I'm Dating My Fearless Lover

Chapter 8: Nightmares.

FLASHBACK....

"Celine, Baby, You hungry?" Sabi ni mami sa akin. Ang napakamalumanay niyang boses. 

"I'm Okay, mommy." Sagot ko naman sa kaniya. Papunta kami ngayon sa isang resort upang magbakasyon. Tumingin ako sa cellphone ko. 11:53Pm December 17,2016. Masaya kaming nakasakay na kotse namin papunta sa resort na yun, excited ako. 

Ilang oras ang nakalipas, 12:38Am na, at medyo makipot na yung mga daan. Nagulat kaming lahat ng biglang lumihis si dadi at nabungo kami sa gilid ng isang bundok, may iniwasan pala siyang truck ngunit ng nakita ko sina daddy at mommy, mas lalo akong nanhina, puro dugo ang kotse namin at may dugo ako sa ulo pilit kong ginigising sina mommy pero hindi sila gumigising. Lumabas ako ng kotse at nakita ko kung gaano kasira sira yung kotse namin. Sigaw ako ng sigaw habang naguunahang tumutulo yung mga luha ko. Nasasaktan ako sa nakita ko. Nagulat na lang ako ng may biglang tumigil na kotse sa harapan ng kotse namin, isinakay niya ako at sinunod niyang isinakay sina mommy and daddy at may tinawagan siyang ambulance tapos idinala niya kami sa isang ospital, pero palabo na ng palabo ang aking mga mata at hanggang sa nakatulog ako. 

*beep**beep**beep* 

May nakita akong pula linya sa aking gilid at ito ay tumataas at bumababa, ngunit nagulat ako ng isang matinis na masakit sa tainga ang aking narinig nakita ko na katabi ko pala si Mommy, at dali-daling pumunta sa kaniya ang mga nurse at tila natataranta, at sa unang pagkakataon, namatay ang dalawang mahalagang tao sa buhay ko. 

Sa ganoong kabilis, hindi ko namamalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko, nagulat ako nung agad naman hinawi ng nurse ang kurtina upang paghiwalayin kami ng aking mga ama't ina. Ngunit mas mabuti na siguro iyon, nung una akala ko'y isang panaginip lang pala ang lahat... 

END OF FLASHBACK...

Te..teka, sino ung sumisigaw? 

(Blood Pressure Rising)
(Heartbeat Reaching 200)
(She's not gonna make it!)
(Time Check!)
(12:17am,Doc.)

They keep shouting words I can't seem to understand. Then may boses na tumatak sa isip ko na lumaban muli upang mabuhay.

"Iha. It''s okay to let go, lalo na kung hindi mo kaya. We're to catch you. And If you fight, We're always here to help you. You're the bravest girl who get it to this part. BE STRONG!" Sabi ng Nurse. 

At bigla kong minulat ang aking mga mata at umupo sa higaan na parang hinahabol ang aking paghinga. Nagpalakpakan naman ang mga nurse na nasa paligid ko at ako'y kanilang niyakap. Halos mangiyak mangiyak ako dahil ako pala ay muntik ng mamamatay. Pero since, nandito na ako oras na para sa paghihiganti ko na pinagmulan ng lahat ng nasa kasulukuyan.