-_SUSKUN_-

Yaramaz

Koridorda boş boş yürüyordum.Berrak yanıma geldi.

'Geç kaldığını duydum.Sıfır almışsın.'dedi.

'Onu mu düşünüyorum sanki?Beni okula yeni komşumuz getirdi.'

'O yaşlı adam mı ? İnanamıyorum sana!'

'Hayır.Oğlu'Çok şaşırdı .

'Ayy o yakışıklı çocuk mu?'

'Evet bir de ne dediğimi bilsen..'

'Ne dedin?

'Tişörtün güzelmiş.'Kahkaha atmaya başladı.Ben devam ettim.

'Aylin cadısının giydiğine benziyor.Maymunlar vardı .Tabi ondaki gibi buruş buruş , şişman vicuduna yapışmış durmuyor.Birde onun gibi kırıtmıyor.'Koskocaman bir kahkaha attım .Berrak ise kaş göz işareti yapıyordu.Bende ne oldu bakışları atarken ..

'Azra Kozan !'

Bu onun sesiydi aylin hocanın.Artık hiç birşey beni onun elinden kurtaramaz .

'Yarın babanla görüşmek istiyorum.Bahane kabul etmeyeceğim.'dedi.Daha özür dilememi bile beklemeden arkasını dönüp gitti.Herkes gülmeye başladı .Birde onun dersinden sıfır almıştım şimdi üstüne bu!Yaramaz olduğumu biliyorum hatta babam haftada bir vukuatlar yüzünden okula gelir.Dalmışım Berrak bana bir şeyler söylemeye başladı.

'Baban çok kızacak.Ne yapacaksın şimdi?'

'Bilmiyorum.'dedim.Evet babam çok kızacaktı.Yavuz kozan kızının hep;sakin,hanım hanım,Kozan ailesine yakışan ağırlıkta olmasını ister.Ben bunların tam tersiyim.Berrağı arkadaşı çağırdı ve yanına gitti. Benimde dersim vardı.Sınıfa doğru yürümeye başladım.Kapıyı açtım.Daha ders başlamamıştı.En arka sıralardan birine oturdum.Bu kıyafetle göz önünde olmak istemiyordum.Zaten yeterince rezil oldum.Öğretmen derse girdi ve anlatmaya başladı.Ben ise komik yüzler çiziyordum . Adam buraya doğru gelmeye başladı.Benim sıramın önüne geldi.Ne yaptığımı fark etmedi.Arkasını dönmesiyle kağıdı yapıştırmam bir oldu.Aşağı yavaş yavaş iniyordu.Sınıftakiler gülmeye başladı.Adam hiç bir şey fark etmedi.Ders bitti.Bugünlük bu kadar ders yeter . Hava almak istiyordum deniz kenarına gittim. Annemin öldüğü gün aklıma geldi.

(7 yıl önce

Okul servisindeydim.Eve gelmiştik.Hostes kalkmama yardım etti.Babamın arabası bahçedeydi.Zile basmadım.Kapıyı açıp yukarı çıkmaya başladım.Parmak uçlarında yürüyordum.Annemin bağırmasını duydum.Dinlemeye başladım.

'Hep senin işin,işin,işin! on dört seneden beri bu eve takılıp kaldım.Sen ne yaptın?Azrayı sevemeyeceğimi sana en başında söyledim.Eski halimden eser var mı baksana!?Saçlarıma bak!Artık dayanamıyorum .Seni terk ediyorum Yavuz.'Babam ise;

'Dur Tuba kızımızı düşün'

'O benim kızım değil!'Bu cümle beni yıktı ve ağlamaya başladım.Dolaba doğru yürüdü eşyalarını dolaba koydu.Tam kapıdan çıkarken beni gördü.Tek sözüm;

'Neden annee...?'demekti.Hızlıca yanımdan geçti.Sonra tek bir ses onu benden aldı.Arabanın sesi ...)Eve gitmek için taksi çağırdım.Yola çıktık.Eve geldiğim zaman babamın arabasını gördüm.Bahçede beni bekliyordu.

'Hoşgeldin baba.Bu ne surpriz!'

'Hiç hoş bulmadım.Bugün Aylin hanımla konuştum seninle ilgilibirşeyler duydum.'Kızgındı.

'Sana söyleyecektim.Hemen yetiştirmiş.'

'pekii Anıl beyin arkasına aptalca bir kağıt yapıştırdığını söyleyecek miydin?'

'Eğlenmek içindi.'

'Bu mu eğlenmek azra! Sana yakıştıramıyorum böyle şeyleri.Senden nazik , kibar olmanı beklerken tam tersini yapıyorsun.Annen...'

Cümleyi tamamlamadan ağlamaya başladım.

'Annem beni böyle görse utanırdı değil mi;?Bir onuda yapsın o kaldı zaten!'

'Azra saçmalıyorsun.Utanıyorum senden!'deyip ittirdi beni.Arabasına binip uzaklaştı.Ben perişan haldeydim.Bahçedeki koltuğa oturdum.Şarkı söylemeye başladım.Karşımda o çocuğu gördüm.

'Konuşmalarınıza kulak misafiri oldum.İyi misin?'

'İyi gibi mi duruyorum?'dedim ve boynuna sarıldım çünkü buna çok ihtiyacım vardı.