KANCA

TANITIM

Kapak net bir şekilde içime sinmedi ama sade bir şekilde yapmak istedim. Görseldeki ayrıntılar ilerledikçe daha iyi anlaşılacak. Ki zaten ilerledikçe kapağı daha net bir hâle getireceğim.

Sisli dünyama hoş geldin.

İyi kaybolmalar.

×××

KANCA

Tanınan biriyim.
Ve aslında tanınmayan.
İsmimi kimse bilmez belki ama lakabım çoğu kirli dilin her cümlesinde can bulur.
Tanımadığım bir bildirimdi telefonuma düşen. Ve tanınmayan bir tehditti, mesajda can veren.

Ciddiye almadım. Belki aldım. Ama umursamamak istedim. Çünkü eğer umursarsam, korkuyu hissederdim. Çünkü eğer aldırırsam o tehtide, devamı gelirdi.
Geçtim, aldırmadan.
Ve seçtim yanlışı, anlamadan.

Önüme çıkan bir yol vardı.
Yol, güzeldi.
Yol, herkesin yürümek isteyeceği kadar temiz, o kadar gösterişli ve o kadar gizemliydi.
Yol, tuzaktı.
Gözlerimi boyamadılar. Ben kanan bir insan olmadım hiç çünkü.
Gözlerimi bağladılar. Ben kaçan bir insandım hep çünkü.
Yolda yürüttüler beni, önce zorlaydı. Sonra istekle oldu.
Sonrasınıysa anlamadım bile.
Yolun ortasındayken bir ateş parladı etrafımda. Alevler yükseldi, hem önümde hem ardımda. Biri yolu ateşe verdi. Biri yolumu ateşe verdi.
Hayır, hayır. Ateş olan biriydi.
Biri yoluma Ateş oldu.
Yolumu aydınlatmak için değil.
Beni yutmak için.

Düştüm.
Hem tuzağa, hem yere, hem de ateşin en içine.

"Kalbini," dedi. "Kalbini sökebilecek kadar yakınım sana."
Dinledim. Yakınlığını. Doğruydu.
"Peki seni tutan ne?" diye sordum, eli kalbimi avucunda sıkarken.
Güldü.
Anlamıştım.
Anladım.
Zaten sökmüştü. Kalbimi.

"Beni tutan, yok. Hiçbir şey. Sadece... bu kadarının yeterli olduğunu düşünmüyorum. Biraz daha uzamalı oyun. Biraz daha yanmalı canlar. Biraz daha harlanmalı, ateş. Ta ki, kül edene dek tüm zehri."

×××

Her bir detayı hayal ürününden ibaret olan bir kurgudur.
Yaşanan ve yaşanacak olan olaylar herhangi bir gerçeklikten alıntı değildir.

Kelimelerimin tükenmemesini isteyerek başladığım bir hikâye.

Saygılarımla.