Ispanya ellerini birleştirmiş yeni hatasını bekliyordu. Bu gün Yunanistan'da oda fazla iş yapmıştı. Yumanistan'a üzüldü. Genç kıza fazla yükleniyorlardı.
Kapı çalındığında odaklandığı yerden ayrıldı.
"Girebilirsiniz"
Kapıyı açınca karşısında Azerbaycan belirdi. Azerbaycan elini tuttuğu Türkiye'yi içeri sokup kapıyı kapattı.
"Ispanya selam"
Ispanya gülümseyip ayağa kalktı
"Selam Azerbaycan "
Azerbaycan kafası ile elini tuttuğu abisini gösterdi .
"Abime yardım edebilir misin?"
Ispanya kafasını olumlu anlamda sallayıp Azerbaycan'ı dışarı uğurladı. Genç adam yerine geçerken Ispanya'da yerine oturmuştu .
Ispanya konuşmaya başladı .
"Peki Türkiye... Azerbaycan'ın anlattığında göre konuşman da bir problem var mış doğru mu?"
Ses yoktu.
Türkiye gözlerinin içine bakıyordu ama tek bir kelime bile etmiyordu. Ispanya çokça böyle hastalar görmüştü . Masasının altında ki küçük buzdolabından iki kahve çıkardı . Türkiye'ye uzattı.
"Türkiye al iç "
Türkiye kafasını olumsuz anlamda salladı. Ispanya'nın planı işe yarıyordu.
"Neden peki?"
Türkiye kafasını sallayıp eline telefonunu aldı. Telefonunda bir şeyler yapıp Ispanya'ya uzattı.
'Soğuk kahve sevmem'
Ispanya kafasını olumlu anlamda sallayıp başka bir şey denemeyi denedi.
"Ne tür kahve seversin peki?"
Türkiye telefonunu geri alıp hemen ardından ona geri uzattı.
'Türk Kahvesi veya Sıcak Americano'
Ispanya iç çekip telefonu çevirdi. Bu iş sandığından da zor olacak gibiydi.
"Iki sıcak Americano lütfen. Evet hızlı olsun"
Telefonu kapatıp Türkiye'ye geri döndü.
"Peki ... neden konuşmadığını sorabilir miyim?"
Türkiye kafasını eğdi.
Bu galiba hayır demekti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
извини но я не могу говорить - Tureece
Non-Fiction* çok yakında yazmaya devam edeceğim * Çocukluğunda katliama tanıklık edip baskı ile kimse ile konuşamayan Türkiye ve Ona yardım etmek isteyen Yunansitan... Kitabın şakıları son arzum Kill Bill Before You Go "üzgünüm Bizans kızı... konuşamam " и...
