မနက္5:30။
ျပတင္းေပါက္ႏွင့္ဝရံတာကိုခက္ခက္ခဲခဲေရြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ ဖုန္းတြင္pauseလုပ္ထားေသာkillbillသီခ်င္းအား ဆက္ဖြင့္ထားလိုက္သည္။
အဆိုေတာ္ဘဝတြင္အေတာင္းတခဲ့ရဆံုးchocoကို
ယူ၍ ဝရံတာဆီညင္ညင္သာသာေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
စိတ္ကိုေရာက္ခ်င္တဲ့ဆီေရာက္လြွတ္ထားလိုက္ၿပီး
chocoတစ္ကိုက္ကိုက္၍ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝါးေနစဥ္
ရပ္တန္႔သြားသည္ကtaeဆိုတာtaeမဟုတ္သည့္အတြက္taeလို႔မေခၚခ်င္ေတာ့ပါ။
စိတ္ထဲအထိအေခၚအေဝၚမ်ားေျပာင္းပစ္ခဲ့သည္။Kimtaehyungရဲ႕ဘယ္လိုဆိုးရြားလာမယ္ဆိုတဲ့အေတြးေတြေျကာင့္အိပ္မေပ်ာ္သလို
ေနၾကာပန္းေတြေၾကာင့္မ်က္လံုးထဲအဝါေရာင္မ်ားေပၚေနသည္။နယ္ေျမေျပာင္းသြားေသာအေတြးက
"အ႔ေကာင္ေလးကဘာမို႔ ဘာလို႔အိမ္ထဲမွာေနၾကာပန္းစိုက္ႏိုင္မွာလဲ"
မီးျပတိုက္ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ယံုၾကည္မိျပန္သည္။ဝရံတာတံခါးနားဒီတိုင္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။အေနအထားမွန္မွန္ အရာရာစနစ္တက်ခမ္းခမ္းနားနား္ေနထိုင္ခဲ့သည့္အခ်ိန္မ်ားကကုန္လြန္သြားၿပီျဖစ္၍ သက္ေတာင့္သက္တာျဖစ္ေစသည့္အရာမ်ားမွလြဲရင္ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါ။
christmasတုတ္ေကာက္သၾကားလံုးကဲ့သို႔
အနီအျဖဴစက္ထားေသာ
မီးျပတိုက္ရဲ႕အေပၚဆံုးအထပ္ကိုၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့မ်က္လံုးတစ္စံုကိုရင္ဆိုင္ေနရသလိုခံစားခ်က္မ်ားရရိွေနသည္က
"ၾကည့္ေနတာလား"
႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း
စိတ္ရဲ႕တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကအမိန္႔မ်ားေပးေနသလိုမ်ိဳးကဘယ္လိုမွမေျဖ႐ွင္းခ်င္ဘူး။
သိခ်င္းအား Until i found youသို႔ေျပာင္း၍
ဝရံတာနားအားခ်က္ခ်င္းထသြားၿပီး လက္တန္းမ်ားကိုစနစ္တက်ကိုင္၍စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
..........
ေတြ႔ရာေနရာထိုးအိပ္တတ္သည့္အက်င့္သည္အရင္ထဲကရိွေန၍တစ္ေယာက္ထဲရိွေနခ်ိန္တြင္အိပ္ယာေပၚတြင္ေသေသသပ္သပ္အိပ္ျခင္းက႐ွားပါးခဲ့သည္။ယေန႔မနက္ခင္းသည္ရက္100မွာ10ရက္ေလာက္သာျဖစ္တတ္သည့္အိပ္ယာေပၚတြင္အိပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
