Michelle's POV
Hinatid ako ni Ranz pauwi.
"Hey Michelle, are you sure you're alright?" Ranz
"Yeah, I'm fine. Thanks. Sige na umuwi ka na. Goodnight." Me.
"You're free to tell me anything, you know that right?" Ranz. Oo, alam ko yun Ranz pero kung sasabihin ko sayo yung nakita ko, natatakot ako na sabihin mo saking di mo talaga ako mahal. Natatakot ako na sabihin mong niloloko't pinaglalaruan mo lang ako at natatakot ako na baka sabihin mo na may mahal kang iba. Sobrang sakit para sa akin kaya eto ako ngayon, hindi masabi sabi sayo na galit at inis ang nararamdaman ko habang nakatayo ka sa harap ko at nagkukunwaring may pakialam ka kahit ang totoo, wala naman talaga.
"Bye Michelle. I really hope you're alright." Sabi ni Ranz at lumabas na, paglabas na paglabas niya ng pintuan, bigla na lang nagbagsakan ang mga luha ko. Iyak lang ako ng iyak doon, hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung iiwan ko siya, masasaktan ako. At kung sasabihin ko naman sa kanya na nagagalit ako dahil niloko niya lang ako, iiwan niya ako at mawawala si Ranz sa buhay ko which is sobrang sakit. Iniisip ko pa lang, sobrang nakakaiyak at parang unti unting dinudurog ang puso ko. Paano pa kaya kapag totoo na?
Then, someone hugged me.
"Baby, you need to rest. I know you had a hella day. Come on, sleep ka na." Sabi ni kuya Ully. Then, lalo pang bumuhos ang luha ko.
"Kuya, bakit ganun siya?! Akala ko mahal niya ko! Akala ko totoo lahat ng sinabi niya! Bakit ba kasi ako nagpa-uto? Bakit ba nagpaka-tanga ako kahit na alam ko naman na kahit kailan hindi ako magugustuhan ng lalaking katulad ni Ranz! Kuya, ang sakit sakit. Sobrang sakit." Sabi ko habang patuloy pa rin sa pag-iyak habang yakap yakap ako ni kuya Ully.
"Shhh, I'm so sorry baby sis, I'm so sorry. Binalaan lang kita pero bakit ba ang tanga ko?! Bakit ba kasi mas pinili ko pa ang kaibigann ko kaysa sa kapatid ko?!" I heard kuya Ully said. Umiiyak siya at napahinto ako.
"Kuya, what do you mean?" Gulat na tanong ko sa kanya.
"I'm so sorry. I didn't know what to do! Hindi ko alam Chelle, sorry. Alam ko na simula pa lang. I know his plan, pero hindi ko agad sinabi sayo. Naguguluhan ako, please sis. I'm so sorry, forgive me please?" Sabi ni kuya Ully.
"No kuya. No, you just didn't. NOOOOO!" Galit na galit kong sigaw sa kanya habang patuloy na bumubuhos ang mga luha ko. Sobrang sakit.
"Pati ba naman ikaw kuya? Pati ikaw, tinraydor mo din ako?! Kuya, bakit ba ganyan kayo? Naging mabait na kapatid at kaibigan naman ako a! Mabait na anak! Pero bakit ganto yung nangyayari sakin? BAKIT?! Ang kakapal ng mukha niyo!" Tumakbo ako papunta sa kwarto ko at sobrang galit na galit ako. Kumuha agad ako ng bag at kumuha ng gamit. Bumaba agad ako pagkatapos kong mag-empake.
"Baby sis, san ka pupunta?" Nagtatakang tanong ni kuya.
"Nowhere and you don't care." Saot ko at dire-diretso sa labas.
"You won't go anywhere young lady. Listen to your older brother." Sabi ni kuya with his commanding voice.
"Older brother? I don't think I have one. Does a good brother betray his sibling? Don't think so." Matapang na sagot ko sa kanya kahit na gustong gusto na namang magbagsakan ng mga luha ko. Lumabas na ko pero pinipigilan talaga ko ni kuya. Pumara ako ng trike at nagpahatid sa sakyan ng bus. Dinala ko na lahat ng ipon ko kasi gusto ko muna magpakalayo. Sa Alabang na lang muna ko siguro, nandun naman yung isang condo namin. Ang alam ni kuya, wala na yun at ibinenta na. Pero ang totoo, ipinamana talaga sa akin to.
Pagsakay ko ng bus, bumuhos agad ang luha ko. Then, nag-vibrate ang phone ko and I see Ranz calling. I answered it.
"Hey Michelle! Where are you? Are you ok? Sabi ko na nga ba, there's something wrong. Ano ba yung problem? Nag-GM si Ully e, hinahanap ka. Saan ka ba nagpunta?" Tuloy tuloy na sabi ni Ranz.
Hindi ko siya sinagot then tuloy tuloy lang ang pag-iyak ko.
"Hey, are you crying? Why? Tell me." Sabi niya.
"Just leave me alone. Tama na Ranz, ayoko ng makipaglokohan pa sayo. Please." Sabi ko at binaba ang phone. *sigh* Ang hirap hirap. Nasa Alabang na ako at walking distance lang naman yung condo mula sa bus stop kaya convenient dito. Matagal tagal ng hindi nagagamit ang condo na to. Pero kailangan ko talaga munang mapag-isa kaya okay na ko dito. 7pm na at walang pagkain dito kaya dumiretso ako sa nearest grocery store. Bumili ako ng mga kakailanganin ko then nung palabas na ko ng store, may nabunggo akong lalaki. Enrique Gil look-a-like. OMG, gwapo. *O*
"Ay, sorry miss." Sabi niya.
"It's okay." Sabi ko at dire-diretso na. Umuwi ako, hehe. Kinikilig ako kay Enrique Gil look-a-like. Malandii. xDD
Kumain ako tapos naglinis then natulog na. Pagkagising ko, nag-ayos lang ng gamit tapos lumabas na ulit. Late na ko nagising e, 11 na. xDD Kaya dumiretso na akong ATC, na-miss ko na rin tong mall na to e. =) Gusto ko lang munang magpalamig since wala naman akong gagawin sa condo. Alam kong masyado pa kong bata para magpagala-gala dito pero alam ko naman na ang Alabang kaya okay lang to. Bahala na sila kuya magpaalam sa school na wala ako. Pumasok ako ng Chowking para kumain ng lunch, umpo ako dun sa table na may two chairs. Dami namangh kumakain dito! Then, nagulat ako nung lumapit sa akin si Enrique Gil look-alike. OMG, tadhana! Nagkita na naman kami! :OOO
"Miss, can I sit here?" Tanong niya. I just nodded. Well, wala naman na kasing ibang table e.
"Yung panyo mo nga pala, nahulog to kagabi e. Akalain mo yun? Nagkita ulit tayo." Sabi niya then I just smiled. Shempre no, kahit gwapo siya. Stranger pa rin siya no!
"By the way, I'm Edward." Sabi niya then inabot ang kamay niya to shake my hand then I just nodded.
"Haha, don't worry di naman ako bad guy or something e." Sabi niya then shinake ko naman na yung kamay niya.
"I'm Michelle." Sabi ko. Nagkwentuhan lang kami and well, I'm really comfortable with him. He's kind and sweet.
