Saat 11:00 bekliyorum...O eve girmekten ne kadar korksamda artık girmem gerekiyordu, korktuğumu söyleyebilirdim ama söylemedim
Sabah erken saatlerde Chan ve Seungmin Hyunglarım gidip kameraları yerleştirmişti şimdi ise Han ve Minho'nun beni ve diğerlerini araması kalmıstı "zaten Seungmin ve Chan hyung eve sabah girdi" diye kendi kendime söyleniyordum korkumu azaltmaya calısıyordum fakat ise yaramıyordu hala çok korkuyorum her gün normal odamda otururken kapımın önünde görüyordum zaten bir şeyler bu içimi ürpertiyor du şimdi ise karanlık ve korkunç bi eve girecektim off...
Saat 01:39 olmuştu ve telefonum titriyordu...evet arayan Jisung'dı
"Jeongin,biz gerekli malzemeleri hazırladık gelebilirsin"
"Peki hyung yola cıkıyorum"
"Jeongin! bekle, korkmuyorsun değil mi?"
"Kork-...Korkmuyorum Hyung"
"Peki,birşey olursa ilk bana haber ver tamam mı?"
"Tamam Hyung,ilk senin haberin olacak"
Huh... Evden cıktım biri yanan biri yanmayan sokak lambalarının arasında arkamdan gelen sesler,aslında sadece benim duyduğum sesler içimi daha da ürpertiyordu ısıksız yerlerden geçerken etrafta gülen suratlar görüyordum,deliyorum sanırım haha gerçekten şizofrenim bu olaydan sonra cidden psikoloğa gitmek istiyorum, tanrım cidden gülme sesleri duyuyorum
Sonunda evin önüne varmıstım Herkes oradaydı zaten bende gelince tamamlanmıstık Chan Hyung konuşmaya basladı:
"Şimdi Seungmin,Felix ve Minho siz kameralara gidin ben ve Han içeri girenlerin güvenligi için kapıda durucaz tamam mı?"
Chan herkesten tamam yanıtını bekledikten sonra herkes yerlerine doğru gitmeye basladı ben,Changbin Hyung ve Hyunjin Hyung herkes yerine geçtikten sonra içeri girecektik bekliyordum ama kafamdaki sesler susmuyor kalbim çok hızlı atıyor ve terliyordum herkesin yerine geçtiğine dair mesaj gelene kadar Jisung'ın arkasına geçmiş ve ona diktiğim gözlerimle,bekliyordum
Jisung bir süre sonra bana bakmaya basladı ikimizde birbirimize bakıyorduk ben etraftan sesler duyuyor ve ürperiyordum bazen evin camlarında garip siyahlıklar görüyordum ve eve girme korkum dahada artıyordu her birşey gördügüm de daha da Jisung'ın arkasına sıgınıyordum Jisung ise benim korktuğumu anlıyordu ve biliyordu zaten de
Evet hepimizin telefonları titremişti Jisung büyük gözler ile bana baktı ve ardından telefonunu actı herkesten aynı mesaj gelmişti
"Biz hazırız"
*****************************
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Bölümleri kısa tutuyorum belki uzatırım (sona yazı yazmıyorum genelde sadece bir şey diyeceğim zaman)
