umutsuz Aşk"

'Bazen evinizdeyken de enkaz altında aç, susuz kalabilirsiniz.'

DEPREMİN ÇOCUKLARI 🐚

Efe'nin konuşmasından bu yana iki saat geçmiş, evlerimize bakıyorduk, çaresizce. Güzelim, her tarafı kahkalarla dolu olan şehrimiz şuan da ceset doluydu. Gül kokulu şehrimiz şuan ceset kokuyordu. Herkes enkaz başında ailelerini çıkarmaya çalışıyordu, bazıları ise afad'dan yardım istemeden kendileri çıkarmaya çalışıyordu. Biz mi? Biz ise bir kenarda oturmuş sevdiklerimizi arıyorduk. Depremin üzerinden 2 saat geçmesine rağmen depremi hâlâ yaşıyorduk. Artçılar her saniye devam ediyor, her saniye yeni Bi bina yıkılıyordu. Evimiz yıkılmamıştı. Ama berbat bir haldeydi. Psikolojik olarak da biz berbattık. Her tarafta enkazlar vardı. Henüz diğer illerden Afad ekipleri gelmemişti, sadece Kahramanmaraş'ta olan ekipler vardı. Ama bu kadar çok enkaza birkaç kişi yetmiyordu. Babam telefonda konuşuyor, annem Efeyle ilgileniyordu. Ben telefonumu almış, deprem videoları izliyordum. İki saat geçmesine rağmen ölü sayısı 22.032' di. Üstelik deprem sadece Kahramanmaraş 'ta olmamış, 10 ili daha etkilemişti. Diğer illerde berbat haldeydi. Herkes sevdiklerini kaybetmişti. Keder, her tarafı kaplamıştı. Berbat bi haldeydi, her taraf. Bizim gibi.. Berbat bir haldeyiz. Kimsenin ağzını açıp iki laf edecek hali yok. Herkes susmuştu,ruhlarımız konuşuyordu. Yardım edin feryatları her tarafta yankılanıyordu. Hepimiz afadın en azından bir can daha kurtarması için susmuştuk. En azından bir can... Yapabileceğimiz bir şey yoktu, en iyisi susup beklemekti. Ama en kötüsü de neydi biliyormusunuz? Çığlıklarımızın duyulmaması. Sevdiklerinizden haber alamamak.
Yaşıyorlar mı?
Enkaz altında mı kaldılar?
Yoksa onlarda sizi mi arıyor?
Bir enkaza yaslanmış sizi mi düşünüyorlar?

Herkes bir tarafta sevdiklerini arıyordu,ama kimse ulaşamıyordu. Herkes hem yanyana hem de apayrıydı. Herkes kendini unutmuş sevdiklerine odaklanmıştı. Kimse kendi canını düşünmüyordu. Bir anda gelen çığlık sesiyle irkildim. Sanırım biri yardım istiyordu. Afad ekipleri hemenn oraya yöneldi,makinelerle sesin nereden geldiğini öğrenmeye çalışıyorlardı.

-Sesimizi duyuyor musun, diye seslendi ekipten biri. Karşıdan inlemeyle karışık boğuk bir ses geldi,

-Evet.
-Tamam, normalde kaçıncı kattaydınız, yanında kaç kişi var?
-Biz normalde 2. kattaydık, yanımda annem, kardeşim ve eğer yaşıyorsa... babam var,dedi titrek bir ses. Ve devam etti,
-Kolumu hissetmiyorum, babamdan ses gelmiyor. Korkuyoruz.
-Tamam kardeşim, korkma bak vallahi kurtarıcaz seni, dedi afad'dan biri ve yeni bir umut yeşerdi kalplerimizde. Ağırlaşan göz kapaklarımla etraftaki sesleri duymayı kestim..

BEŞ SAAT SONRA

Eve girmemiz gerekliydi. En fazla 2 saat daha bu ince kıyafetlerle kalabilirdik. Güneş tam üstümüzde durmuş, karanlık ruhlarımızı aydınlatmaya çalışıyordu. Saat öğlene geliyordu. Annem'in beni dürtmesiyle irkildim.

-Annecim, hadi gel Bi eve girelim de sağlam eşyalarımızı alalım.
-Tamam anne.
Annemle beraber eve girdik, her yerde çatlaklar vardı eşyalarımız düşmüş, camlar patlamıştı. Ben hemen odama gidip bir çanta hazırlamaya başladım. Tam dolabı açmıştım ki sallanmaya başladım, deprem oluyordu! Hemen anneme seslendim, deprem devam ediyordu. Yine anneme seslenirken üstüme yıkılan evle cümlem yarıda kesildi...

BÖLÜM SONUSU.

Yine meee. Arkadaşlar tıkandım şuannmm. Hepimiz korkuyoruz, ailelerimizi kaybetmek istemiyoruz. Bişey diycem ağlanıcak halime gülüceksiniz. Ben banyoya giderken bile aileme Allaha emanet olun diyorum. Nedeni ise şu, biterde okumuştum. "Eğer kim ki sevdiği birine Allaha emanet ol, derse ölmeden önce onu bir kez daha görebilir" yazıyordu... Neyse görüşürüz Allaha emanet olun kfldldödmmsms. Sizi seviyoeımm. 💒❤️