မား...ဆိုပြီးအရမ်းကြီးကိုပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့ပြည့်နက်နေ့တဲ့အပြုံးလေးတွေနဲ့အိမ်ကိုပြန်လာပြီးမားရှိတဲ့နေရာကိုအရှိန်ပျင်းပျင်းလေးနဲ့ပြေးလာကာ
Doyoung:မားသားလေ"သား
Doyoung mom:သားလေးရယ်ဖြေးဖြေးပြောလဲရပါတယ်ကွယ်
Doyoung:ဟုတ်မား"သားအနုပညာလုပ်ဖို့သွားလျှောက်တာချက်ချင်းပဲရွေးလိုက်ကျတယ်"သားပျော်လွန်းလို့ဘာကိုပြောရတော့မလဲမသိ
Doyoung mom:သားတကယ်ပြောနေတာလားအမေသားလေးရယ်တော်လိမ့်တာကွယ်
Doyoung:ဟုတ်မား"အရမ်းပျော်တာပဲ
စကားမဆက်"
ဒုန်း .....
Doyoung dad:အရမ်းပျော်နေကြတယ်ပေါ့ဟုတ်လား
Doyoung:ဟုတ်တယ်လေပါးရယ်သားအောင်မြင်တဲ့ရုပ်ရှင်မင်းသားလုပ်ရတော့မှာလေ
doyoungလေးစကားပြောနေတာပြီးတောင်မပြီးသေးဘူး
ကြီးမားတဲ့လက်ဖဝါးတစ်စုံကdoyoungလေးရဲ့ပါးပြင်ပေါသို့ကျရောက်သွားတယ်
ဖြန်းး....
Doyoungကချက်ချင်းဆိုသလိုကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပြုတ်ကျသွားတာပင်"သူ့အဖေသူကိုဘာလို့ဒီလိုလုပ်တာလဲဆိုတာကိုတွေးတာပေါ့
Mom:ရှင်ကဘာလို့သားကိုဒီလိုမျိုးလုပ်ရတာလဲရှင့်သားကအနုပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်မှာရှင်မစဉ်းစားဘူးလား
Dad:မိန်းမမင်းဘားမှမသိဘဲဝင်မပြောနဲ့"နောက်ပြီးမင်းနားမလည်တဲ့ကိစ္စငါနောက်မှပြောပြမယ်
Dad:ဟေ့ကောင်မင်းကိုပြောမယ်မင်းကို"မင်းသားလုပ်ခွင့်မပေးဘူး"
Doyoung:ပါး...
Dad:မင်းကိုငါGisaoyuဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့မင်းလက်ကိုလက်ထပ်ရမယ်ရှင်းလား
Doyoung:အဖေကလေသားရဲ့ဘဝကိုလုံးဝမစဉ်းစားဘူး"သားသူနဲ့လည်းလုံးဝလက်မထပ်နိုင်ဘူး"သားလုံးဝငြင်းတယ်ဒီကိစ္စကို"နောက်ပြီးအဖေကိုလည်းသားမုန်းတယ်အရမ်း..
အဲ့လိုပြောပြီးတော့အပေါ်တက်ကိုပြေးတက်သွားတာပေါ့
Mom:သားလေး...
YOU ARE READING
အမှောင်လောကရဲ့အချစ်သက်သေ
FanfictionDoyoung:ကိုယ့်ကိုကိုဘယ်သူလဲတောင်မသိခဲ့တဲ့အချိန်မှာကျွန်တာ်အဲ့ကောင်လေးအနောက်ကိုထောက်လျှောက်လိုက်ခဲ့တယ်ဒါမဲ့သူ ကကျွန်တော်ဘဝအသစ်ရောက်အောင်ကူညီပေးခဲ့တယ်ဗျာ junghwan:ကျွန်တော်နာမည်ကြီးသရုပ်ဆောင်ဖြစ်ဖို့အတွက်ကြိုးစားနေချိန်မှာဘယ်သူကမှမသိတဲ့၀ိညာဉ်တစ်ေကာင်...