Öncelikle benden önce bu isimde bir hikaye vardı. Bunun için özür dilerim bilmiyordum. Ve onun dışında iblis konusunu demon slayer den aldım. Şimdi hikayenin konusu (18 Yaşındaki Elia yaşadığı kraliyette geleceğin kraliçesi olmak için genelde zengin...
İnsanlar.. bazen hayatınızdan mutlusunuzdur bazen ise mutsuz bazen ise...sadece yaşamak için yaşarsınız. Ha ben mi ben yaşamak için yaşıyorum. Evet ailem soylular olabilir ama bu öyle basit değil. İlk önce ailem. Aslında sorsalar asla ve katiyen bahsetmem ama şimdi şöyle söyliyim. Annem aşırı disiplinli ve kibirlidir. Babam ise beni neredeyse hiç takmaz onun umursadığı üç şey vardır. 1 kraliyet 2 onuru 3 karısı yani annem.Ve bende 18 yaşına adım atacaktım. Ve annem ile babamın da olduğu gibi Element akademisine yazılacaktım. Element olarak annem de babam da Hava elementi çünkü başka bir elementle atıyorum B elementi ile A elementi evlenemez bir ilişkileri olamaz. Herneyse bu güne dönmeliyiz. Tatlı ama rüyasız saçma bir uykumdan tekrar her gün aynı şekilde olduğu gibi kapım çalışarak uyandım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
K
apımı çalan kesinlikle uşaklardan biriydi. Ailemden kimse annem yada babam asla odama gelip benimle konusmazlardı. Aile ilişkimiz şundan ibaretti, ben onların kızıydım onlar benim ebebeyinlerimdi. Başka birşey de yoktu. Saate bile bakmadan direk olarak şöyle söyledim.
- Gir Kaba olmuş olabilir ama bir uşağa nasıl seslenmemi bekliyordunuz? - Ah bayan Elia uyanmışsınız! -Kapıya pat pat vurmanızdan sonra uyuyun uyuyabilirsiniz. - Bayan Anna ve Bay Romeo sizi çağırıyor.
Aman ne hoş! Bizim ailemizde zaten bi akpı çalma bi "biricik" kızlarına günaydın deme gibi birşey olmadığı için böyle her işlerini uşaklara yaptırıyorlar. Ama umrumda değildi sadece o giymekten nefret ettiğim ama annemin "Sen bir prensesin elbise giymelisin" demesi yüzünden giydiğim o elbiseyi giyecek ve hickimsenin suratına bakmadan o en az on bin merdiveni inip yemek odasına gidecek ve yemeğimi yiyecektim. Tabiki asla bu olamazdı. Neden mi? Ben bu gün 18 yaşına gireceğim. Ve ailemde her büyük olaylar vb. Şeyler olduğunda yemek masasında böyle sıkıcı saçma ve çok soylu konuşmalar oluyor. Tabi ki dediklerinin %99 u benle ilgili oluyordu. Ama çok umrumda değildi dinlemiyordum bile.
-Geliyorum - Şey bayan Elia anneniz bugün beyaz elbisenizi giymenizi istedi. -Demek öyle.. Tamam giyinip geliyorum
Bazen giyinirken aşağıda konuşmanın olacağını bildiğim için giyinmem bin yıl sürsün istiyorum. Ama kaçamazdım. Bu olacaktı ve ben buna birşey yapamazdım. Ama eğer salona biraz daha geç kalırsam o mükemmel aile sohpeti 10 dakika daha uzayacak ve benim kafam patlayacak! Sakince o giymesi yarım saat olan en asil gözüken ama rahatsız edici diyer elbiseleri göre biraz daha kısa olan o aptal beyaz elbiseyi giydim. Odamın o gereksiz birsüru desen ile çevrilmiş kapı kulbunu tuttuğumda derin bir nefes aldım. Çünkü aşağıda her şey olabilirdi. Bütün gücümü topladım ve kapıyı açtım. Açtığımda bir kadın uşak kapımın solundaki duvarın önündeki masanın tozunu alıyordu. Kapının sesini duyunca bi an irkildi ve bana doğru dönerek eğildi
-Günaydın efendim -Hı hı.. -Bu gün 30 Mart efendim. -Ya Allah Allah 30 Mart olunca ne oluyor? -Doğum gününüz efendim. Mutlu yıllar! Ehehe.
