Gözlerimi yavaşça açarken boynumda ki ağrı ile yüzümü ekşittim. Dün olanlar aklıma sırayla gelirken koltukta oturduğumu ve hala Kerem'in evinde olduğumu yeni fark etmiştim. Kerem hala dizimde yatıyordu. Yüz ifadesine bakılırsa gayet huzurluydu. Acaba benden dolayı mı huzurlu uyuyor diye düşünmek istesem de hemen bu fikirden vazgeçtim. Muhtemelen iyileştiği için huzurlu gözüküyordu.
Elim Kerem'in saçlarına doğru yol alırken alnından kaymış bezi gördüm ve gülümsedim. Bezi yavaşça alnından alıp dün akşamdan kalan sirke suyuna koymak için biraz ileri doğru eğilip kolumu uzattım ve bezin parmaklarımdan düşmesine izin verdim. Sırtımı koltuğa geri yaslarken
Kerem'in kıpardandığını hissettim.
Kerem'in bakış açısı
Uyandığımda yukardan bana bakan Beste ile karşılaşacağımı hiç tahmin etmemiştim ve yüzümden de bunun anlaşıldığını varsayıyorum. Beste hala bana bakarken dün akşam ki sahneler şimdi geliyordu aklıma. Muhtemelen filmi izlerken uyuya kalmıştım. Uyurken bir ara birinin ağlama sesini çok yakından duymuştum ama filmde ki Harry'nin sesiyle karışınca filmden bir ses olduğunu varsayıp uyukuma devam etmiştim.
Beste ben bunları düşünürken bana çok değişik bakıyordu, bunu fark etmiştim ve ne yalan söyleyeyim hoşuma gitmişti.
Sonunda dizlerinden kalktığımda neşeli sesiyle konuştu. Neşeli sesini o kadar özlemiştim ki.
"Günaydın forvet Kerem."
Dediğine gülümserken ellerimle gözlerimi ovuşturdum ve en samimi gülümsememle dediğine karşılık verdim.
"Günaydın Sarı Kanarya'm."
Dediğim şeyle yüzünde gülüş yok olmuş ve sanki yanlış bir şey demişim gibi bir hali vardı. Hem hala beni affetmemişken bir de yanlış bir şey söyleyip işleri daha kötüye sürüklemek istemiyordum.
Omzunu tutup yerinde daha rahat bir pozisyon alıp tekrar bana çevirdi bakışlarını.
"Eee iyi misin bari."
Eski gülümsemesi geri geldiğinde bende gülümsedim.
"Evet, yeniden doğmuş gibiyim."
Beste dediğime kıkırdarken yüzünün mikik değiştirmesi çok hızlı olduğundan biraz korkmuştum. Bir anda endişeli ve tedirgin şekilde bana bakması korkutmuştu beni.
"Kerem! Annem!"
Ne olmuştu annesine? Endişelenmiştim.
"Ne oldu annene?"
Hemen ayağa kalktı. Koltukta otururken her hareketini izliyordum.
"Ya benim burda kaldığımdan haberi yok, kim bilir evde beni beklerken nasıl endişelenmiştir."
Bir anne olarak tabi ki endişelenmiştir ama sonuçta Beste şu an iyiydi. Bir şeyi yoktu.
"Ne diyeceğim ben anneme?"
"Olanı Beste."
Çok basitti.
Kafasını iki yana sallayıp kapıya doğru yürüdüğünde hemen koltuktan kalkmış arkasından yürümeye başlamıştım.
"Beste sakin mi olsan?"
En fazla ne olabirdi ki? Beste ayakkabılarını giyerken bana sinirli bir bakış atıp bağcıklarını bağlamaya geri dönmüştü.
"Annem şu an karakolda olabilir Kerem."
E yuh 14 yaşında falan mı bu kız. Biraz baskıcı bir annesi vardı galiba ya da onu çok önemseyen bir anne.
Babası kimdi merak ediyordum.
