velisi gelmediği için öğrencisini evine götürme kararı alan Ada Güneş eve gidince görmemesi gereken bir şey görür ve DEMİR TEKİN onun öldürülmeye karar verir.
Bakalım ada kendisini nasıl kurtaracak.
......
Elindeki lifi vicudumun her yerinde dolaşt...
"Çocuklar tek sıra haline geliyoruz" diye sesimi duyurabilmek adına yükselmiştim benim komutum ile birlikte hepsi tek sıra haline gelmişti.
En önde ceylin tatlı tatlı bana bakıyordu hemen arkasında ise bulut vardı ceylin ve bulut çok iyi anlaşıyorlardı.
Daha doğrusu Ceylin'ın konuştuğu sayılı insanlardan biriydi.
Onlar ayakkabılarını sıra sıra giyerken bende çantamı ve telefonumu aldım o sırada demirden mesaj geldiğini fark ettim.
Bulut bugün bize geliyor sizi dışarıda bekliyorum
Mesaja hiç bir yanıt verme gereksinimi duymadan bende ayakkabımı giydim çocuklar ile birlikte sınıftan çıkıp artık ezberledikleri yol ile dışarı çıkmaya başladık.
Bana özür dilemesinin ardından ona hiç bakmadan odaya çıkmıştım bir özür dileme ile herşeyin hallolacağını düşünüyorsa yanılıyodu.
Odama çıkıp sipariş ettiğim yemeği yemiştim Sabahta erkenden evden çıktığım için onu görmemiştim.
Beni 2. Defa okuldan almaya gelmişti 1. De pek güzel anlar yaşamasakta onunlayken güzel anılar hayali kurmadığım için pek takmıyordum. Yada takmadığımı düşünüyordum
üzerime ceket dahi almamıştım hava o kadar sıcaktı ki gereksinim duymamıştım ,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
uzun zamandır ceylin ile vakit geçirmediğim aklıma gelince biraz üzülmüştüm.
Acaba demire söylesem izin verirmiydi onu eve götürmeme .
Yanağımın içini dişimle ezerek düşünmeye devam ediyordum.
Çocuklarla birlikte dışarı çıktığımız an demirin direkt arabanın önünde bizi beklediğini gördüm.
Bulut dayısını görür görmez yerinden sıçrayarak el sallamaya başladı demir önce bulutu gördü ardından ise beni.
Buluta gülümseyen yüzü bana gelince kasılmaya başlamıştı.
Ve inanın bu yüz ifadesine o kadar çok alışmıştımki eğer bana gülümserse bi boşluğa düşerdim ,ne oluyor derdim o derece.
Çocukları tek tek velisine teslim ederken aynı zamanda miniklerime sarılıp veda ediyordum.
Caylinin servisi daha gelmemişti zaten genel olarak hep geç gelirdi o sırada öykünün abisi bize doğru yaklaşmaya başladı.
Hayatımda bu adam kadar nazik bir adam tanımaştım.
Gelir gelmez elini bana doğru uzattıı "Merhaba ada hanım nasılsınız" yüzündeki samimiyet sayesinde bende gülümsemeye başlamıştım bende elimi uzatıp elini tuttum "iyiyim Ali bey siz nasılsınız."
"Bizde ne yapalım sizin büyüttüğünüz miniklerle uğraşıyoruz" söylediği kelimeyle birlikte artık 32 diş birlikte gülümsedim.
