Sonsuzluk

kaçış

Kaanın kafasına vurdum
Tam kaçıyordum ki elimden tuttu

''Ne yapıyorsun sen,canına mı susadın''  dedi

Ardından şunu fark etmiştim gerçekten çok susamıştım bir şey demeden kaçış planını kurdum ve ormana doğru koşmaya başladım kaan da arkamdan geliyordu ama kafasına vurduğum için bazen kafasını tutuyordu bu da bana zaman kazandırıyordu biraz ilerimde yol gözüktü Son Sürat koşmaya başladım ama talihsiz ayağım yüzünden bir ağaç köküne takılıp düştüm arkamdan kaan gür bir kahkaha attı elinde silah vardı ama kafası yüzünden gözü kararıyordu bunu fırsat bilip eline tekme attım  ve gözüne de yumruğu yerleştirdik mi tamamdır diyerek gözüne yumruğu yerleştirdim beklediğimden daha sert vurmuştum bunu nasıl mı anladım çünkü kaan acı içinde yerde kıvranıyordu   ona bakınca keyfim bi hoş oldu ohhh dey yolu doğru koşmaya başladım ama hiç gelen ya da giden araba yoktu. Offf dedim koşmaya başladım ne kadar koştum bilmiyorum ama beni çoktan fark etmişlerdir dedim kendi kendime sonra benden biraz uzakta bir silah eşi geldi duyduğum sesle irkilip arkama baktım ama bana ateşe edilmemişti rahatladım ama biraz daha durmaya devam edersen bir sonraki kurşun bana gelecek düşüncesiyle daha hızlı koşmaya başladım sanırım halüsülasyonlar görüyordum  çünkü arkamdan bir araba geliyordu hemen yolun ortasına atladım ama araba durdu tam binecekken tekrar silah sesi geldi hemen arabaya bindim içindeki bir kadındı biraz şaşırsamda belli etmedim sarı saçlı yeşil gözlü üstünde kırmızı çiçekli bir elbise olan ve muhtemelen benden 3 4 yaş büyüktü sadece,çok tatlı ve çok zarif gözüküyordu  kız bana. Sorar  yüksek ihtimalle bakıyordu ama şu an anlatamazdım çünkü ben anlatana kadar beni yüksek ihtimalle bulurlardı. Hemen ne olur arabayı sur yolda her şeyi anlatırım dedim tamam dercesine kafasını salladı ve gaza bastı hemen her şeyi anlatmaya başladım bitirdiğim kız bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu. Ve belliki çok şaşırmıştı sonra telefonu istedim biraz tereddüt etse de verdi hemen annemi aradım  annem

''Alo kimsiniz''dedi. Çok özlemiştim çünkü tam bir haftadır görmemiştim. Bir göz yaşı düştü aşağı doğru ve bir tane daha sonra sesli bir şekilde ağlamaya başladım annem

''Duygu kuzum sen misin.duygu  cevap ver''dedi onu anlıyordum şimdi de telefonun diğer tarafındaki ağlıyordu yani annem.

''Evet anne benim''dedim. Annem hemen

''Nerdesin duygu.sen bir haftadır nereye kayboldun'' dedi sesinde biraz öfke ve endişe vardı.

''Şu an İyiyim anne merak etme şen nerdesin''dedim

''Karakoldayim''dedi hemen yanındaki polise verdi telefonu ''kayıp olan kızım arıyo'' dedi ve polis telefonu eline alıp konuşma başladı ilk sorusu ''nerdesin'' olmuştu ben ise ''arabadayım''dedim polis ise 

''Hemen Aykurt polis merkezi amirliğine gel''dedi. Tamam dedi telefonu kapanacaktı ki kapatma dedi
Sinyal takibi yapacaklardır telefonu açık bir şekilde indirdim yanımdaki kıza beni ''Aykurt polis merkezine götürürmüsün''dedim gülümsedi yani götürüyordu polis merkezine geldik tabi ya tanışmayı unutmuştuk ben duygu diyerek el uzattım ben de yankı diyerek elimi sıktı. Arabadan indim ''benim de gelmeme gerek var mı'' dedi ben bilmiyordum ama yüksek ihtimalle ifade vermesi gerekirdi ben de ''sanırım var''dedim tankı arabadan indi ve beraber içeri girdik annem bana koşarak sarıldı ve direk ağlamaya başladı ben de dayanamadım ağlamaya başladım ama yankı da  tek bir mimik oynamıyordu biraz şaşırmıştım çünkü onun yerine ben olsaydım gözlerim çoktan dolmuştu diye düşündüm sonra boş ver dedim kendi kendime demek ki herkes aynı değil diye düşündüm sonra polis abi bana seslenerek önündeki koltuğu gösterdi
Sanirim otur diyordu oturdum ''adım ahmed''dedi ben de ''Duygu''dedim sonra her şeyi anlattım yankı ifadesini verdikten sonra gitti ben daha teşekkür bile edememiştim oysaki  ahmet komiser bana ''yüzlerini gördün mü'' diye sordu ''evet gördüm'' diyerek cevapladım ''çok güzel'' dedi ''peki hatırlıyormusun''dedi nesil hatırlamam bana 7 gün boyunca hayatı Zahir edenleri ''evet''dedim
''Tmm''dedi ve beni başka komiseri yanına gönderdi onun da adı Samed di bana bir şeyler anlatıyordu tek anladığım adamın yüzünü mü tarif edecektim ne öyle ir şeydi hemen tarif ettim artık burdan gitmek istiyordum evimize gidemedim ecrin orda bizi bulur diye düşündüm ve en iyisi onlar yakalanana kadar yurt dışında kalmak diye düşünürken annemin bana ''duygu''demesiyle sıçradım ''efendim'' dedim ''burdaki işimiz bitti hadi eve gidelim'' dedi ben ise ''olmaz anne orda gine bizi bulurlar biz en iyidir bir süre yurt dışına çıkalım''dedim başını sağlamıştı sadece ve içimden bekle bizi yurtdışı biz geliyoruz Dedim ve anneme bakarak gülümsedim

Aradan tam bir ay geçmişti ve bu bir ayda ecrinin mafyasının çoğu kişi yakalanmıştı geriye sadece onları konuşturmak kalıyordu ben başka bir okula başlamıştım ve orda kendime yeni arkadaşlar edinmiştim Leyla, Aslı,Gönül,Beyaz ve erkek arkadaşım

Sizce bir sonraki bölümde ne olacak???
Ben de merak ediyorum.
Duygunun erkek arkadaşının adı ne sizce???
Ecrin ve ekibi ne alemde

Kitap hakkında duygu ve düşüncelerinizi yorumlara yazmayı unutmayın...
Şimdilik bb 😊