Siz kimsiniz

17. BÖLÜM : ERKENDİ BU ÖNYARGI

Sabah 10. 40 bugün kahvaltı yapıp annemin yanına gitmeyi düşünüyorum.  Hastaneye gitmek için hazırlandım.  Beyaz kot pantolon üstüne siyah kazağimi geçirdim saçlarımı at kuyruğu yaptım sonrada ördüm. Gozleeimin önüne de perçemlerimi düşürdüm. 
Annemin çalıştığı hastaneye geldim . Kapısının önünde durdum derin bir nefes aldım.  Ardından kapıyı çaldım,  içeriden "Gir !" Diye bir ses duyunca içeri girdim . "Kızım. "
" Anne ."  Annem bana yaklaşıp beni sardı ona sarılıp sarılamamak arasindaydim ama o bana sarılıydı sonra ayrılıp saçlarımı okşadı.
" Gel otur kızım, geç. "  Annem biraz duygusallaşmiş gibiydi o sırada.  "Kızım özür dilerim senden , seni belki üzdüm ama beni affet sana her şeyi anlatacağım."  "Anne beni seviyor musun ? Beni hep gerçek kızın olarak mı gördün ? "    "Öyle söz mü olur yavrum tabiiki de ben seni hep kızım olarak gördüm yemedim  yedirdim , giymedim giydirdim .  Ben hep sevdim . Bak kızim belki de sen bana Halil amcanla olduğum için kızdın ama aşk , evet belki hata yaptık ama ben ona aşık oldum kızım.  "  "Anne bana her şeyi anlatır mısın başından beri her şeyi ." Annem derin  bir nefes aldı ve anlatmak için kafasını onayladı anlamında salladı. 
"Bundan yıllar önce sen daha 5 yaşındayken annen ve baban trafik kazası geçirdiler. Baban Halil 'in çalışanıydı. Rüzgargille sizin evleriniz birbirine yakındı . O gün de babanızın önemli bir toplantısı  çıktı . Siz İstanbul 'a tatil için gitmişsiniz o zamanlar dönüşte ise gece yola çıkmışlar. Gündüz saat 7. 30 civarında İzmir 'de olmuşlar .  Zaten eviniz birbirine yakınken baban ve Halil direkt beraber ofise geçeriz  demişler . İşte o sırada baban kaza yapmış."  Annem anlattıkça derin nefes aldıkça benim gözümden bir damla yaş akıyordu ama benim ağlamamın sebebi annemi ve babamı hatırlamıyorum olamamdı .  Ben onları bilmiyorum hatırlayamıyorum.  Annem sonra konusmaya devam etti . " Sonra bende o zamanlar  Halil 'in asistanıydım . Biz bazen Halil ile görüşüyorduk bazen ,ama nadir.  Kendisi geçen sene boşandı.  Boşanınca da bazenleri buraya geliyordu.  Ama kızım  ben ondan hoşlanıyorum. "   "Anne seni anlıyorum ama babama ne olucak . Ve tamam onu hallettik ama ben Rüzgar ile sevgiliyim biliyorsun ve biz birbirimize seviyroruz. Ve hep seveceğiz sonsuza kadar . Eğer sen Halil amca ile olursan evlenirsen biz .. "  Annem çaresizce bakti sonra bana gozlerini kırptı.  Ardından koluma  dokunarak okşadı. 
" Kızım istersen bugün eve gidelim ve en sevdiğimiz yemekleri yapalım seninle olur mu ? "  "Tabii anne ."

Annem ve babm gökyüzündeler.  Onların göklerde olduğunu geç öğrendim ama hep orada olmaları bir şeyi değiştirmiyor.  Onlar beni de aydınlatan yıldızlardı aslında. Rüzgar yanımda dursada beni aydınlatma ışığım, Ay'ım , Güneş 'im en önemlisi de o Rüya 'nin Prensi Rüzgar 'dı .

