ANGST

6

30 JUNI 2014

04:36

De hele nacht lag ik al zo in bed, aan het denken over wat er was gebeurd. Hoe heeft hij mij gevonden? Waarom nou weer mij? Ik was nog nooit zo bang geweest. Ik kon het niemand vertellen, niemand mocht het weten. Ik moest er alleen voor vechten. Hoe moest ik me dan normaal gedragen als ik zo iets meemaakte? Ik probeerde alles op een rijtje te zetten, maar het lukte niet, ik was te moe. Hoe moe ik ook was, ik kon maar niet in slaap komen. Ik keek op mijn mobiel hoe laat het was. Het was al 04:42 en ik moest morgen zoals gewoon om kwart over 8 op school zijn. Ik dacht er aan om mezelf ziek te melden. Maar dat kon niet dan waren ze thuis heel erg bezorgd en ik weet maar nooit wanneer hij zou bellen. Na nog uren lang piekeren viel ik rond half 7 even in slaap, omdat ik om 7 uur op moest staan kon ik maar een halfuurtje slapen. Toen ik om 7 zuur met moeite opstond en in de spiegel keek, leek ik op een spook. Ik had donkere kringen onder m'n ogen. Ik deed wat make-up op zodat mensen dachten dat ik er nog redelijk 'normaal' uitzag.

Toen ik op school was kon ik me geen moment concentreren. Alles wat ik had meegemaakt maakte mij erg moe. Wanneer zou hij me bellen? Dacht ik. Hij weet toch wel dat ik les heb en dat ik dan niet kan opnemen? Ja natuurlijk weet hij dat Lara hij weet ALLES over je. Antwoordde ik op mijn eigen vraag.

Vandaag had ik tot half 2 les. Dus zo lang hoefde ik niet vol te houden, gelukkig.

'' Jaa, Lara, weet jij het antwoord?'' Vroeg mevrouw Janssen aan mij.

'' Uhh.. Sorry wat was de vraag.'' vroeg ik en ik vloekte in mezelf.

'' Ja, opletten he! Max weet jij het antwoord?'' zei ze zuchtend.

Max gaf het antwoord op de vraag. Ik zuchtte. Hoe overleef ik het nog tot half 2? Toen de bel ging was ik nog nooit zo blij geweest. Nog 5 uur te gaan dacht ik in mezelf. Ik liep naar de deur en mevrouw Janssen hield me tegen.

'' Is er wat met je Lara, je ziet er vandaag niet zo goed uit. Is er wat gebeurd?''

''Uh.. Nee hoor, alleen beetje slecht geslapen dat is alles.'' zei ik

''O, oke nou gelukkig is er niks ergs. Vanavond wel goed slapen he? zei ze met een glimlach.

''Ja zeker.'' zei ik en toverde met moeite een glimlach op m'n gezicht, zodat ze niet verder iets kon vragen.

Ik liep naar de aula en ging naast Elif en Nienke zitten.

'' Is er vandaag wat?'' vroeg Elif.

Ik twijfelde, moest ik het vertellen? Misschien kon ze mij helpen. Ze zou het zeker niet doorvertellen dat weet ik zeker. Ik heb haar zoveel geheimen verteld en nog nooit heeft ze iets doorverteld. Maar ik kon het niet vertellen. Hij hield me in de gaten. Hij wist waar ik was en wat ik deed. Zo'n gevoel had ik. Hoe moeilijk het ook was, ik kon niemand wat vertellen.

''Nee hoor, alleen een beetje slecht geslapen vannacht.'' dat was nog waar ook, heb ik in ieder geval niet helemaal gelogen.

''Oh, als er wat is kun je het vertellen he, dat weet je!'' zei Elif.

Ik knikte, natuurlijk wist ik dat, ik kon haar alles vertellen.

Eindelijk, ik hoorde de laatste bel gaan, ik was eindelijk vrij. Ik wachtte op Elif en Nienke en we gingen samen naar huis fietsen. Ik zei bijna niks volgens mij merkten ze dat ook op.

''Zullen we vanavond wat gaan doen? Meiden avondje houden ofzo, films kijken enzo?'' vroeg Nienke

''Jaa leuk, zoiets heb ik wel echt nodig.'' zei ze lachend.

Ik moest snel wat verzinnen, want misschien ging hij me vanavond opbellen? Ik dacht na, wat kon ik zeggen?

''Ik kan vanavond niet.. Ik moet vandaag oppassen op Daan.'' zei ik zo onschuldig mogelijk.

''Oh shit'' , zei Elif. ''dan gaan we wel een andere keer.''

De hele weg hadden Nienke en Elif het over iets, over wat wist ik niet. Het leek alsof ik alleen maar ademde, ik kon me nergens op concentreren en ik hoorde ook niks.

Toen ik thuis was, was het eerste wat ik deed naar boven gaan. Voor het geval hij zou bellen, dan was ik in ieder geval ergens waar ik alleen was, en niemand mij kon horen. ik keek om m'n klok. Het was bijna 13:45. Ik staarde zenuwachtig naar m'n mobiel. Hij ging niet af, ik zat al bijna een uur op mijn kamer en niemand had mij gebeld. Ik ging naar beneden en liet mijn mobiel gewoon op m'n kamer. Ik ging een eitje bakken voor mezelf. Opeens hoorde ik mijn moeder van boven roepen:

'' Lara, je telefoon gaat af.''

Ik rende naar boven, hij moest het zijn, hij was me aan het bellen. Ik deed mijn deur dicht en nam de telefoon op.

''Met lara.'' Zei ik doodsbang.

''Je hebt het aan niemand verteld he?'' vroeg hij ''Je weet dat wij jou in de gaten houden.''

''Nee, nee echt niet.'' zei ik. Wij? Het waren er dus 2 of meer. Dit maakte mij banger.

''Oke mooi, hier komt je eerste opdracht, voer dit uit binnen 3 dagen. Je hebt geluk meestal heb je minder tijd, maar omdat dit je eerste opdracht is, matsen wij jou.''

Wat zou de opdracht zijn? Wat zou ik moeten doen?

Ik kon m'n oren niet geloven. Hoe moet ik dit ooit doen?