Kedi Zilindeki Lanet [The Cat Bell Curse Tr] ✓

👣 Bölüm 3 🐾

{+}{+}{+}

"Kedicik, öğle yemeği için dışarı gel," Marinette şezlongun altından huysuz Kara Kedi'yi çağırdı. Huysuzluğuna rağmen Kedi'ye biraz düşkündü ve onun arkadaşı olmasını istiyordu.

Adrien tam tersini düşünüyordu. Mavinette ile arkadaş olmayı düşünmüyordu ve eski haline dönmek istiyordu. Bu sabah onu ürküttüğünden, etrafta koşuşturarak "Geç kaldım! Geç kaldım!" demesini sinir bozucu buldu.

O gittiğinde ve bacaklarını uzatmak için dışarı çıkabildiğinde sevinmişti. Yaklaşık iki saat sonra, Marinette merdivenlerden yukarı tırmanırken ve ardından gizli kapıyı iterek açarken eve dönüşünü sessizleştirmemişti.

Adrien çoktan korkunç renkli şezlongun altına geri girmiş ve olduğu hale geri dönmüştü.

Hâlâ kediyi saklandığı yerden çıkarmaya ikna etmeye çalışan Marinette'in telefonu titredi. Şimdilik pes ederek ayağa kalktı ve mesajı okumak için cebinden telefonu çıkardı. Ağır bir şekilde içini çekti ve üzgün bir şekilde homurdandı. Adrien merakına yenildi ve sıkıntılı kızı görmek için hafifçe yukarıya ulaştı.

"Acaba onun nesi var?" diye merak etti. Telefonu şezlonga fırlatan Marinette'in bakışları kediye takıldı. Hızla altına geri çekildi. "Evet, ben de benimle arkadaş olmak istemezdim," dedi acı bir şekilde ve aşağı indi. Adrien yavaşça dışarı çıktı ve kalbinde küçük bir sancı hissetti.

"Pişmanlık böyle mi hissettiriyor?" Fikri sarsmadan ve hissetmeden önce düşündü. Bu kızı sadece birkaç saattir tanıyordu! Sorunları olup olmaması neden umurundaydı? Kendisi gibi sorunları mı var! Nasıl geri döneceğini bilmeyen bir kedi gibi mi sıkışmıştı? HAYIR!

İşte o zaman koku geldi. Adrien'ın midesi biraz guruldadı ve ağzını sulandıran cezbedici kokuyu takip etti. Bu sefer Marinette biraz jambon getirdi. İnatçılığı yüzünden kahvaltıyı kaçırdığı ve geç kaldığı için onu yuttu.

Tabak boşaldığında, tabağın üzerindeki küçük bir kasede biraz su içtikten sonra merakına yine yenildi. Şezlonga atladı ve hemen telefonu gördü. Bir süre pençeledi, açamadı. O zaman, ya birde şifre varsa?

Pes eden Adrien, tuzak kapısı açıldığında tekrar yere sıçradı. Mavili, Kara Kedi tekrar gözden kaybolmadan önce bir saniye içinde yeşillerle buluştu. Marinette, birkaç saat sonra akşam yemeği ile geri dönmek için ayrılmadan önce gönülsüzce tabağı ve telefonu aldı.

"Hadi Kedi. Lütfen dışarı çık ve yemeğini ye. Eğer yersen seni rahatsız etmeyeceğime söz veriyorum. Sadece biraz arkadaşlık istiyorum, hepsi bu," diye ısrar etti ama Adrien bunun bir hile olabileceğini bildiği için yerinden kıpırdamadı.

Bir kız yalnız kaldığında ve kendisiyle birlikte olmak istediğinde kendini kötü hissedecek duygusal bir tip değildi. O şeytanın tuzağına düşmesinin imkanı yok!

"Peki," Marinette yenilmiş bir şekilde masasına gitti ve bir şeyler üzerinde çalıştı. Sinsice dışarı çıktı ve yemeği yedi ama suya varmadan önce bir gıcırtı sesiyle başını kaldırdı. Saklandığı yere geri dönmeden önce mavi gözler onu sevgiyle izledi.

{+}{+}{+}

Yaklaşık bir haftadır Marinette ve ailesiyle birlikte yaşıyordu ve nasıl geri döneceği konusunda hiç şansı yoktu. Bu süre zarfında Marinette hakkında birkaç şey öğrendi.