Annemle beraber evde yemek yapıp yedikten sonra . Annem "bunun üstüne çok güzel bir pasta yemek gider" dedi. Gittiğim kütüphanenin oralarında bir pastane görmüştüm annemle oraya gitmek için üstüme birkaç şey alıp çıktık.  "Aa bu Rüzgar değil mi yanına gidelim mi ? " Annem pastanın yanına geldiğimizde Rüzgarı yine  o aynı yerde görmüştüm.  "Kızım!"  "He pardon anne ya ." "Gidelim mi yanına? "  "Hı yok ya boş ver zaten yanında birkaç kişi var.  Belki işi vardır. "  Ama bu ne işse ben çok merak ettim . "İyi madem hadi gidelim . Annemle arbaaya binip eve gidiyorduk ama benim beynimin içinde çokça soru vardı.  Rüzgar 'ın orada ne işi var buraya her gelememde Rüzgar 'ı nedne görüyorum burda claisa da bana söylerdi ee niye ki burda ve bana söylemiyor.  Oysa ben ona her derdim olduğunda hep anlatırım.   

Saat 19.03 Rüzgar evde annem de burda "Diğer Yarım " diye kaydettiğim kişiye yani Rüzgar 'a mesaj atmak için whatsapp 'a girdim .

Rüzgar müsaitsen sana uğrayacağım.

                            Çevrimiçi   ....
                 Yazıyor 
Tabiiki sevgilim gel . Pelin de bizimkilerin yanına gitti . Hemen gel hadi !

                     Tamam geliyorum. 

" Hosgeldin canım. "  "Öyle mi geldim bilinemez de neyse ." "Anlamadim . Bir şey mi dedin sevgilim . "  "He yok ya hoşbuldum. "
"Ee nasıl gidiyor Rüzgar Bey ? "  " Rüzgar Bey?  "  "Hanım mi deseydim ? " Rüzgar bana güldü oysa bende hiç mimik yoktu . " Yoo onun için demedim . Nedne Rüzgar Bey.  Sen bi dursana ağzındaki baklayı çıkart.  Ne oldu ? " Rüzgar ilk önce konuşurken kıkırdıyordu ardından yavaş yavaş ciddileşti.  Aklımdaki sorular beni bayağı çeliştiriyordu. Acaba  ben mi abartıyorum bu meseleyi ? Yok ya
Belki başka nedenlerden orda veya tesadüf.  Off aklım karıştı söylesem mi ? "Niye hep ordasin ?" diye . Rüzgar 'a birden "Kahve sade olsun " dedim nedense böyle bir şey demenin sebebi biraz düşünmek ve rahatlamaktı. " İyi bunun için mi bana Rüzgar Bey dedin sevgili. Yaparız ya ne olucak . "  "Tamam ."  Rüzgar, mutfağa geçince masanın üzerindeki telefonundan mesaj geldi . Telefonuna gözüm çarpınca.  Oradaki mesajı okudum ! " Sevgilim yarın gelicek misin ? "  Ney! Nasıl . Bu mesaj kafamın içinde dönerken.  Sinir öfke , hayal kırıklığı ve kendime  karis yapılan ihanet gördüm. "Sevgilim yarın gelicek misin ?"  Rüzgar beni aldatıyor hemde gözüme bakarak . O sırada gözümden birer birer dmala göz yaşı aktı.  Ben kimseye guvenemeiyecek miyim aşkımı bulduğum dediğim kişi bana bunca zamandır ve bu kadar bağlıyken yalan mi atıyordu ? 
Hani sen benim ailemdin. Hani sen benim yıldızımdın .Hani sen benim diğer yarımımdın . Hani biz birimizi hep sevecektim. Hic bırakmayacaktık. Oysa beni bir yalanın içine bıraktın sevgili , belki de artık sana sevgili dememeliyim.  Bu hikaye de yalanmış .