အပိုင်း(၁၃)Zawgyi💙"

929 36 0
                                    

         မနက္မိုးလင္းလို႔ အိပ္ရာႏိုးတဲ့အခါ အနားမွာမေတြ့ရတဲ့ ေအးစက္စက္အေငြ့အသက္တို႔ေၾကာင့္
ရိေပၚတစ္ေယာက္ ကုတက္ထက္ဝယ္ ဖ်ပ္ခနဲႏွင့္ ထကာထိုင္လိုက္ရပါ၏။

                 ထို႔ေနာက္ သူကုတင္ထက္မွခုန္ဆင္းကာ ေအာက္သို႔ေျပးဆင္းမည့္အလုပ္ သူ႔ကိုအခန္းေထာင့္မွာ ေမးေထာက္ကာထိုင္ၾကည့္ေနေသာ က်န္႔။

                  "က်န္႔!!"

          သူဝမ္းသာအားရေလးနဲ႔ေျပးဖက္ဖို႔အလုပ္မွာ  လက္ထဲမွေခါင္းအံုးႏွင့္ မိမိအားျပစ္ေပါက္လာသည့္ က်န္႔ေၾကာင့္ ရိေပၚမွာလမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ ထိုေခါင္းအံုးေလးအားလွမ္းဖမ္းရင္း ရပ္လိုက္ရပါ၏။
 
        "ခင္ဗ်ား ဘယ္အခ်ိန္မွ အဲ့လိုလုပ္ေနတာ
ေတြရပ္တန္မွာလဲ ေမာင္! တစ္ေန့လဲမဟုတ္!ႏွစ္ေန့လဲမဟုတ္နဲ႔! ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္ေနၿပီဆိုတာ ခင္ဗ်ားသိရဲ့လား!!"

                     "က်န္႔ကလည္း...."

               ရိေပၚမွာ သူ႔ကိုအမွန္တစ္ကယ္ႀကီး ရန္ေတြ့ေနသူေၾကာင့္ ေခါင္းအံုးေလးကိုကိုင္ကာအိပ္ရာထက္ဝယ္ ခပ္စူစူႏွင့္ျပန္ကာထိုင္လိုက္ပါ၏။

          ေရွာင္က်န္႔မွာ သူ႔ေရ႔ွမွာ သနားစငယ္မ်က္ႏွာလုပ္ျပေနသည့္ ေမာင့္ေၾကာင့္ သူခါးေလးတစ္ခ်က္ေထာက္လိုက္ပါ၏။

            "ေတာ္ေတာ့ေမာင္!... ခင္ဗ်ားဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့.....မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးရင္ ေအာက္ကိုဆင္းခဲ့.... ကြၽန္ ေတာ္မနက္စာျပင္ထားမယ္....."

         မနက္မိုးလင္းလင္းျခင္း သူ႔ကိုပညာျပေန
သည့္ ၾကင္နာသူေၾကာင့္ ရိေပၚမွာေခါင္းတစ္ခ်က္ကုပ္လိုက္ပါ၏။ခင္ဗ်ားေတြ ကြၽန္ေတာ္ေတြကို
ထပ္ေအာင္လို႔ေျပာသြားတဲ့ ၾကင္နာသူ​က တစ္ကယ္အတည္ႀကီးနဲ႔မို႔ ရိေပၚမွာ ခြန္းတံု႔တို႔ထပ္ကာမ​ျပန္ရဲေတာ့သည္မို႔ မ်က္ႏွာသစ္ကာပဲ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာလိုက္ပါသည္။

          ေအာက္ထပ္သို႔ေရာက္ေတာ့ မနက္စာကို
စားပြဲေပၚမွာ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးၿပီျဖစ္တဲ့က်န္႔က မီးဖိုခန္းထဲကေန ခုထိထြက္မလာေသးသည္မို
ရိေပၚမွာ ေနာက္ကေနျမင္ေနရသည့္ ထိုေက်ာျပင္
ေသးေသးအားေျပးကာဖက္လိုက္ပါ၏။

ဇက္ကရာဇ်တဲ့လား...."မောင်က ဧက္ကရီလို့ပဲခေါ်လိုက်ချင်တာ("ေမာင့္ဧကၠရီက်န္႔..")ComplWhere stories live. Discover now