SADAKATIN ADI HERKÜL

BARINAK

Herkül gittiği için hayatımdaki yaşama sevincim gitmişti. ne yemek yiyor ne başka birşey yapıyordum. okula da gitmek istemiyordum.Sadece yatağıma uzanıp tavana boş boş bakıyordum.Annem odama girdiğinde elinde kahvaltı tepsisiyle girdi.

-lorin, hadi tatlım biraz birşeyler ye.
artık konuşmak bile istemiyordum. anneme birşey demeden tavana bakmaya devam ettim. annem kahvaltı tepsisini masaya bırakıp odamdan çıktı. Onu çok özlüyorum herkül neredesin... Aradan 1 ,2 yıl geçmişti. Hala belki Herkül döner diue hayallere kapılıyordum. ama hala yoktu ortada.

7 YIL SONRA.....

Bahçede parlak güneş yüzüme vururken armut koltukta oturuyordum.Birden yüzüme bir ıslaklık geldi. bir baktım ki Herkül bu!!!! Herkül!!! diye bağırdım neşeyle ve ona sarıldım o da beni özlemiş olacak ki oda benim üstüme çıktı.Ama nasıl gelmişti ki? annemlerin dediğine göre onu istanbuldaki bir barınağa götürmüşler. ama biz Kuşadası'nda oturuyoruz. neyse canım önemli olan burada olması. Annemler bahçeye geldiklerinde herkül'ü görünce şaşırdılar ama iyileştiğini öğrenince hepimiz çok mutlu olduk. Aynı zamanda, Herkül yalnız gelmemişti yanımıza, yanında şirin bir misafir de gelmişti. onun adını da hera koyduk birkaç ay sonra Hera ve Herkül'ün minik yavruları oldu. hepsi çok tatlı birer küçük tüy yumağı gibi. artık hepimiz bir aileydik herkül ben annem babam Hera ve yavruları...