I'm The Villainess

#2: Book

Para akong lalagnatin habang patuloy na binabasa ang libro.

I can just stop reading it, I know. Pero ayaw ko.

I have this feeling na kapag hindi ko nalaman ang nilalaman ng librong toh, magsisisi ako habang buhay.

Pinagpatuloy ko ang pagbabasa, and so ang resulta, natapos ko ang librong may 3,895 pages in just a night, or specifically in just 7 hours.

"Santisima!"saglit ko lang tiningnan ang gulat na maid na pumasok sa library at muli ring ibinalik ang atensyon sa sinusulat.

Right, maliwanag na rin sa bintana. Wala pa kong tulog.

I was sorting every information I can get from this book.

At first hindi ako makapaniwalang nasa libro ang pangalan ko. Baka coincidence lang.

Pero as I dived deeper into the context of the story, naisip ko, pwede rin bang maging coincidence na buong pangalan ko ang nakalagay na name ng character? And even the name of my uncle and some of my past was written on it.

Coincidence nga lang ba o may kinalaman talaga to sa magiging future ko?

In the story, Jasmine Perry ang pangalan ng lead role. She was a scholar na masasabing mapalad na napili ni Huston Vlaine–my uncle–para makapasok sa Jewel Academy–my territory.

Then the typical flow of a romance novel, she met with her love interest–pero sa kaso nya, love interest's' ang meron sya. Yup, mahaba ang hair nya kaya meron syang apat na confidantes.

At ako? Ako ang Villainess! Isang typical na Villainess na may gusto sa isa sa male lead nya kaya namatay sa huli dahil pinahirapan ang heroine.

Isang oras pa nga akong umiyak dahil hindi ko matanggap na pwedeng ito na ang maging future ko. Like what the heck? I was just trying to live my life, tapos pinahirapan ko pa pala ang sarili ko dahil sa isang tipikal na taong wala namang pake sakin.

I feel so pathetic kahit hindi pa nangyayari.

Naisip ko pa nga, siguro rin pwedeng coincidence lang ang lahat ng nakasulat sa libro, pero pano naman yung panaginip kong parang totoo?

Edi, makukulong ba talaga ko? Tapos mamatay sa dulo ng kwento?

Noooo!!

And so I decided, from now on, mabubuhay na ko bilang mabait na babaeng iniisip lang ang future nya.

Yup, I can decide to be good in just a blink of an eye...

"Didn't I told you to make it sour?!"

Pero hindi madaling gawin. Hayst.

Nakatulog ako nung sinabi ko palang na magiging mabait na ko. Then paggising ko, nasa kama na ako at may basang bimpo sa ulo.

Yup, I got sick for real. Buti na nga lang saturday na ngayon, kaya free from being absent ako.

Pinabayaan ko lang ang mga maids na asikasuhin ako at hindi nagsasalita. Baka may masabi na naman akong hindi maganda eh.

But when my requested soup arrived, hindi ko napigilang mainis.

Sinabi ko kasing sinigang, pero hindi naman maasim ang sinigang na dinala nila!

Kaya eto ngayon, nakayuko ang maid na naatasan sa pagkain ko at nanginginig.

Nakayuko na rin ang iba at halatang gustong gusto ng umalis. Pero hindi magawa dahil kapag umalis sila sa kwartong toh, diretso na sila sa labas ng mansyon at wala ng trabaho.

Yup, she's at fault here.

"Eh, young miss, maasim naman po yung sinigang. Wala lang po talaga kayong panlasa."