Siz kimsiniz

1. BÖLÜM

Sonbahar gelip geçiyor. Çiçekler ,yapraklar teker teker soluyor, sararıyor..Ama olsun
sonuçta onlarda bir gün tekrar filizlenecek...

Annemin sesiydi bu . Biriyle tartışır gibiydi. Kendimi çok halsiz hissediyorum. Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalışıyordum. Yanımda bir hemşire vardı serumla ilgileniyordu.
Kafamı yastıktan kaldırırken, hemşire" Lütfen kendinizi yormayın uzanın ." Dışarı çıktı ardından bir doktorla beraber içeri girdi gözlerime baktı." Kendini nasıl hissediyorsun ?" diye sordu doktor . "Halsiz" sonra bir şeyler not alıp çıktılar. Dışarıda annem vardı. Rüzgar ' ı göremiyordum. Doktor annemle konuştu ardından annem doktoru takip etti. Gözlerim tekrar kapaniyordu. Sanki uyuyup hiç bir zaman uyanmamak gibi bir halim vardi ..
Kapının açıldığını hissettim. Sonra bir göz yaşının elime düştüğünü fark ettim . Gözlerimi açarken zorlanıyordum.
Gözlerimi açtığımda karşımda Rüzgar, gözlerinde damla damla yaş akıyordu. " İyisin " dedi . " İyiyim, neredeydin? "
" Burdayım ben " . "Neden ağlıyorsun ?"
"Seni koruyamadim Rüya , özür dilerim. "
"Neden özür diliyorsun Rüzgar senin yüzünden değildi o hersey -" , "benim yüzümden Rüya senin bu durumda olman beni suçum ".
Kendimi o kadar çaresiz hissediyordum ki çünkü o suçlu değil ama o inat edecek benden uzaklaşacak . Çok korkuyorum bundan . Rüzgar " kendine iyi bak olur mu , sen çok güzel çok iyi bir kızsın". Mırıldanıyordu ama duyuyordum ." Seni sevmiştim oysa ama sana layık değilim." Gözlerimden bir damla yaş aktı. Onunda . Ellerim ellerine doğru gitti . " Gece olmassa yıldızın ne anlamı kalır ." Demiştim ona.

Rüzgar 'ın anlatımıyla:
O silah sesini kulaklarım duyunca ,benim için zaman durmuş ama akıyor gibiydi . Gözlerim onun o haline döndüğünde .
Ölü cansız bedenden farkım yoktu ...
Polisler ifademizi aldı. Polisler annesinin gelmesini istediler . Onun ameliyat olması 9 saat sürdü. Bir an bile ayrilamadim . Onunla öldüm tekrar dirildim sanki . Annesi gelmişti. " Kızım nerde , söyleyin iyi mi o ? " ağlıyordu. "Kızınız iyi müşade altında. Bana dogru geliyordu. "Noldu kızıma ". O kadar çaresizim ki o kelimenin ağzından bile çıkmasını istemiyordum." Vuruldu " . " Nasıl , sen daha kızımı bile koruyamadin" .Hayal kırıklığı içinde onu söylemişti gözlerinden damlalar akıyordu. Benimde, onu biraz yalnız bırakacaktım. Dışarı çıktım. Derin bir nefes aldım. Bir banka oturdum. Onun vurulduğu an her dakika aklımdan geçiyordu. Şuan onun yanında ellerini tutmak istiyorum, sarılmak istiyordum ama onu yapamazdım . Biraz dışarıda kaldım.
Sonra onun yanına gittim . Annesi orada yoktu . İçeri girmek istedim ( Rüya' nin odasına ). Ellerim kapının koluna doğru gidiyordu , kapıyı açtığımda o uyuyordu .
Kalbim paramparça onu öyle görmek. Ağlıyorum ona sarılmak istiyordum .