Sonsuz Rüya (Gerçek Hayat Hikayesi!)

3. bölüm

Artık bir sığınma evinde kalıyorduk. Evet biliyorum zordu ama yapacak birşeyimiz yoktu artık o dediğim adamdan tiksinmeye ve nefret etmeye başladım doğal olarak. Annemle o kadar güzel günlerimiz geçiyorduki orda çok eğleniyordum. Alt katta kadın güvenliklerin odası vardı ben onları çok seviyordum onlarda beni. Oraya kalem,makas vb. Eşyalar sokmak yasaktı çünkü içerde kadınlar zaman zaman kavga edebiliyordu. Canım çok sıkılmıştı güvenlik ablalara"boyama kalemlerimi alabilirmiyim"dedim tabiki geri vermek şartıyla boyama yapacaktım küçükken en haz duyduğum şey boyama yapmaktı."tamam ama işin bittiğinde geri getir olurmu fıstık"dedi bir tane güvenlik abla "tamam" dedim. Küçük bir kreş vardı bende oraya gidip boyama yapmaya başladım baya yapmıştım. İşim bitmişti kalemlerimle, ablaya gidip verdim. Şimdi ne yapacaktım evet çocuklar vardı ama ben çekingen birisiydim gidemiyordum onların yanına.

zaman iyice geçti çocukların uyuma saati vardı tabiki ben bundan nefret ediyordum. Saat 9 da yatmak zorundaydık ama ben bu kuralları ihlal edip annemle kaldığım odada evcilik oynardım. Güvenlik ablalar tabiki benim uyumadığımı evcilik oynadığımı biliyorlardı ama birşey demiyorlar dı. Uykum gelmişti ama annem nedense bana göstermeden sürekli ağlıyordu bende yarasını deşmemek için birşey demiyordum. Yatağıma geçtim hemen uykuya dalmıştım. Tabi kader nur o kadar oyun oynarsan yorulcağın belliydi. Gece çok kötü bir rüya görmüştüm yine o şahsı gördüm (babamı). Her gece gördüğüm bir rüyaydı ama farklı farklı tabiki.

Sabah olmuştu yataktan hiç kalkasım yoktu yine ama kalkmak zorundaydım. Üstümü değiştirmedim çünkü en sevdiğim şeydi dünkü kıyafetlerimle yatıp öyle kalkmak ve değiştirmemek. Annemle aşağıya indik herkese aynı yemek tabiki biz almıyorduk. Yemekçimiz vardı çok severdim o ablayı ama çok uzun zaman olduğu için ismini hatırlamıyorum. Yemekleri yedik annem TV odasına ben ise kreşe tabiki en sevdiğim yerdi orası küçük olduğum için orda zaman geçirmeyi çok seviyordum. Kafama  göre takılırdım hep.

Kreş'den çıkcım. Yukarıya çıkacaktım ama annemi gördüm orda yine ağlıyordu "anne ağlama" dedim. Güvenlik meral abla geldi annemi güldürdü bende çok sevindim annem güldü diye, annem ağladığında ağlıyordum annem güldüğünde gülüyordum bende böyleydim iştee

Annem hergün psikoloğa gidiyordu tabiki ayrı bi oda vardı dışarıya herzaman çıkmamız yasaktı. Annem gidip geliyordu ben ise sizce yine neredeyim? KREŞDE.

6 ayımız dolmak üzereydi çünkü 6 ay dolduktan sonra sizi ordan çıkartıyorlar annem artık izin günlerinde ev bakmaya başlamıştı. Benim haberim yoktu ben o sıralarda misafir öğrenci olarak bir okula gidiyordum. Evet kötüydü ama o kadar güzel arkadaşlar edinmiştim ki çok güzel zamanlardı gerçekten

O kadar özledimki... çaktırmayın haağ

Annem bir ev bulmuştu ama bana hala söylememişti ben kafamı dağıtacak şeylerle uğraşıyordum ama aklımda hep şu soru vardı. Ya bizi bulursa. Ya gerçekten bizi bulursa o kadar korkuyordumki ama annem hep diyordu "kader nur annecim hiç korkma ben yanındayken kimse sana birşey yapamaz" evet biliyordum benim yanımda annem vardı e zaten güvenlik ablalarda burdaydı. Ama burdan çıkınca... bizi neler bekliyordu...

