Haftaya Fenerbahçe - Galatasaray final maçı olacağı için fazla heyecanlı ve gergindim. Bu maç final maçı olmasından dolayı çok önemliydi. Neredeyse on yıl olmuştu, bütün taraftar "O sene bu sene." diye geçirmişti bütün kaybettiğimiz sezonları. Hepsinde de ikinci olarak sezonu kapatmamız daha da yoğun üzüntü hissettiriyordu.
Bu bir hafta boyunca totem yapmayı düşünüyordüm ama ne olacağına karar veremiyordum.
|• Bir hafta boyunca Florya tesisinde imzalı formanla gez? •|
Bu çok iddalı, kaybetme ihtimalimizde var.
|• Totemin ne anlamı var o zaman? •|
Kimse bilmeden olsa olmuyor mu?
Bana doğru gelen topu son anda iki elimle tutup öylece olduğum yerde kalarak iç sesimi aklımdan çıkarmıştım.
Herkes bana endişeyle bakarken sakince konuştum.
"Galiba parmaklarım kırıldı..."
Topu bir elime alıp diğer elimi silkelediğimde Kerem'i yanımda görmemle topu diğer elime alıp bu sefer öbür elimi silkeledim.
"Özür dilerim amacım sana atmak değildi."
Kaşlarımı çattım.
"Sen mi attın bu füzeyi?"
Kerem dediğime gülerken bende kednimi tutamayıp gülümsedim.
"Maça hazırlık diyelim."
Evet biraz gerilmiştim. Çünkü final maçı için baya çalışıyorlar ve emek veriyorlardı. Bizimkilerin ne yaptığından haberdar değildim. Ferdi'yi arayıp sormaya da yüzüm yoktu açıkçası.
Kafamı sallayarak cevap verdim.
"İyisin ama değil mi?" Ellerimi avcunun içine alıp gözlerini parmaklarımda gezdirdi.
Ellerimin sıcakladığını hissedip ellerimi ellerinden kurtardım.
"Yok bir şeyim. Git sen."
"Kovuyor musun beni sarı kanarya?"
"Evet Kerem kovuyorum."
Gülerek yanımdan ayrıldığında hemen arkamı dönüp ellerimi yanaklarıma koydum. Yanaklarım da ellerim kadar sıcaktı.
Benim ellerim hala yanağımdayken Efe'nin arkamdan gelip beni korkutmasıyla yerimdem sıçradım.
"Allah belanı vermesin Efe!"
"Amin."
Yüzyüze konuşurken arkama geçip omuzlarımdan tutu ve Kerem'in olduğu tarafa döndürdü vücudumu.
Kerem topla küçük şovlar yaparken topun ayağına ne kadar yakıştığını düşünmeye başlamıştım.
Düşüncelerime Efe'nin sesi girmişti.
"Ne düşündüğünü biliyorum."
Hala Kerem'i izlerken kaşlarımı çattım.
"Nasıl oluyor o? Tercümanlık yapamayınca akıl okumaya mı başladın yoksa?"
Omuzlarımı hafifçe sıktığında canım acımasada acımış gibi ses çıkarmıştım.
"Kerem'den hoşlanıyorsun."
Şaşkınlıkla omuzlarımı tutuğu ellerinden kurtulup ona döndüm.
"Saçmalama Efe, böyle bir şey mümkün değil."
Sırıtarak bana baktığında sinirlerim hoplamıştı.
"Yüzüne geçiricem şimdi ha!"
"Duygularını hapsetme Beste. Bırak özgür kalsınlar."
