UZAYLI PRENS

1. Bölüm

Kendimi yalnız hissetmemi engelleyen küçük kardeşimin sesleri başımı şişirmişti.Saat akşam 11:30'tu ama işte benim kardeşim her zaman insanın başını şişirebilir.Benim en çok şaşırdığım şey bir türlü yorulmaması.Bazen ona insan demek bana zor geliyor.Gerçekten annemin benim sınav haftamda onu benim başıma bırakıp Amerika'ya sevgilisiyle tatile gitmesi gerçekten haksızlık.Arda 2 günde bütün yaşama isteğimi emdi.

Yatağımdan kalkıp ışığı açtım.Etrafıma bakındıktan sonra Arda'nın odasına doğru ilerledim.Kapıyı açtığımda yukarıdakı kovadan üstüme dökülen suyla 2 kat sinirlenmiştim.Yarın sınavım vardı ve ben burda uyumam gerekiyorken kardeşime bakıcılık yapıyordum.

Üzerine doğru yürüdüm ve yatağındaki yastığı alıp sertçe kafasına geçirmek istedim.Ama birden eğilerek beni engellemişti.Ona kızdığımda her zaman aynı şeyi yapıyordum artık ezberlemişti.Ona bağırdım çünkü beni sinir ediyordu:
-Ardaaaaaa!
Biraz kız cilvesi yaparak bağırmıştım.Bana aynı biçimde cevap verdi:
-Alaraaaaaa!
-Ne biçim erkeksin lan sen.
-Bu biçim erkeğim.Beğenemedin mi?
-8 yaşındaki bir bebeye göre fazla ergensin.
-Sen de 17 yaşındaki bir kıza göre fazla erkeksin.
-Sus lan!Ağzımı bozdurtma bana.Ayrıca 17 değil 17,5.Tamam mı?
-Aman ne çok farkediyor.
-Farkediyor.8 yaşındaki bir bebe için bence yarım yaş daha çok anlam taşımalı.Di mi?
-Di.
-Ben buraya ne için gelmiştim?Tabiki seni öldürmek için ama bunu biraz erteleyeceğim. Şimdi yatağına yat.Adam gibi uyu. Sinirlendirme beni.
-Tamam yatacağım.Zaten görev tamamlandı.
-Ha ha ha!Çok komik.Bunun hesabını soracağım bücür.Şimdi yat zıbar.
Odadan çıktım ve ışığı kapadım.Her tarafım sırılsıklamdı.Bu çocuk beni öldürmeden rahat etmeyecek.Aman neyse!

Gece saat 12:00 ve ben balkonda öylece oturuyorum.Müstakil evlerin olduğu sokağımızdaki evlerin bahçeleri şimdi daha ıssız ve korkunç.Yıldızları seyrediyorum.Buğra aklıma gelmişti.Onu özlemiştim.Koca bir haftasonundan sonra onu özlemek çok da abartı değildi sonuçta.Yıldızlara bakarken de mi kafayı yemiştim?Ben bir UFO mu görüyordum yoksa gerçekten kafayı mı yemiştim?Bizim evin bahçesine inmişti.Ne?Kolumu cimciklemiştim.Gözlerimi ovuşturdum.Hiçbiri işe yaramayınca kendi kendimi tokatladım.Birden UFO'nun kapısı açıldı birkaç yaratık bir çocuğu dışarı fırlatmıştı.Ama bu bir insandı.Az önce kendime uyguladığım işlemleri tekrar uyguladım.Gözlerime inanamıyordum.Biraz eğildim.Beni görmesinin iyi olacağını zannetmiyordum.Kafamı biraz yukarıya götürdüm.Bu şey bana doğru mu ilerliyordu. Yani balkonun önüne doğru ilerliyordu. Korkmuştum.Yoksa beni görmüş müydü?
Yatağa doğru koşayım dedim ki arkamı döndüğümde o şeyi gördüm.Peki bana ne yapacaktı?