Klasrum :)

Chapter 5

[Isaiah's POV]

"ANO HA! ANO BANG MAGANDANG NAITULONG MO SA PAMILYANG TO? PABIGAT KA LANG NAMAN SIMULA PA NOONG UNA, WALA KANG SILBI! DIBA? TAMA NAMAN AKO! IKAW NA NGA ITONG WALANG GINAGAWA IKAW PA ANG MAY GANANG MAGALIT SAMIN! BAKIT?! AKALA MO MAGALING KA?! EH PALAMUNIN KA DIN NAMAN DITO AH! WALA KANG KWENTA!"

Ito ay hindi isang linya sa paborito mong telenobela. hindi rin isang dialogue sa pagitan ng isang ina at anak. Yang nabasa mo sa taas na yan, ang mga linyang binitawan ng ate ko sa akin. Sh*t. Bakit ba lahat na lang ng nakakasama ko ganyan sakin?

Ano bang mali.. Kailangan ko bang baguhin ang sarili ko, para lang magustuhan ako ng tao?

10 years of my life, nabuhay ako kasama ng ate ko. yah, i do admit, wala naman siyang pagkkulang,. nagampanan niyang mabuti ang pagiging ate niya. But all my life.. hindi isang ATE ang kinailangan ko, Kaibigan, kasama, kausap.. Magulang.. My mom is always here with us. Pero para siyang invisible. hindi ko maramdaman, hindi ko mafeel na may nanay ako..

Bakit ganito? I always seek for attention. but no one's paying.. nobody is giving.. Tapets mga pre. Napaka nakaka bato kaya! Akala nila madali yung ganito. Shet! Dami ko ngang ka-tropa. wala namang totoong kaibigan ni isa.

first day of classes.

Nothing's new. Evrything went fine and common. Ano nga bang bago? Eh halos isumpa ko na ang pag-aaral. Pero gusto ko laging nasa school. Ang gulo ko!

Anyways, I'm Isaiah Marie Lapus. Chubby. Because I love to eat.

Nakakabwiset yung otor dito.. Di naman talaga ko ganito, hindi ako madaldal. pero laging kaming magkausap ng ipad ko. siguro don na lang umiikot yung buhay ko.

Alam nyo ba yung mg mga magulang na... sa gadgets na lang idinadaan yung pagmamahal nila? Well, That defines my mom. but my Dad? Heck no, Mabait, maalaga, responsable... but unfortunately....

He's with another family..

Saklap noh?

Ay oo nga pala!! May friend pala ko.

Si Clint. Kung makasapok nga sakin yun kanina sa bagong school namin eh wagas. Parang si Renz. Mga schoolmates ko sila dati. Nako mga walang hiyang mga bata yon!

So... yun lang..

Why the hell are you reading this? Tss. Exit muna na. Sadyang OA lang naman yung pumilit sakin dito eh..

I badly wanna leave this annoying world. I'm so tired of being sick. F*ck. Hindi naman ako para dito sa mundo na to eh. Isipin mo...

I had 63 boyfriends. None of them really made me happy. NONE!

Sunod ako sa layaw. I always get what I want, but I'm not happy..

What's wrong with this life?

Kung hindi ko makuha yung kasiyahan ko sa malalaking bagay. pano pa kaya sa simpleng bagay? Gosh. This Earth sucks.

Gaaah, sorry for being too emotional. and sorry for the trash.. this is me.. i had nothing to do with it. I hate pretending. Got it?!

At yung Ate ko? Wag nyo nang itanong. talagang ganon kami. Bwisit yun.

OH AYAN NA! NADESCRIBE KO NA YUNG SARILI KO! SIGINA. ALAM KO NAMANG KAHIT SUMALI PA KO SA KWENTONG TO, HINDI NAMAN NA AKO SASAYA EH. MARK MY WORDS. PURO PANTASYA LANG SIGURO ANG INIISIP NG OTOR DITO.. PERO....

WALANG MAKAKAPAGPASAYA SAKIN...

Dyahe noh? Unang introduction pa lang sakin.. ganito na agad. Eh pakialam mo ba! pasabugin ko mukha mo dyan eh, Oh ano? Ayaw mo sa personality ko?1 Walang magagawa. And I don't even care. -_______________________________--

[noone's POV]

noong first day of classes. walang masyadong nangyari..

bored ang karamihan. yung iba dota dota, lalo na sa mga boys. yung iba petiks lang since sa makalawa pa lang naman ang regular classes. yung iba umuwi agad.

Ano nga bang mangyayari?

Pano na yan? Ang hihirap ispelingan ng ugali ng mga characters natin?

Pano sila magkakasundo? Paano maf-fall... pano.. paano?!

[A/N: Yung ibang charaters, hindi pa pinapakilala.. makikita nyo din sila!~ just wait... :"> ]