Her gece geç saatlere kadar masasında bir şeyler üzerinde çalışıyordu. Ev ödevlerinin bugünlerde o kadar zor mu yoksa çok mu verildiğini merak etti. Bu, onun geç uyanmasına ve muhtemelen okula geç gelmesine veya hafta içi bir gün uyumasına neden oluyordu.

Neredeyse her mesaj gönderildiğinde, ya kaşlarını çattı ya da heyecanla bağırdı, ki bu nadirdi. O beceriksiz, gerçekten sakar ve ne zaman bir şeye, hatta havaya bile tökezlese neredeyse gülüyordu!

Adrien hâlâ kendini şezlongun altına saklanmaya zorluyordu, sadece yemek yemek için dışarı çıkıyor ya da o gidince gerinip tuvalete gidiyordu. Ayrıca Marinette'in çatı katının üzerinde bir ışıklık fark ederek kaçmanın yollarını düşünüyordu.

Her zaman olduğu gibi, Marinette öğle yemeğinde eve geldi ama bir şeyler değişmişti. Genelde onu dışarı çıkması için ikna etmeye çalışırdı ama bugün sadece yemeği bırakıp yerde volta atıyordu.

Adrien hiç arkadaşı olup olmadığını merak etti.

Mavi gözlü kızın ailesinin, Jagged Stone'un sadece birkaç fotoğrafı ve kendisi de dahil olmak üzere mankenlerin bazı dergi kupürleri vardı. Yine de tanımadığı bir kişinin resmi yoktu. (Mankenlerden bahsediyor)

Marinette'in şimdi masasında oturduğunu, bir kitaba baktığını ve sayfalarını çevirdiğini görmek için dışarı çıktı.

"Hayır... bunlar iyi... değil mi?" Kitapta ne yazıyorsa onu sorgulayarak üzgün bir şekilde mırıldandı. Dudaklarından bir hırıltı kaçtı ve başını masaya çarptıktan sonra yüzünü buruşturarak hızla doğruldu. Adrien kız için neredeyse üzülecekti... anahtar kelime: neredeyse.

Marinette'in bazı mücadeleleri oluyordu ama bu onu bilgilendirmiyordu. Başkalarının sorunlarıyla uğraşmamak işleri kolaylaştırırdı. Yine de yalnız bir hayat sürüyordu, görünüşe göre kız arkadaşı Chloé onun tek yakın arkadaşıydı.

Tüm hayatının hemen hemen dev, boş bir malikanenin dört duvarı arasında geçmiş olmasına pek aldırmıyordu. Babasının mükemmel bir evladı olması için özgürlüğü yoktu. Hayatının her günü, her şeyi planlanmıştı. Kahretsin, koruması olmadan ve bir kedi olarak yaşadığı deneyimden dolayı, Natalie'de olmadan tek başına zar zor hayatta kalabiliyordu.

"Kedicik," diyen yumuşak bir ses, Adrien'ın dikkatini su kabından çekmesine neden oldu.

"O kadar çok mu incindin ki, sadece tüm dünyadan saklanmak istiyorsun?"

Adrien o günü, annesinin öldüğü ve babasının gün geçtikçe daha az, daha acımasız olduğu günü düşünerek biraz ürktü. Görünüşe göre iki ebeveynini de aynı gün kaybetmiş ve sadece saklanmak istemişti. Evet, çok iyi biliyordu ama güçlendi, tıpkı babasının isteyip de bir türlü tatmin olmadığı gibi.

"Görünüşe göre bu günlerde insanlar ne kadar çabalayıp başka biri olmaya çalışsada yetinmiyor. Bu doğru değil ve sonunda sadece başkalarına zarar veriyorsun, buna kendin de dahil," Marinette yüzünü saklayarak saçmalamaya devam etti..

Adrien iştahını kaybetti ve tekrar şezlongun altına girdi. Bu kızın ne kadar sinir bozucu ve boşboğaz olduğu konusunda alçak sesle homurdandı. Yine de, derinlerde, gölgeler arasında sonsuza kadar kaybolduğu düşünülen, yeniden yüzeye çıkan kalıcı bir duygu vardı.

Acıma duygusu.

{+}{+}{+}

Anlamadığınız yerleri belirtin <3
.
.
.
.
.
.
.
.