Her zaman okula gidip geliyordum servisle ama o zamanlar aklım bir karış havadaydı sürekli onu düşünüyordum.(babamı) yani şöyle ðüşünüyordum. Beni neden hiç sevmedi neden anneme iyi davranmadı eğer anneme şiddet uygulamasaydı biz ordan gitmezdik ki...

Annem beni ordaki bi yaşlı teyzeye emanet etti onunda adı benim annemle aynıydı Havva yani ben tabiki ağladım çünkü annemden ayrı kaldığımda kendimi çok kötü ve yanlız hissediyordum. Annem gitmişti bende o teyzeyle annemi bekledik ama annem hala gelmemişti 8 gibi geldi ama annem gelene kadar ödüm kopuyordu ya o adam annemi bulursa bir yerde öldürürse ben napardım NAPARDIM.

Annem gelmişti ona doya doya sarıldım o yanımdayken kendimi çok huzurlu hissediyordum çünkü o benim KAHRAMANIMDI. Başkalarının babası kahramanken benim babam benim yaram olmuştu ama benim annem benim kahramanımdı...
Bi göz dolması yaşadım neyse

Annemle masaya oturduk yemek saatiydi. Çocuklara abur cuburda veriliyordu o yerde buda en sevdiğiyimdi hihihi napıyım tatları çok güzell yani annemin teni ve kokusu gibi tatlılar...

Yine bi günümüz bitmişti akşam oldu ben yine odaya çıkmak zorundaydım. Çıktım ve annemin hırkalarını aldım kendime elbise yaptım bi kemerde aldım bağladım terlikleri topuklu ayakkabı yaptım çocuk haklı işte naparsam beni çok eğlendiriyordu. Annemde geldi ohhh bi öptüm kokladım üstümdekileri görünce güldü hatta kahkaha attı "annecim kendine naptın sen böyle ahahah"dedi napıyım anne canım sıkıldı haha"dedim ve güldüm. "Nasıl olmuşum" dedim ve yine kahkaha attım " prenses gibi olmuşsun" dedi annem yavaşça gülümsedi. Annem her gece bir tane kitap bitirirdi hemde kalın kitapları küçükken hayret ederdim annem nasıl bir gecede bir kitap bitiriyor diye...

Sabah olmuştu gece hep üstüm açık yattığım için güvenlik ablalar herkesi kontrol ediyormuş ve benimde hep üstümü örtermiş banada annem söyledi. Çaktırmayın biraz mutlu olmuştum çocuk olduğum için onada hemen seviniyordum.

Kahvaltıya indik yine bir değişiklik yoktuu yine kahvaltı edip yine uyucaktık. Her zaman, zamanımız böyle geçiyordu nedense hiç büyümek istemezdim halada istemiyorum. Gelmişim lise çağına ama hala büyümek istemiyorum çünkü hayatın zorluklarını görmek, yaşamak istemiyorum. Hayatta sadece annemin miniği olarak kalmak istiyorum.Bakıyorum da kendime kader büyüdün artık bunu o kafana soksan iyi edersin sen büyüdün...

Okucaksın hem kendi hayatını hemde annenin hayatını kurtarmak zorundasın ama nedense canım ne çalışmak istiyor nede bir iş yapmak istiyor.Annemi ve kendimi kurtarmak zorundaydım. Halada öyleyim içimdeki dertler iyice çoğalırken yapamıyordum. Olmuyordu. Kendime zaman zaman diyorum yaparsın be kader nur bence yapabilirsin yapmak zorundasın çünkü...

Sığınma evinden çıkmıştık bakalım bizi ne bekliyordu.

                           ...

Burda bırakıyorum sevgili okuyucularım biliyorum kısa bırakıyorum ama kusura bakmayın

Oylama yapmayı unutmayın yorumunuzu da belirtin lütfen sizi kocaman öpüyorum diğer bölümde görüşürüz muahh