[RÊVES] •'MinSung'•

•|1|•

ÖNCELİKLE HERKESE MERHABA BU AÇIKLAMAYI YAPMA GEREĞİ DUYDUM ÇÜNKÜ BU BENİM YAZDIĞIM VE YAZACAĞIM İLK HİKAYE.... LÜTFEN İLK YAZIŞIM DİYE ÖN YARGILI OLMAYIN HARİKA BİR İŞ ÇIKARACAĞIM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ VE SİZİNLE GÜZEL BÖLÜMLERİMİZ OLUR. DESTEK YORUMLARINI GÖRDÜKÇE MOTİVE OLACAĞIMA EMİNİM. ŞİMDİDEN TEŞEKÜRLER, KEYİFLİ OKUMALAR ♡

•______________________________•

Buraya nasıl başlamalıyım bilmiyorum. Fakat ben Han Jisung. Fikrimce çok boktan bir hayatım var. Bu tanıya nereden vardın diyeceksiniz... Bir yerden varmak zorunda değilim. Dışarıdan kim baksa benim yaşadıklarımın iğrençliğini anlardı zaten ki buna gerek yok çünkü içine kapanık bir insanımdır ve kendimi insanlara açmayı genelde sevmem.

Bunu tetikleyen şeyin çoğunluğu hastalığımın olduğu barizdi zaten. Anksiyetem ve panik atağım vardı. Benimle ömür boyu yaşayacağını düşündüğüm hastalıklar.

Kurtulamıyordum ne yapayım? Şu hastalıklar başıma dert olarak yetmiyormuş gibi,birde zorbalık görüyordum. HARİKA (!). moral kaynağım olabilecek birisi bile yoktu hayatımda.

Fakat onlar hariç...Sonradan hayatıma giren, çocukluğumdan beri benimle olan, can dostlarım, biricik kankalarım... Felix ve Seungmin...

Onları çok seviyordum. Her derdimde yanımda olan, beni destekleyen, seven, bir o kadar da gıcık eden insanlardılar. Gıcık dediğime bakmayın iki üç atışıyoruz işte.

Her neyse kendimi tanıtmaya devam edeyim. Aile sorunlarım çokca var. Kendimde en bilindik özelliğim ailemle hiç iyi geçinememem hatta geçinememeyi geçtim şiddet gören biriyim... Fakat kimse bilmiyordu bunu... Can dostum olan 2 şahıs dahil...

Söyleyemiyordum ne yapsam ne etsem olmazdı. Babam aşırı katı kuralları olan dediğim dedik ve her zaman kızgın bir insandı. Beni sırf tersledim diye 4 gün boyunca aç susuz,karanlık ve nemli bodrum odasına kitlediği olmuştu... Ve sonucunda ne oldu biliyor musunuz? Ya ya tabiki de panik atak geçirip hastanelik olmuştum.

O gün bana tramva olmuştu.

Hatta bir keresinde evde yanlışlıkla bardak kırmıştım ve "baba" diye adlandırdığım o şahıs bardağın kırılan parçaları ile vücudumu teker teker hiç üşenmeden çizmişti. Çok kanamıştı. Hala izleri duruyor vücudumda. Ve zaten bunu hep yaptığı için artık alışmış durumdayım.

Resmen işkence gibi hayat yaşıyorum. Bu çizme olay ilkokulda olmuştu fakat hala unutamıyorum. Felixlere bile belli etmeden nasıl yaşamışım o yaralarla neredeyse 1 ay ?

Bir keresinde okulda bazı öğretmenler tarafından düzenlenen büyük bir sınav yapılmıştı. Bende sınavda kafamın dalgınlığı ve beynimin içinde yaşadığım düşüncelerle dolu günüm ile çok kötü bir sonuç çıkarmıştım.

O hafta da babamla çok büyük bir kavga etmiştik ve eve dahi gidemiyordum. Gecenin bir yarısı eve gidiyordum sessizce eve girip kapıyı kitliyordum ve dikkatlice odama adımlıyordum.

Bu benim için çok zordu çünkü o zamanlar kavga ettiğimiz için her bir hareketime dikkat ediyordu babam denilen adam. Bu durum sorun yaratmıyordu çünkü ben varmaya babam yatmış oluyordu zaten.

Fakat o gün eve geldiğimde kapının önünde beni beyzbol sopasıyla(?) Bekleyen bir şahıs beklemiyordum -ki beyzbol sopasını nerden bulduğunu sorgulamaya başlamıştım bile. Bu kişi tabiki babamdı.

Ben anın şoku ve korkusuyla olduğum yerde kalırken babam beni pataklamaya başlamıştı bile zaten. Neden olduğunu düşünmeme bile gerek yoktu. Sınav sonucumu öğrendiği bariz ortadaydı. Düşünmüştüm o an.

Nerden öğrene bilmişti? Hah tabiki de Hocalar sonucu sınıf grubumuza mesaj olarak atmıştı başka nerden öğrenebilir ki?...

Sanmayın ki sınıf grubuna atılmış. Genelde okulda bir etkinlik veya bir olay olduğunda 1 yada 2 gün sonra sınıf grubuna atılırdı. Babam da bu yüzden sınıf grubundan öğrenmiş olamazdı. Tahmin edin bakalım bunu kim söyledi ona? Tabiki de canım zorbam(!) Babamın arkadaşının oğluydu ve bana takıntılı bir manyaktı.

O günü ben ölüm günüm falan sanmıştım. Çünkü ağrımayan ,sızlamayan ve kanamayan yerim kalmamıştı. 2 hafta rapor alıp okula gidememiştim... Ve dahası... Halbuki derslerim de iyidir neden öyle olmuştu sınavda anlamadım...

Bla bla bla daha sayayım mı? Yok yok sıkmayacağım daha fazla sizi. Bu olaylardan artık çok sıkıldım. Kaçırılmak mı dersiniz, intihara teşebbüs mü dersiniz ne ararsanız var hayatımda.

Her gece düşüne düşüne uyuyordum. Neden benim hayatım böyle diye. Daha doğrusu uyuyamıyordum bile.

Olmuyor yapamıyorum diyorum bazen.

Bazense diyorum hiçbir şey bana engel olamaz ben başarırım,ben yaparım.

Hayat gerçekten çok bunaltıcı.

Yaşamaya değer mi bilmiyorum.

Tabii dediğim gibi bende bundan sıkıldım. Acı çekmekten, her gün bir taraflarımda yaralarla gezmekten yoruldum. Umarım artık bu böyle devam etmez demekten başka çarem yok....

•___________________________________•

ARKADAŞLAR ŞİMDİLİK BURADA BİTİRİYORUM. İLERİKİ BÖLÜMLERDE GÖRÜŞMEK ÜZERE. [daha uzun bölümler gelecek meraklanmayın yani. bu niye bu kadar kısa demeyin QOSNWKBW] SİZLERİ SEVİYORUM. HAFTADA 2 yada 3 BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞACAĞIM. (OLMAZSA EĞER MÜSAİT OLDUĞUM HER GÜN). HER BÖLÜM SONUNA FANARTLAR KOYACAĞIM. GÖRÜŞMEK ÜZERE!

[Ay cok tatlilar]