Gusto ko nalang magpalamon sa lupa nang marining ko ang mga sabi-sabi sa amin rito sa Campus, totally na hihirapan na ako magfocus 'pag may mga ganitong tumitingin sa akin, gusto ko naman sanang baliwalain pero hindi ko magawa dahil halos lahat nang mapuntahan ko sa campus maraming naka titig.
"Oh, Jean." na gulat ako sa lalaking tumawag sa akin at walang iba kung di si Hiru, ang totoo yan hindi ko kayang harapin siya ngayon dahil sa sitwasyon namin ngayon pero parang ako lang ata ang nakakaramdam nang ganitong expression.
"H-Hiru, i—ikaw pala," sabi ko sa kanya at ilang sigundo rin kami hindi nagsalita at tanging titigan lang ang nanyari sa amin, mahahalata sa mukha niya ang pagtataka, kaya naman may na isip akong paluso. "Anyway, m-ma-iwan na kita may gagawin pa kasi ako, ehh. Bye!" sabi ko sabay ayos ng mga gamit ko.
Ano ba 'tong nararamdaman ko para sa kanya? hindi-hindi pwede may maramdaman ako para sa kanya.
Uwian na at gusto ko na talagang matulog dahil sa dami ng ginagawa namin for this all day and medyo masakit na ang braso ko at kamay sa kakasulat, tapos pag-uwi ang dami pang gagawing assignment na ipapasa rin kinabukasan.
habang naglalakad ako pa tungo sa gate na kita kong naka sandal roon si Hiru, napatingin sa akin 'to at kumawa.
"Let's go?" sabi nito, may kaba akong nararadaman pero iba ang sinisigaw ng puso ko sa utak ko, sa mga oras na 'to hindi ko talaga alam ang isisipin ko pero mas pinili ko na lang sa sumisigaw.
"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko rito, pero sa ngiti lang ang na tagap kong sagot sa kanya.
"Basta makikita mo rin pagnandoon na tayo" sabi nito.
I saw his eyes, he's very excited on his face while driving, but why my heart beating so fast? Every time we eye contact I blush and in my belly feels like have butterfly inside.
While driving, a drop of rain and it landed on the windshield of the car, I remember something into the rain, this we started know each other and that day I starting to be curios about him.
"He we are," he said.
I don't know what is in my mind and my heart right now, I think because i'm confused about this thing.
Na kita ko ang mga kalagay sa labas ng ang naka sulat na "WILL YOU BE MY GIRLFRIEND?" lumabas kami at doon medyo hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa mga kaganapan na ito.
Bumaba siya ng kotse at punta sa pinto ko para pagbuksan ako, sa mga oras na ito parang nag-aaway ang puso at isipan ko kung baba ba ako or hindi. inabot niya ang kamay niya.
Sa pagbaba namin sa totoo lang hindi ko talaga alam kung dapat ko ba talagang tangapin ito? parang hindi ito para sa akin? Tama bang itong lalaki ito ang makasama ko habang buhay? Sa tingin ko hindi.
"Hiru, wait. I don't think this is right," I said.
"What do you mean?" he confused, the smile his face was vanish.
"Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit pero hindi ko 'to matatagap, hindi ko kaya maging girlfriend mo, sorry Hiru," I said and the his tears started to fall down. I don't know what to do, so ran and get some taxi.
Nakatayo lang doon si Hiru na walang kibo, and my tears started 'to fall. "I'm really sorry Hiru," I said while cry.
Naka uwi ako ng kinagabihan panay tunog ng aking telephono marahil sa chat ni Hiru sa akin sa sa totoo lang nahihirapan akong tagapin na sinabi ko lahat nang iyon kay Hiru hindi niya deserve ang mga sinabi ko.
Napahiga ako sa aking kama at agad na binuksan ang aking telephono at na kita ang pangalan ni Hiru sa screen, I was so guilt right now.
Hindi pa ako handa para sa mga ganong bagay, marahil dahil ito sa mga lalaking na kilala ko at kay Papa.
YOU ARE READING
In Our Rain {Rain Series:#1}
Romance"Rain is always make sad when i saw on my window." Jean L. Edizon is a Senior high school from Our lady Lourdes academy (OLLA), She wants to finish her High school an a Normal way. She want to be a Psychologist. Pero isang araw, Nakilala ni...
