Maskarada z Idolem💞

Prolog

Patrycja przytacza swoje dzieciństwo wyjątkowo rzadko, ponieważ nie było ono szczęśliwym okresem. Patrycja pochodzi z rodziny egzorcystów średniej reputacji. Jej matka chciała aby jej córka za wszelką cenę przejęła biznes rodzinny, jednak Patrycja nigdy nie przejęła od niej tej pasji. Ojciec Patrycji popadł w alkoholizm po jej narodzinach, nie był obecny w najważniejszych chwilach dla swojej córki; nigdy nie zjawił się na jej komunii, nigdy nie odwiedzał Patrycji gdy zdarzało jej się trafiać do szpitala. Widok zamkniętych drzwi za którymi jej ojciec pije w samotności, z wszystkich wspomnień o nim, Patrycja zapamiętała sobie najbardziej.

Ten stan rzeczy, gdzie Patrycja nie miała żadnego większego celu w życiu i musiała znosić brak wsparcia od rodziców, utrzymywał się do momentu gdy w wieku 14 lat jej przyjaciel zabrał ją na pewien festiwal polegający na spotkaniu z celebrytami. Zobaczyła tam podróżników z całego świata, największych pisarzy i egzorcystów, lśniących piosenkarzy i aktorów. Jej oczy szukające czegoś wyjątkowo interesującego nie zatrzymywały się na nich na długo...

......

- Za czym się rozglądasz, kochana? - nieznajomy głos nagle wyrzucił mnie z mojego stanu znudzenia - Jest tu naprawdę gorąco, i ludzie się przepychają jak zwierzęta, wiesz?

- Przepraszam, ale ty kim jesteś? - miałam wrażenie że w moim głosie można było wyczuć nawet trochę za dużo pogardy

Zatrzasnął moim ramieniem jakiś gościu, i to dziwnie bardzo komfortowo. Wyglądał na najbardziej zwyczajną osobę jaką bym tu mogła znaleźć. Dobrze pamiętam jego czarną bluzę w wzory liścia klonu. Jednak nigdy nie potrafię sobie przypomnieć jego twarzy, nawet takich rzeczy jak kolor oczu lub włosów, zupełnie jakby ktoś wyrzucił to z mojej pamięci.

- Jejku... - nieznajomy chłopak zaciął się jakby coś go nagle przeraziło - Życie naprawdę rzuciło dużo na twoje barki, prawda? Spójrz tam, może naprawi to twoje samopoczucie. - powiedział mając empatię wobec mnie, wskazując palcem przed siebie

- C-co...? Kto to? - patrząc w kierunku który wskazał zobaczyłam tylko jakiegoś losowego youtubera

Nie rozumiejąc sytuacji chciałam się dowiedzieć o co chodzi, jednak z momentem kiedy zadałam pytanie to nowo poznany gość zniknął. Szybko zrobiłam taktyczny obrót wokół własnej osi aby znaleźć go w tłumie wokół mnie, jednak ulotnił się razem z wiatrem...

Nagle przerażająco przyjemny zapach trafił prosto do wnętrza mojego nosa, dokładnie taki jak zapach kwiatów kwitnących na wiosnę. Odruchowo odwracając się w stronę źródła nieznajomego zapachu złapałam kontakt wzrokowy z pięknym chłopakiem, był on dokładnie tym samym youtuberem którego wskazał nieznajomy. Z całego tłumu osób zebranych wokół niego wyróżniał się najbardziej, mimo swoich w miarę zwyczajnych ubrań.

Czyżbym właśnie popadała w uroczą euforię? Jego oczy błękitne bardziej niż bezchmurne niebo zadziałały jak klucz do mojego umysłu, wyrzucając z niego wszystkie myśli niezwiązane z obecną chwilą. Jestem bezsilna wobec tego uczucia, mogę sobie pozwolić tylko na coraz głębsze spojrzenie w jego przystojną twarz. Wszystkie osoby wokół niego zaczęły stopniowo zanikać pozostawiając nas w samotności, a przynajmniej tak chciałam sobie myśleć. Czy tak rzeczywiście się działo? Dla mojego iskrzącego serca prawdziwa odpowiedź była bezużyteczna. Wyciągnęłam w jego stronę rękę, z ogromną chęcią aby zamknąć go w moim uścisku i mieć go tylko dla siebie na zawsze, jednak nieważne jak bardzo się wychylę to i tak będzie poza moim zasięgiem. Chyba się zakochałam, i ta myśl mnie już nie opuści. Wszystkie moje włosy stanęły dęba i byłam dosłownie w każdej chwili gotowa aby wyskoczyć z butów a potem-

...

- DJ, kurwa! daj mi tą zerówkę!

Pomyślałam sobie że jakiś plebs ma śmiałość przerwać mój wybitny moment zatracenia w miłości. To jedno zawołanie zmiażdżyło moje wypełnione miłością serce dokładnie tak jagbym była wampirem któremu sztylet jest wbijany w pierś pod blaskiem księżyca w pełni. Zaczęłam się unosić mentalnie wysoko w chmurach, tylko po to aby brutalna waga rzeczywistości rozpoczęła mój tragiczny upadek. Nagle cały świat wokół mnie zrobił się znowu szary i ponury, bez nadziei i przygód, a to wszystko przez to że ktoś musiał mnie zawołać właśnie w tym marzycielskim momencie.

...

- Patka?... DJ! - mój znajomy potrząsnął moimi ramionami w sposób znacznie mniej delikatny niż tamten poprzedni nieznajomy - DJ! Daj mi tą zerówkę.

- ...Weź. - rzuciłam Alkowi zerówkę, która prawie wylądowała na ziemi przez mojego okropnego cela

W tym czasie jak Alek zaciągał się owocami leśnymi to ja nadal byłam w swoim transie. Jego głupi pomysł dmuchnięcia mi dymem w twarz nie pomógł, poczułam się jagby coś mnie właśnie przenosiło w piękne zaświaty. W ciągu tych kilku chwil w mojej głowie spędziłam nieskończenie wiele godzin razem z moim nowym ukochanym, bez kontaktu z subiektywnie gorszą rzeczywistością, gdzie samotność oplatała się wokół mnie. Moja dusza i umysł spotkały się razem aby stworzyć dla mojego serca jedyny plan ratunku, aby uwolnić się od atakującej samotności mogłam trzymać się tylko jednej ścieżki... Muszę go zdobyć.

Ciąg dalszy nastąpi...