4.BÖLÜM
Genç kız üzerindeki kısacık elbiseye rağmen inatla bankın üzerinde oturmaya devam ediyordu. Kahverengi düz saçları savrulurken elbisesi yanık tenini ortaya çıkarıyordu.Bir yandan da ağladığını görebiliyordu Kuzey. Kafasını başka yöne çevirdi ve derin bir nefes alarak yavaş yavaş soğumaya başlayan havayı içine çekti.
Gözleri hala istemsiz şekilde birkaç metre uzağında oturan kıza kayıyordu . Açık saçları rüzgarda dalgalanırken ara sıra elinin tersiyle gözyaşlarını siliyordu.
Kuzey yavaşca yanına yaklaştı. Kızın yanındaki boşluğa oturdu. Rüzgar sayesinde saçlarının o sevimli kokusu burnuna doluyordu. Yüzünü görmek için bakışlarını ona doğru çevirdi. Gözlerini alamıyordu.
Belen onun bakışlarını farketmişti.
''Ne bakıyorsun?!'' diye sert bir şekilde sordu.
'O masmavi gözlerinle öyle bakma bana...'
''Sana baktığımı da nereden çıkardın!?''
'Biraz eğlencenin kimseye zararı olmaz...'
''Baktığını biliyorum!?''
'Tabi ki bakıyor...'
''Bakmıyorum.''
'Tabi ki bakmıyorum... Sözde...'
''Bakıyorsun!''diyerek inatlaştı Belen.
Kuzey etek elini saçlarından geçirdiği sırada Belen ''Üstelik yanıma gelip oturmanda neyin nesi?''
''Oturmak istedim oturdum, tıpkı senin gibi.''
'O inatsa ben de inadım.'
''Boş bir sürü bank vardı!Yanıma oturman şart değildi.''
'Yanımda kal...
Bir dakika! Bunu ben söylemedim! Kes sesini iç ses!'
''Ama buraya oturmayı tercih ettim.'' Dedi Kuzey tek kaşını kaldırarak.
Yalan da değil hani...
''Diyorum ki neden yanıma oturdun? Sorumu cevapla!''
'Cevapla da bitsin...'
''Asıl sen şimdi soracağım soruyu cevapla! ''
'Çünkü bu daha önemli bir soru... Hayati bir soru...'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kere
Romance‘’ Sanki her şey birbirinin tekrarıymış gibi hissettiriyordu. İşte bu yüzden neyin özel, neyin sadece bir kere olduğunu çok düşündüm. Sonra öğrendim… Aşk bir kere…’’
