Taehyung: Eve geldim yoktun Tam yerleşmemişsin de Neredesin?
Jungkook: Evet tam yerleşemedim Okula geldim Birkaç işim var Bitince geleceğim
Taehyung: Tamam Çok gecikme olur mu?
Jungkook: Tamam Sen evde misin?
Taehyung: Üzerimi değiştirdim Veterinere gideceğim yine Yeontan orada Onu alıp, geleceğim
Jungkook: Evet onu göremedim evde Ama Bam ile biraz oynadık
Taehyung: Bam daha sıcak yaklaşır insanlara Yeontan biraz nazlı ve aksidir
Jungkook: Çıkınca geleyim mi? Birlikte döneriz eve
Taehyung: Trafik baya yoğun Hiç girme istersen
Jungkook: Bekliyor musun?
Taehyung: Oldukça keyifli bir şekilde bekliyorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook: Çok yakışıklısın| Sikik bir tişörtle nasıl bu kadar iyi durabilirsin| Keyifli geçtiği oldukça belli oluyor wqlwowkxeqow
Taehyung: Bana katılabilirsin Qpsofjwlflelsogwl
Jungkook: Kalsın Ben eve geçerim Trafikte beklemek dünyanın en berbat şeyi
Taehyung: Öyle olsun bakalım Geç olmadan dön eve Görüşürüz
Jungkook: Görüşürüz
*****
Taehyung'un evinde geçireceğim ilk geceydi. Onun evine taşınmak ve artık tam anlamıyla birlikte yaşayacak olmamız fazla ütopik hissettiriyordu. Bu evde neler olacağını, nasıl şeyler paylaşacağımız konusunda henüz bir fikrim yoktu. Gelip, eşyalarımı bıraktığımda Taehyung evde değildi. Bir süre evi gezmiş ve onun aslında burada ne kadar mütevazı bir hayat sürdüğünü görmüştüm.
Beklentim tamamıyla bir villa veya bahçeli, havuzlu bir evdi ama şuan soluklarımızı paylaştığımız ev lüks bir sitenin dairesiydi. Kim Taehyung, bugüne kadar bana ihtişamı göstermiş bir adamdı. Şimdi onun farklı bir yönünü görmek garip hissettiriyordu. Bu evde hizmetçi veya başka bir çalışan yoktu. Her şeyi ile kendi ilgileniyordu. Yemeği bile kendi hazırlamış ve birlikte kurmuştuk. Bakıldığında bu iyi hissettiriyordu. Aramızdaki o statü ve denklik farklılıklar bir anda yok olmuştu. Bir anda hepsi gizlenmiş ve köşesine çekilmişti.
Aynı evi paylaşan, üniverste öğrencisi bir çift gibiydik. Düşündüğümde komik gelse de kendimi durduramıyordum. Sürekli gülümsemek gibi yabancılık çektiğim şeyleri de kendimde görür olmuştum.
